O zasadności skreślenia z listy dewiacji psychicznych zjawiska homoseksualizmu niech debatują fachowcy. Mnie frapuje zupełnie inny problem: dlaczego jakaś niewielka stosunkowo liczba ludzi histerycznie domaga się specjalnych praw, wyrównywania statusu własnych związków ze związkami naturalnymi biologiczne (heteroseksualnymi) od kilku lat skutecznie zajmując przestrzeń medialną?
Znam i lubię kilku, co najmniej homoseksualistów. Niech robią co chcą byle nie atakowali mnie na co dzień swoją odmiennością,. Bo nachalna propaganda nie zmieni mojej oceny istoty ich niezgodnych z naturą człowieka skłonności. Tak jak nic nie zmusi mnie do czynienia z tych skłonności podstawy do odrzucenia społecznego.
W Warszawie dzisiaj rusza kolejna parada równości. Zapewne nie będzie tak obsceniczna jak w Berlinie, ale elementów frywolnych nie zabraknie. Jak i nie zabraknie polityków (różnych palikotów i palikotówek w towarzystwie niestrudzonych posłów: Kalisza i posłanki Środy).
Warto przypomnieć kogo reprezentują tęczowi demonstranci. Otóż około 1-2 % społeczności. Wbrew hasłom oni nie domagają się samej tolerancji- oni chcą mieć wpływ na wychowywanie seksualne dzieci(najlepiej od przedszkola), na równouprawnienie w związkach formalnych itp. Kolejnym krokiem-podobnie jak wielu krajach zażądają równouprawnienia w dostępie do metody in vitro, bo bez sztucznego zapłodnienia nie są biologicznie zdolni do samodzielnej prokreacji w swoich związkach.
Politycy chętnie pokazują się na takich paradach. Łatwiej jest skandować hasła równouprawnienia dla 1-2 % ludzi, taniej można zaspokoić ich żądania niż np. zaangażować się w prawa i ochronę bytu ponad 12 procent inwalidów. Bo mitem są liczby podawane przez samych zainteresowanych – przeprowadzone w USA i Wlk. Brytanii badania wykazały jak mocno odbiegają liczby domniemanej populacji (wynik marketingowych zbiegów lobby homoseksualnego w mediach) od rzeczywistych.( dane w linkach)
W 1977 roku byłam w Szwecji. Już wtedy widziałam rzeczy dla mnie wtedy niepojęte: grupy młodych ludzi wywożące w miejsca piknikowe kaleki na wózkach. W wielu miejscowościach (jeździłam dość sporo po tym pięknym kraju).
Niedawno wróciłam z wyprawy po Ameryce. W Meksyku na lotnisku nasze paszporty sprawdzał kaleka na wózku (porażenie mózgowe). Ludzie na wózkach w wielu miejscowościach w USA pracują w kasach sklepów, w urzędach itp. naturalnym widokiem jest okulała kelnerka w restauracji. Czy też z innymi widocznymi oznakami niepełnosprawności.
O sytuacji osób upośledzonych w Polsce nie słuchać. Ani ich nie widać w naszym codziennym życiu.A przecież co 8-sma osoba w Polsce ma status inwalidy…. Ciężar opieki spoczywa na rodzinie. Państwo za całodobową opiekę przyznaje im 520 dodatku.
Około 2 mln Polaków nieodpłatnie opiekuje się dorosłymi niepełnosprawnymi członkami rodziny, często rezygnując z pracy. Około 83 proc. niesamodzielnych dorosłych korzysta wyłącznie z opieki najbliższych. Alternatywą jest płacenie za opiekę i to nie tylko prywatną. Koszty pobytu w domu pomocy społecznej ponosi sam pensjonariusz, oddając 70 proc. swojej renty lub emerytury. Resztę uzupełnia rodzina. Gmina dopłaca jedynie w przypadku samotnych lub bardzo biednych.
Podczas gdy w Europie blisko 40-50 % inwalidów znajduje zatrudnienie – w Polsce to jest zaledwie 16%.
Ta kolorowa tęcza nad rzekomo wykluczonymi skwapliwie obejmuje jedynie okaleczonych płciowo *. Jest zatem wybiórcza i wkurzająca w państwie, która ogromną część społeczeństwa pozostawia bez rozwiązań zapewniających im pełne i równoprawne uczestniczenie w każdej dziedzinie życia.
*kalectwo w rozumieniu niezdolności do naturalnej prokreacji w tworzonych związkach
http://www.polityka.pl/spoleczenstwo/artykuly/1535047,1,dossier-jak-wyglada-zycie-niepelnosprawnych-w-polsce.read#ixzz2WGMdG29F
http://www.fronda.pl/forum/jak-myslicie-ile-osob-homoseksualnych-w-procentach-jest-w-spoleczenstwie,33781.html
http://www.homoseksualizm.edu.pl/index.php/terapia/faq/340-mit-4-geje-to-10-populacji
Inne tematy w dziale Polityka
