Upłynął tydzień od naprawdę dużej rewelacji ogłoszonej przez Antoniego Macierewicza. Piszę tu o szeroko zakrojonym spisku i buncie najwyższych oficerów wojska. To, że niechętni ministrowi, opisują go jako "wariata", "świra", "niezrównoważonego" to nie jest jakoś dziwne. Ale obecnie najbardziej oczywiste świadectwo "sprawności inaczej" wystawili mu jego współpracownicy, partyjne przywództwo, premier i znakomita większość zwolenników całkowicie zamilczając te brednie. Normalnie takie ogłoszenie wiązałoby się z aresztowaniami, dymisjami, dochodzeniem prokuratury. Mieli byśmy oświadczenia premiera, prezydenta, MSWiA o opanowaniu spisku. A tym czasem...
Premier peregrynuje sobie do Paryża, Brukseli i Torunia. Prezydent właśnie leci do Wietnamu. Ziobro popiskuje jak zwykle na konferencjach o sędziach. Błaszczak nadal nie wie gdzie się znajduje. Po prostu zamilczeli donos Antoniego o spisku i buncie w armii i okolicach... To jest najlepsze świadectwo jaki mają stosunek do Antoniego Macierewicza pozostali ludzie z kręgów obecnej władzy. Ciekawe że Salon24 opublikował wtedy na SG nawet notkę o pieśniarce Rabczewskiej i jej kłopotach z prokuraturą a taki mocny temat też zbył litościwie milczeniem. Po co drążyć....
Upadek znaczenia tego ministra wyznacza skala zamilczenia jego bredni ze strony dotychczasowych zwolenników.
http://www.pap.pl/aktualnosci/polityka-krajowa/news,1176499,szef-mon-bunt-generalow-zlotego-funduszu.html
