Król jest nagi i BEZCZELNY, cz.2., czyli aksjomaty filozofii fizyki

Niestety, nawet fizyka eksperymentalna nie opiera sie jeszcze o samo dno rzeczywistosci.

Fizyka eksperymentalna, to budowanie drapacza chmur, ale zaczynajac od dachu.

Chmury zaslaniaja nam widok, wiec niewiadomo jak daleko jest dno.

Miejmy nadzieje, ze niedaleko.

Bo jakies dno to powinno chyba byc? Takim dnem do pewnego czasu byla grecka idea atomu.

Poki co, musimy przyjac pewne zalozenia, bo nietylko, ze wszystkiego jeszcze nie wiemy, ale pewnych waznych rzeczy nigdy sie nie dowiemy. Pewnych rzeczy nie da sie udowodnic ponad wszelka watpliwosc, lub sprawdzic eksperymentalnie, jak na przyklad co tak naprawde sie dzialo z naszym Wszechswiatem 36 miliardow lat temu, w sobote o 20:07.

Najbardziej podstawowym i jednoczesnie najwazniejszym zalozeniem jest w fizyce zasada przyczynowosci, ktora zaklada, ze kazdy rezultat fizyczny musi miec co najmniej jedna fizyczna przyczyne. Zasada ta jest bardzo silnie zakorzeniona w naszym rozumieniu Natury, ze jak jest skutek, na przyklad piorun :

to jego przyczyna cos byc musi, i w tym przypadku, do pewnego czasu, byl to nordycki bog Thor:

bo jak bylo powszechnie wiadomo, to on byl odpowiedzialny za ciskanie piorunami.

Wedlug Alberta Einsteina we wszystko mozna bylo watpic, tylko nie w zasade przyczynowosci, znana rowniez jako determinizm.

Albert Einstein byl jednym z najwiekszych krytykow mechaniki kwantowej, a jednym z powodow bylo wlasnie to, ze mechanika kwantowa w pewnym momencie zdecydowala sie zakwestionowac determinizm.

Powodem tego, jak to zwykle bywa w mechanice kwantowej, byl pewien dobrze obserwowalny efekt fizyczny. A z efektami w Naturze nie ma sensu sie klocic, bo jest jak jest i inaczej nie bedzie.

Celem fizyki nie jest bowiem zmienianie zachowania Natury, a tylko zrozumienie jej praw.

Rozumiec kazdy moze, jeden lepiej drugi gorzej.

W koncu sam Albert Einstein musial sie zgodzic z nowym zrozumieniem tego zjawiska, a wniosek byl taki, ze w pewnych okolicznosciach, w zachowaniu czastek elementarnych determinizm moze nie obowiazywac.

Byl to taki drobny wyjatek od reguly. Niemniej jednak, jak sie da Diablu palec, to ...

Prosze mi wierzyc, zeby cos takiego zostalo w fizyce zaakceptowane, jak wyjatek od determinizmu, musialy byc ku temu silne przeslanki.

To, ze sam Albert Einstein sie z tym w koncu zgodzil, oczywiscie nie jest zadnym dowodem, ale daje nam wyobrazenie o skali tego problemu.

No to jak w koncu jest?

Na dwoje babka wrozyla.

Sprawa pozostaje na razie otwarta. Niestety.

Tu pojawia sie Prof. Michal Gryzinski z pierwszym filozoficznym aksjomatem swojej teorii atomu i mowi nam, ze determinizm potega jest i basta! Sam Newton to udowodnil, a Newton to byl najwiekszy fizyk w historii, wiec mozna mu zaufac. Bo na kwestionowaniu Newtona, to daleko sie nie zajedzie.

Taka poprostu jest decyzja Gryzinskiego. Ani dobra, ani zla. Aksjomat filozofii fizyki lezacy u podstaw teorii Gryzinskiego wyklucza mozliwosc istnienie wyjatkow od reguly determinizmu. Decyzja jak najbardziej konserwatywna.

To jest punkt zwrotny. Mechanika kwantowa skreca tutaj w lewo, a Gryzinski w prawo.

Zobaczym dokad oni wszyscy w koncu dojada. Bo to sie liczy w ostatecznym rozrachunku.

Ale napewno nie dojada do konca, bo konca nie widac! :-))

Calkowicie przyznaje racje Gryzinskiemu, ze rezultaty eksperymentalne to jedno, a ich interpretacja to drugie, co z czasem moze ulegac zmienom.

Kolejna sprawa, jaka Gryzinski slusznie bierze pod lupe, to natura falowa, a potem stosuje swoje nowe wnioski dotyczace fal do slynnego eksperymentu kwantowego z dwoma szczelinami.

O tym bedzie w czesci trzeciej tego cyklu.

Polemizowanie z Prof. Gryzinskim to prawdziwa przyjemnosc dla mnie, dlatego ze mamy takie samo podejscie do uprawiania fizyki.