Wysłuchałem dzisiaj w telewizji jednego z liderów opozycji, który chwalił się tym, że opozycja ma w Senacie wielu kandydatów na jego marszałka. i tu sypnął nazwiskami owych kandydatów, wśród których rzeczywiście znalazło się wielu zacnych senatorów, którym nie można nic zarzucić, oczywiście, do momentu ewentualnego zatrzymania ich przez CBA. O ile zapamiętałem, nie wymienił żadnego z tych senatorów, którzy mają już nawet zarzuty prokuratorskie...
Oczywiście, wyglądało na to, że dla chwalącego się tym "zasobem" lidera PO, jego posiadanie przez opozycję to powód do radości i optymizmu. Aliści, od razu przyszło mi do głowy to, co zawiera porzekadło, którego pierwszy człon został umieszczony w tytule mojej notki. Bywa tak, że nadmiar takiego "zasobu", tzn. duża liczba kandydatur, to przede wszystkim kłopot; po francusku - "embarras de la richesse", jak powiedziałby to Ś.P. J.Kobuszewski. To może dotyczyć wszelkich wyborów, także prezydenckich.
W najbliższych 6-7 miesiącach będziemy świadkami tego rodzaju zjawiska, które wprawdzie może być uznane za dowód, że POLSKA DEMOKRACJA TRZYMA SIĘ MOCNO, ale równocześnie stwarza problemy związane z próbami utrzymania jakiegoś "porządku w tym bałaganie"...
