Wczoraj poświęcił temu notkę Publicysta, pod notką kilka komentarzy, często nie na temat i to wszystko. Smutno.
Specjalnie go nie ceniłem. Muzyka którą tworzył wspólnie z zachodnimi artystami jakoś do mnie nie przemawia. Chyba najbardziej mi się podobają hinduskie odnośniki u Beatlesów – to pewnie jego wpływ. Ravi był cenionym wirtuozem gry na sitarze, jednak status gwiazdy pop kultury nie pasuje do klimatu klasycznej muzyki hinduskiej. Przynajmniej dla mnie to się jakoś kłóci i wolałem słuchać innych.
Ravi stał mi się bliski niedawno, gdy zacząłem tej muzyki szukać na you-tubie. Okazało się, że Ravi ma córkę, która odziedziczyła talent po ojcu, a ich wspólne nagrania uważam za zachwycające. Nawet nie tyle ze względu na muzykę, ale widoczną tam ojcowską miłość i dumę. Też jestem ojcem.
Mimo, że Ravi Shankar był znany na całym świecie, muzyka od której zaczynał jest nadal słuchana tylko przez nielicznych. To chyba dobrze, bo na pewno nie jest ona dla każdego.
