Roger Waters, wokalista i lider legendarnej grupy Pink Floyd wystąpił na dwóch koncertach w Polsce. Podczas występów w Krakowie i Gdańsku muzyk manifestował swoją niechęć wobec rządów PiS. Według niego Kaczyński, Trump, Orban i Putin są "neofaszystami".
"Uwolnijcie media, uwolnijcie sądy, konstytucja, konstytucja, konstytucja" - takie hasła pojawiły się na koncercie Rogera Watersa w Gdańsku.
Muzyk wyświetlił na telebimie listę polityków, będących, jego zdaniem, neofaszystami. Znalazł się na niej Jarosław Kaczyński, Donald Trump, Viktor Orban, Sebastian Kurz, Marine Le Pen, Nigel Farage i Władimir Putin. Internauci zwrócili uwagę, że ten ostatni ze znakiem zapytania.
Na gdańskim koncercie Waters występował w koszulce z napisem "Konstytucja", nawiązując do protestu w obronie sądów i dekorowania pomników.
W piątek w Krakowie Waters manifestował swoje stanowisko wobec Kościoła: - Jest jeszcze jedna fundamentalna zasada, którą powinno się wprowadzić na świecie, ale szczególnie tutaj, w tym wspaniałym kraju, Polsce. To rozdzielność państwa i Kościoła - ogłosił.
Roger Waters to kolejny zagraniczny artysta, który publicznie skomentował sytuację polityczną w Polsce.
Koncertujący przed miesiącem w Polsce Mick Jagger był bardziej powściągliwy, jeśli chodzi o aluzje do rządów "dobrej zmiany" w Polsce.
Mick Jagger odpowiedział po polsku Lechowi Wałęsie. Nawiązał do sądów
Trasa koncertowa Rogera Watersa
Artysta podczas trwającej od kwietnia europejskiej trasy koncertowej zatytułowanej "Us + Them" odwiedzi łącznie 23 kraje, w tym - po koncertach w Polsce - Danię, Norwegię, Szwecję, Finlandię, Litwę, Łotwę i Rosję.
Nazwa trasy nawiązuje do utworu z 1974 r. pt. "Us And Them", ze sprzedanego w wielomilionowym nakładzie albumu Pink Floyd "Dark Side of the Moon". Występy na Starym Kontynencie są częścią światowego tournee, które rozpoczęło się 26 maja 2017 r. w USA, a zakończy się 9 grudnia bieżącego roku w Meksyku.
Zapowiedź trasy koncertowej Watersa, fot. Flickr/swimfinfan
Wydana w 2017 r. płyta jest pierwszym pełnym solowym albumem artysty od czasu "Amused to Death" z 1992 r., który w głównej mierze inspirowany był wojną w Zatoce Perskiej i pytaniami o wpływ, jaki mają na człowieka media, telewizja oraz agresywna globalizacja.
Album "Is This The Life We Really Want?" stanowi kontynuację tamtego wydawnictwa. Jest komentarzem do niepokojów wstrząsających współczesnym światem, który nawiązuje także do kultowych już krążków Pink Floyd – "Animals" i "The Wall".
Razem z Watersem wystąpili także: Dave Kilminster (gitara i wokal wspierający), Gus Seyffert (gitara, klawisze, wokal wspierający), Jonathan Wilson (gitara, klawisze, wokal wspierający), Bo Koster (pianino, organy Hammonda), Jon Carin (klawisze, gitara, wokal wspierający), Ian Ritchie (saksofon), Joey Waronker (instrumenty perkusyjne), Jess Wolfe (wokal wspierający, instrumenty perkusyjne), Holly Laessig (wokal wspierający, instrumenty perkusyjne).
W 2013 r. Waters wystąpił na warszawskim Stadionie Narodowym, wykonując w całości muzyczne, antywojenne widowisko Pink Floyd, "The Wall". Wcześniej koncertował w stolicy w 2002 r. a także w Łodzi w 2011 r.; światowa premiera opery "Ca Ira" odbyła się w Poznaniu w 2006 r.
Roger Waters i Pink Floyd
Roger Waters (ur. 1943) był jednym z członków-założycieli zespołu Pink Floyd, w którym występował do 1985 r. jako basista i wokalista. Był także jednym z głównych kompozytorów i tekściarzy formacji. Wychowany został w lewicowym, wolnomyślicielskim domu - ojciec, choć był zdeklarowanym pacyfistą i komunistą, matka była lewicującą nauczycielką.
W szkole poznał przyszłego gitarzystę Pink Floyd, Syda Barretta. Innych "Floydów" - Nicka Masona, Ricka Wrighta - poznał na studiach architektonicznych w Londynie. W 1965 roku założyli zespół Pink Floyd, a dwa lata później formacja zadebiutowała albumem "The Piper at the Gates of Dawn", utrzymanym w stylistyce psychodelicznego rocka.
W 1967 r. stan zdrowia psychicznego Barretta, który wyrósł na lidera grupy, znacznie się pogorszył, uniemożliwiając gitarzyście dalszą pracę. W jego miejsce przyjęto Davida Gilmoura. Wówczas, w związku z odejściem z zespołu Barretta, wieszczono grupie rychły koniec kariery.
W 1973 r. do sklepów trafił album "Dark Side of the Moon", który do dziś sprzedał się w ponad 45 milionach egzemplarzy na całym świecie. Dziewięć kompozycji Watersa porusza kwestie chciwości, pieniędzy, wojny, przemijania i szaleństwa. Dwa lata później zespół wydał kolejny album "Wish You Were Here", poświęcony w znacznej mierze Barrettowi. Płyta okazała się wielkim sukcesem, nagrywana była jednak w atmosferze konfliktów między muzykami. Był to ostatni album Pink Floyd, w pracach nad którym w równym stopniu uczestniczyli wszyscy członkowie zespołu. Przy pracach nad "The Wall" prym wiódł Waters, niemal nie dopuszczając innych do projektu.
Pink Floyd w 1971 r. Od lewej: Waters, Mason, Gilmour i Wright, fot. Wikimedia Commons
Basista pozostał w Pink Floyd do 1983 r.; odszedł po ukazaniu się albumu "The Final Cut". Następnie rozpoczął karierę solową, debiutując dobrze przyjętym albumem "The Pros and Cons of Hitch-Hiking" (1984), którego koncept wyrastał z pracy nad "The Wall". Również tu tematem były dysfunkcyjne związki: zalety i wady związków monogamicznych i wierności.
Krytyka doceniła także kolejny album Watersa, "Radio K.A.O.S." (1987). W 1992 r. ukazała się najlepiej oceniana praca byłego lidera Pink Floyd, "Amused to Death". Większość lat 90. spędził przygotowując swoją operę o rewolucji francuskiej, pod tytułem "Ca Ira".
Z kolegami z Pink Floyd Waters wystąpił jeszcze tylko jeden raz - w 2005 r. w Londynie, podczas koncertu charytatywnego Live8, organizowanego przez Boba Geldofa, odtwórcę roli Pinka w filmie w reżyserii Alana Parkera z 1979 r. Jednorazowo reaktywowany zespół zagrał publiczności utwory "Breathe", "Money", "Wish You Were Here" oraz "Comfortably Numb".
źródło: PAP, Twitter
ja
© Artykuł jest chroniony prawem autorskim. Wykorzystanie tylko pod warunkiem podania linkującego źródła.
