Stosunkowo nowym, bo liczącym zaledwie 1 400 lat wynalazkiem politycznym stała się religia facetów w turbanach, która szlakiem karawan rozprzestrzeniła się na cały świat. Dziś islamjest jedną z trzech wielkich monoteistycznych religii, ale jako jedyny w tym gronie, ofiaruje, obok klepania paciorków, równocześnie przepis na rządzenie światowym imperium.
Islam powstał tysiąc lat po buddyzmie i ponad pięćset lat po chrześcijaństwie. Doktryna religijna pełnymi garściami czerpie z tradycji judeo-chrześcijańskiej, choć fundamentem są wierzenia pierwotnych ludów Półwyspu Arabskiego, które w zmodyfikowanej formie często ostały się po dziś dzień.
Ludność arabska w czasach przed Mahometem dzieliła się na osiadłą i wędrującą. Wędrujące rodziny tworzyły plemiona, na czele których stali wybieralni szejkowie. Jeśli szejk taki okazywał się politycznym nieudacznikiem, plemię mogło podziękować mu za dalszą współpracę i posłać kozy paść. Przy wyborze szejka przedkładano kompetencje i doświadczenie nad praktyki nepotyczne, co w świetle późniejszej historii okazało się bardzo roztropnym rozwiązaniem.
Pomijając szczegóły z życiorysu Mahometa, nie można nie wspomnieć o 622 r.n.e.; dacie ucieczki proroka wraz z żoną Chadidżą i wujem Abu-Talibem do Medyny, która jest jednocześnie punktem 0 na muzułmańskiej osi czasu. Do tego momentu pozycja Mahometa i lansowanego przez jego otoczenie islamu nie była ugruntowana. Dopiero przeprowadzka do Jatrib (Medyna) zyskała mu znaczących sprzymierzeńców (najgłośniej klaskali mu Żydzi, którzy jednocześnie najhojniej go finansowali, co świadczy o tym, że nawet islam to część żydowskiego spisku ;)
Źródłem, z którego narodziła się nowa religia stał się Koran- święta księga muzułmanów. Islam oparł się na pięciu fundamentach, które obowiązują każdego wyznawcę Allaha: 1) uznanie jedynego Boga i Mahomenta jako jego proroka, 2) studiowanie Koranu, pięciokrotne modlitwy w czasie dnia, czystość ciała, zachowanie rytuałów, 3) składanie jałmużnydobrowolnej i fiskalnej (zakat) w wysokości 2,5 proc. od całego majątku, 4) post- rygor w Ramadan5) przynajmniej raz w życiu pielgrzymka do Mekki.
Ten, którego prorokiem jest Mahomet, jest pełen miłości, ale równocześnie jest okrutnym i chytrym Bogiem wojny, który wymaga bezrefleksyjnego oddania. Nie oznacza to jednak barbarzyńskiego traktowania ludów pokonanych. Kiedy nasza cywilizacja zostanie już podbita, nie musimy obawiać się czystek etnicznych, religijnych, przymusowego nawracania niewiernych, czy dewastacji naszej kultury. Islam, co by o nim nie pisać, jest bardzo tolerancyjnydla niewiernych, dopóki "wyznawcy szatana", płacą zbójeckie podatki, nie łamią publicznie muzułmańskich norm etycznych i przepraszają, że żyją. Niestety, nawet małym druczkiem w Koranie tego nie ma, ale tutaj czasami praktyka rozmija się z teorią.
System źródeł prawa skomplikowany jest niczym budowa kebaba. Opiera się na czterech źródłach, które jak się zaraz okaże nie są uniwersalne dla każdego punktu w czasoprzestrzeni. Normy prawne powstawały na bazie (wg hierarchii ważności) 1) Koranu, 2) Sunny- zwyczaje z życia Proroka, 3) Analogii4) Zgody - idżma- ugruntowane w toku historii normy społeczne. W rezultacie na bazie tego samego jądra powstały różne, niczym alternatywne dystrybucje Linuxa, modele prawne w poszczególnych krajach islamskich.
Po śmierci Proroka wyznawcy podzielili się na wiele frakcji. Dwie najważniejsze to szyici i sunnici. Stanowiący przytłaczającą większość sunnicito kierunek o zabarwieniu arystokratycznym, który nakazuje posłuszeństwo każdemu władcy, gwarantującemu bezpieczeństwo religii. Posłuszeństwo nawet despotycznemu kalifowiuważane było za religijny obowiązek. Szyiciz kolei to fanatyczni wielbiciele rodziny Mahometa. Rządzić wg nich powinien najbliżej spokrewniony z Prorokiem immam, który będzie skupiał w swojej dłoni władze świecką i duchową.
Islam, podobnie jak średniowieczne chrześcijaństwo, ogarnia każdą sferę życia, poświęcając należną uwagę również polityce. W zasadzie nie można oddzielić tradycyjnego islamu religijnego od islamu politycznego. Wyróżnić można za to dwie naczelne i konkurencyjne doktryny polityczne we wczesnym islamie. Pierwszą był postulat skupienia się na zjednoczeniu wszystkich plemion arabskich, druga mówi o podporządkowaniu woli Allacha całego świata. Nie muszę chyba dodawać, że ostatecznie zwyciężyła ta druga?
Inne tematy w dziale Polityka
