Wrzucanie do puszek jest piękne...

Wrzucanie do puszek dla potrzebujących i chorych dzieci jest pięknym gestem gdy:

1. Ktoś w telewizorni wręcz nie nakazuje mi tego robić, bo przecież jest program na żywo, a poza tym muszę kupić jakieś infantylne serduszko z napisem.

2. Ojcem takiego przedsięwzięcia nie jest prostak, który jednego dnia robi z siebie dobrodusznego altruistę, by następnego zagrozić dziennikarzom "waleniem w baśkę" za krytykę.

3. Ojciec takiego przedsięwzięcia, osoba publiczna, może podlegać krytyce i możliwa jest w związku z tym dyskusja.

4. Osoby, ostrzeliwujące ze wszystkich dział - na co dzień - Kościół, nie wykorzystują świątyń do wrzucania do puchy. Oczywiście, zabieg ten, wydaje się w gruncie rzeczy zrozumiały, gdyż spora liczba Polaków do Kościoła chodzi właśnie w niedzielę, gdy zbierane są pieniądze na WOŚP, ale lansowanie się przez polityków i dziennikarzy (o tym niżej) w związku z głośną akcją, gdy jutro przyjdzie im "dechrystianizować" Polaków, jest co najmniej nie na miejscu.

5. Politycy nie licytują się na to, która kolacja jest droższa i ważniejsza, a dziennikarz nie wystawia na sprzedaż symbolu swojej wpadki, czyli "upierd..nego stołu", by pomóc dzieciom. U większości celebrytów widać wyraźnie, że liczy się przede wszystkim lans tanim kosztem, a nie życie i zdrowie małych dzieci.

6. Nie faworyzuje się jednej organizacji charytatywnej ponad inne lub w ogóle o innych przez okrągły rok się nie mówi.

7. Ktoś rozlicza się z każdej złotówki i nie traktuje uwag i dociekliwości, związanych z pytaniami, na co przeznacza się jakikolwiek procent ze zbiórki, jako zamachu na Owsiaka lub dowodu na bycie przeciwnikiem pomocy chorym i potrzebującym.

Wrzucajcie do puszki śmiało w ten jeden dzień w roku, ale pozwólcie też innym myśleć samodzielnie. Bez wielkiej imprezy, trwającej w najlepsze w mediach.