Gliński musiał przegrać

Kandydat na premiera z poparciem PiS, prof. Gliński, przegrał znacząco dziś w Sejmie. Za jego kandydaturą zagłosowała tylko partia Kaczyńskiego, przeciwni byli oczywiście politycy PO i PSL, a opozycję opozycji tworzą Solidarna Polska i SLD, które wstrzymały się od głosu.

Od początku było jednak wiadomo, że Gliński nie ma zbyt dużych szans. Kaczyński też musiał z tego zdawać sobie sprawę albo liczył na cud. W każdym razie wczoraj, pisząc w polemice z Krzysztofem Kłopotowskim, że prezes PiS "nic nie spieprzył", miałem na myśli tylko i wyłącznie akcję z tabletem. Zresztą, patrząc na sytuację nieco szerzej - próby otwarcia się przez polityków PiS na elektorat inteligencki i merytoryczny przekaz, jakie nastąpiły dzięki kandydaturze Glińskiego, nie zostały zaprzepaszczone.

Problem leży moim zdaniem gdzie indziej. Otóż, nikt nie wierzy, że gdyby nawet Gliński został wybrany przez 237 posłów na następcę Tuska, to faktycznie by rządził. Naturalnym kandydatem opozycji do przejęcia władzy jest tylko i wyłącznie Jarosław Kaczyński. I większość wyborców, która nie cierpi premiera Tuska, nie chce widzieć na tym stanowisku innego polityka. Prezes PiS musi teraz, o ile oczywiście rzeczywiście przejawia taką wolę, sam wziąć odpowiedzialność za perspektywy przyszłego gabinetu w razie wygranej swojej partii w wyborach.

Pytania pozostają - w związku z przegraną Glińskiego - właściwie dwa. Czy jeśli Kaczyński nadal będzie stawiał na merytorycznego profesora, to czy część elektoratu PiS nie będzie miała mu za złe, że sam uchyla się od odpowiedzialności jako naturalny kandydat do premiera i to z doświadczeniem w tym względzie? I jeszcze jedno - kto wspomoże w rządzeniu PiS, skoro już wiadomo, że "Solidarna Polska" Ziobry kieruje się tylko urazami i robi za opozycję opozycji?