Al Capone, czyli proste rozwiązanie Wielkiego Dylematu Trzeciej Osoby w Państwie

Marszałek Senatu, prof. Tomasz Grodzki, podlega, jak każdy obywatel mający rezydencję podatkową na terytorium RP, kontroli skarbowej – na każde żądanie organów Krajowej Administracji Skarbowej.

Trzeciej Osobie w Państwie byłoby raczej trudno utrzymywać, że co prawda przewodniczy Senatowi Rzeczypospolitej Polskiej w Warszawie, ale rezydencję podatkową ma na Wyspach Kajmana, Wyspach Dziewiczych lub w Liechtensteinie.

Co zatem stoi na przeszkodzie, aby Służba Celno-Skarbowa, czyli policja podatkowa, przeprowadziła szczegółową kontrolę dochodów i wydatków oraz audyt stanu aktywów profesora Grodzkiego za ostatnie siedem lat, na co pozwala ustawa karno-skarbowa? Senacki immunitet uniemożliwia aresztowanie Marszałka Senatu, ale w żadnym razie nie zwalnia od obowiązków podatkowych, ani nie wyklucza kontroli skarbowej.

Skarbówka dobrze wie jak się takie kontrole prowadzi, robi to na codzień, i ma od tego kompetentnych inspektorów.

Od wyliczonej różnicy pomiędzy wykazanymi w zeznaniach podatkowych i oświadczeniu majątkowym dochodami i wydatkami należy się 75% podatku od nieujawnionego dochodu, plus odsetki*. 

Chyba że ktoś wierzy, że Marszałek od sum otrzymywanych w cztery oczy w gotówce sumiennie odprowadzał podatek dochodowy lub podatek od darowizn.

_____

*   Jest za to i sankcja kryminalna, no ale tu w razie przykrego wypadku przy pracy, zakończonego skazaniem za nadużycia podatkowe, pan Marszałek Senatu zawsze może zwrócić się do pana Prezydenta Rzeczypospolitej o ułaskawienie.