Współpraca PO z RAŚ nie jest sensacją a raczej kontynuacją wspólnej przeszłości politycznej – głównie z Unii Polityki Realnej. Mało znany jest poza naszym województwem fakt odsunięcia PO od władzy w stolicy regionu – Katowicach. Narzędziem walki o zwycięstwo w Katowicach przeciwko prezydentowi Piotrowi Uszokowi miał być Ruch Autonomii Śląska, Unia Polityki Realnej oraz ... PiS.
Materialnym dowodem bliskiej współpracy PO i RAŚ jest podpisana w 2006 r. umowa o blokowaniu list w wyborach do Sejmiku Śląskiego przez te dwie partie oraz Unię Polityki Realnej. Tym co łączy te trzy formacje są liberalne poglądy gospodarcze oraz niegdysiejsza fascynacja Januszem Korwin-Mikke liderów śląskiej PO – Tomasza Tomczykiewicza, Adama i Jacka Matusiewiczów, Leszka Piechoty, Andrzeja Misiołka czy Wojciecha Saługi. Kandydaci RAŚ w 1997 r. startowali do Sejmu RO z list UPR a lider Związku Ludności Narodowości Śląskiej Andrzej Roczniok był wiceprezesem śląskiego oddziału UPR.
Prezydent Katowic Piotr Uszok jest radnym od 1990 r, od 1994 pełnił funkcję wiceprezydenta. W 1998 r. po wygraniu prawyborów w klubie radnych Akcji Wyborczej Solidarność objął funkcję prezydenta niasta. Jako bezpartyjny lider lokalnego ugrupowania powstałego na bazie Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” i Związku Górnośląskiego zwyciężył w pierwszej turze w 2002 i 2006 r. Lider śląskiej PO Tomasz Tomczykiewicz nie wiedział jak wygrać w mieście, gdzie PO uzyskuje ponad 50% w wyborach parlamentarnych czy prezydenckich.
Na początku 2010 r. PO podjęła rozmowy z prezydentem Uszokiem proponując start jako kandydat PO. Partia Tuska posiadając dwóch wiceprezydentów Katowic po rozpadzie klubu PiS była jedynym koalicjantem Piotra Uszoka. W kwietniu 2010 r. prezydent Uszok oświadczył, że nie przystąpi do prawyborów w ramach PO. Tomasz Tomczykiewicz intensywnie przygotowywał do startu Arkadiusza Godlewskiego, wtedy wiceprezydenta Katowic odpowiedzialnego za główne inwestycje. Godlewski zaczął gościć w programach informacyjnych a „Gazeta Wyborcza” coraz intensywniej atakowała Piotra Uszoka.
Z powodu spadku liczebności Katowic poniżej 300 tys mieszkańców liczba radnych zmniejszyła się o trzy osoby i rada miasta musiała uchwalić nowe okręgi wyborcze. Radni PO przygotowali projekt utworzenia czterech okręgów w tym trzech dużych (dwa 7 i jeden 8-mandatowy) preferujących małe ugrupowania. Przekładając poparcie ugrupowań z 2010 r. na taki kształt okręgów kosztem PO i listy Uszoka dodatkowe mandaty uzyskałyby SLD i RAŚ a większość w radzie uzyskałaby koalicja PO-SLD-RAŚ. PO i SLD przegrały głosowanie dzięki wsparciu radnych ugrupowania Piotra Uszoka przez PiS i Polskę Plus.
Jednym z wielu miejsc spotkania PO i RAŚ jest Stowarzyszenie „Moje Miasto”. Liderzy SMM Dominik Tokarski i Łukasz Spadziński kandydowali z listy PO i poparli kandydata PO na prezydenta miasta. Aktywnym członkiem SMM jest Paweł Niewiadomski, sekretarz katowickiego koła RAŚ. SMM inicjuje różne inicjatywy miejskie zawsze cieszące się reklamą na łamach katowickiej „Gazety Wyborczej”.
Lista RAŚ w mieście Katowice została znacząco wzmocniona przez kandydatów UPR. Lider śląskiego oddziału UPR Sławomir Sławski i sekretarz śląskiej UPR Dariusz. Węcki kandydowali z pierwszych miejsc z listy RAŚ (okręgi nr 1 i nr 4). W wyborach parlamentarnych śląska UPR zapewne trafi na listy Prawicy Rzeczypospolitej. Tuż przed upływem terminu rejestracji kandydatów na prezydentów miast „Dziennik Zachodni” informował, że RAŚ pytał A.Sośnierza czy wystartuje do tej funkcji.
Andrzej Sośnierz rywalizował z Piotrem Uszokiem w 2002 r. jako lider listy „Platforma Andrzeja Sośnierza” (czyli Platformy Obywatelskiej). Mimo dużych szans jako pomysłodawca kart chipowych i świeżo odwołany przez SLD z funkcji dyrektora Śląskiej Regionalnej Kasy Chorych Sośnierz zdecydowanie przegrał – 15% głosów wobec 55% Uszoka. Podczas sesji rady miasta to Sośnierz a nie radni SLD starał się być głównym oponentem Uszoka. Od 2005 r. Sośnierz został posłem z listy PO.
Kandydatura Andrzeja Sośnierza uzyskiwała przychylne oceny w liberalnych mediach mimo jego związków z PiS. Pojawiały się od grudnia 2009 r. liczne publikacje sugerujące tę kandydaturę, przede wszystkim w najbardziej pro-PO-wskim „Dzienniku Zachodnim”. Pisano cuda o jakiś rzekomych komisjach roboczych PiS mających przygotować kampanię samorządową z udziałem Sośnierza. Wiele tekstów pojawiało się tylko po to aby przypomnieć to słabo funkcjonujące w mieście nazwisko. Sympatyzujący z RAŚ publicysta katowickiej „GW” Michał Smolorz już w 2008 r. wymienił Sośnierza w gronie potencjalnych kandydatów do prezydentury po „złym Uszoku”.
We wrześniu 2010 r. ale jeszcze przed oficjalnym rozpoczęciem kampanii ukazuje się pierwszy w tym roku numer dwutygodnika „Nowy Przegląd Katowicki” kontrolowanego przez Andrzeja Sośnierza i wymienionego w stopce pisma. Numer zawiera artykuły promocyjne PO (relacja z prawyborów, wywiad z Godlewskim, tekst Barbary Wnęk – dyrektor biura senatora PO Leszka Piechoty) w formule materiałów sponsorowanych. Gazetę opłacono prawdopodobnie z funduszy PKP bo zawierała rozkład jazdy Inter City.
W sierpniu 2010 r. w wywiadzie dla katowickiej „Gazety Wyborczej” Andrzej Sośnierz deklarował start na prezydenta Katowic z poparciem listy obywatelskiej skupiającej PiS i inne podmioty. Podstawowym celem PO było zwiększenie liczby kandydatów na prezydenta Katowic aby jak największa ilość wyborców w pierwszej turze głosowała na innych kandydatów niż Piotr Uszok. Stąd nieoczekiwane wystawienie listy PSL do rady miasta, chociaż związany z PSL radny Józef Zawadzki od lat jest w klubie Uszoka. Przed druga turą lider listy obywatelskiej Andrzej Sośnierz prawdopodobnie poparłby kandydata PO niezależnie od decyzji władz statutowych PiS.
Kandydatura Andrzeja Sośnierza stała się także pomysłem na promocję PJN na Śląsku. Zwolennikiem tej kandydatury byli m.in. poseł Andrzej Gawęda , aktualnie członek PJN. Miejscem powstania śląskiej PJN miała być powiatowa konwencja PiS w Rudzie Śląskiej z planowanym udziałem Joanny Kluzik-Rostkowskiej. W 2009 r. Andrzej Sośnierz był jednym z promotorów kandydatury Marka Migalskiego na posła do Parlamentu Europejskiego z listy PiS.
Katowicki PiS nie dał się wciągnąć w tą rozgrywkę. Katowice bezpośrednio po wyborach samorządowych w 2010 r. były jedynym miastem wojewódzkim, w którym PiS uczestniczył we władzy wykonawczej.
