Obserwując takie rzeczy, jak dzisiejszy wyrok w sprawie Nitek- Płażyńska vs Nazista albo coraz głośniejsze sprzeciwy lewactwa wobec święta Dnia Wyklętych i coraz bardziej bezczelne kłamstwa na temat ludzi, którym to Święto jest dedykowane, patrząc jak afirmuje się działania i rolę Armii Radzieckiej na terenie Polski i jednocześnie umniejszając winę Niemców szuka się innych morderców wojennych wśród Polaków...
Zewsząd słyszę zarzuty skierowane pod adresem tych, którzy walczyli o kraj, który dzisiaj nie podoba się ani Niemcom ani Sowietom ani Izraelowi. Do Ruskich strzelaliśmy, zamiast się poddać i pracować na rzecz ich i ich ideologii- tak powiedziała przedstawicielka lewicy w TVP mówiąc wprost, że prawdy o bandytach walczących z jej partyjnymi przodkami nie zakrzyczy nikt.
Żydzi zarzucają , że to my paliliśmy w krematoryjnych piecach i znów znajduje się niemała liczba "prawdziwych Polaków", która wbrew prawdzie historycznej, każe Narodowi kajać się przed winami wymyślonymi gdzieś w Ameryce czy Rosji.
Teraz przyszła kolej na Nazistów, w wolnej Polsce szykanujących Polaków pracujących w niemieckiej firmie, tak jakby nic od lat czterdziestych się nie zmieniło. I tak, jakby nic od lat się nie zmieniło, zapada wyrok sądowy, będącym pewnie niczym zaskakującym w realiach Gdańska roku 40-stego ale dzisiaj jest policzkiem wobec milionów poległych w Drugiej Wojnie Światowej Polaków.
Patrzę, patrzę i widzę dumny Naród, spadkobierców Drugiej Rzeczpospolitej, legendarnych Zaporczyków, Świętokrzyskiej, Powstańców Warszawy, żołnierzy 1920-stego.... Ludzi, którzy nigdy się nie poddawali i nigdy się nie poddali, którzy nigdy nie pozwolili obijać się batem najeźdźcy.
Ale widzę też zgraję, która za knutem tęskni, osobników którzy bez knuta czują się zagubieni i nikomu niepotrzebni, oni błagają o bat i do bata się modlą. Im jest wszystko jedno, skąd ten knut uderza, byleby był i pilnował porządku.
Ich porządku.
