U Gospodarza czytaj MON
badania smoleńskie do poprawki !.
Sprawa jest zbyt poważna. Obecnie przed Podkomisją PKBWLLP wszystkie źródła są dostępne.
Może ten mały "strumyczek" w czymś pomoże.
5.02.2012 06:56Kategoria: Polityka Odsłon: 2792 12 Komentuj
Emergency lokator transmiter; położenia samolotu: TU154M PLF101
http://albatros.salon24.pl/388060,emergency-lokator-transmiter-polozenia-samolotu-tu154m-plf101
http://albatros.salon24.pl/388060,emergency-lokator-transmiter-polozenia-samolotu-tu154m-plf101,2
Proszę Panów Posłów i Panie Posłanki z Zespołu Parlamentarnego RP d/s Wyjaśnienia Przyczyn Katastrofy Smoleńskiej o podjęcie konkretnych działań w tym kierunku.
http://archiwalny.mon.gov.pl/pl/artykul/9048
KOMUNIKAT MON
2010-04-10
W Smoleńsku o godz. 8.56 rozbił się samolot TU-154M. Maszyna wystartowała o godz. 7.15 z lotniska Okęcie. Na liście pasażerów znajdowało się 89 osób, w tym Prezydent RP z Małżonką. Ponadto na pokladzie samolotu była 7-osobowa załoga. Informacje dotyczące katastrofy można uzyskać w Rządowym Centrum Bezpieczeństwa: tel. 22 601 58 35, fax 22 601 58 14, e-mail: dyzurny@rcb.gov.pl
Flagi w jednostkach wojskowych i bandery na okrętach zostały opuszczone do połowy masztu.
Ministerstwo Obrony Narodowej informuje, że ciągłość dowodzenia Siłami Zbrojnymi RP jest zachowana.
Rządowe Centrum Bezpieczeństwa uruchomiło specjalne numery telefonów dla krewnych ofiar katastrofy samolotu TU-154 w Smoleńsku. Informacji mediom udziela Centrum Informacyjne Rządu.
Numery telefonów dla rodzin ofiar katastrofy samolotu TU-154 w Smoleńsku:
(0) 785 700 604, (0) 785 700 201, (0) 785 700 199, (0) 785 700 765
(22) 601 58 37, (22) 601 58 24
Numery telefonów dla dziennikarzy:
(22) 694 75 28, (22) 841 38 32
KONDOLENCJE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
Minister Obrony Narodowej Bogdan Klich, poinformowany o katastrofie samolotu TU-154 w Smoleńsku, w której śmierć poniósł Prezydent RP, Zwierzchnik Sił Zbrojnych, a także najwyżsi dowódcy i przedstawiciele Wojska Polskiego, stwierdził, że jest to niewyobrażalny w swej skali dramat całego państwa polskiego i jego Sił Zbrojnych.
Minister Bogdan Klich, wstrząśnięty rozmiarami tragedii, składa wszystkim Rodzinom ofiar katastrofy wyrazy swojego najgłębszego współczucia i solidarności w bólu.
_______________________
INFORMACJE O SAMOLOCIE
Maszyną, która rozbiła się na lotnisku w Smoleńsku, był jeden z dwóch Tu-154M, znajdujących się na stanie 36 Specjalnego Pułku Lotnictwa Transportowego z Warszawy. Samoloty tego typu mogą zabierać - w zależności od zabudowy wnętrza - ok. 100 osób. Załoga to zazwyczaj 4 osoby plus kolejne 3 lub 4 personelu pokładowego.
Zniszczony egzemplarz nosił numer burtowy 101. Został wyprodukowany w Rosji w 1990 r. Resurs techniczny określono na 30 tysięcy godzin spędzonych w powietrzu lub 25 lat służby. Dotychczasowy nalot maszyny to 5141 godzin. W czasie 20-letniej eksploatacji była ona trzykrotnie remontowana. Ostatni remont główny został ukończony 21 grudnia 2009 r. Określono, że po nim samolot będzie mógł spędzić w powietrzu 7500 godzin, z czego do dnia 9 kwietnia 2010 r. wylatał blisko 138 godzin. Wszystkie obsługi bieżące były wykonywane zgodnie z obowiązującymi procedurami.
_______________________
Informacja o przedstawicielach Ministerstwa Obrony Narodowej i Sił Zbrojnych RP, którzy ponieśli śmierć w katastrofie:
PODSEKRETARZ STANU W MINISTERSTWIE OBRONY NARODOWEJ
Stanisław Jerzy KOMOROWSKI
Stanisław Jerzy Komorowski urodził się 18 grudnia 1953 roku w Warszawie. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, doktor nauk fizycznych, w latach 1978-1990 pracownik naukowy w Instytucie Chemii Fizycznej PAN. Staż naukowy odbywał w Utah University (Salt Lake City, USA). Od roku 1991 naczelnik wydziału i wicedyrektor Biura Kadr MSZ, a także wicedyrektor Departamentu Europy MSZ. W latach 1992-1994 dyrektor Departamentu Europy.
Od 1994 roku do 1997 ambasador RP w Hadze, a w latach 1999-2004 ambasador RP w Londynie. W latach 1998-1999 pełnił funkcję dyrektora Sekretariatu Ministra Spraw Zagranicznych. W roku 2002 mianowany na stopień Ambasadora Tytularnego Służby Zagranicznej. W latach 2004-2005 dyrektor Departamentu Azji i Pacyfiku w MSZ. W latach 2005-2006 pełnił funkcję podsekretarza stanu w MSZ, następnie, w latach 2006-2007, pracownik Departamentu Azji i Pacyfiku Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Od 2007 r. był podsekretarzem stanu w MON ds. polityki obronnej.
SZEF SZTABU GENERALNEGO WOJSKA POLSKIEGO
Generał Franciszek GĄGOR
Generał Franciszek Gągor urodził się w Koniuszowej k/Nowego Sącza na Podhalu. W 1973 roku ukończył Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. Absolwent (1983) Wydziału Filologii Angielskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1988 r. doktoryzował się z nauk wojskowych w Akademii Obrony Narodowej w Rembertowie. W 2001 roku gen. Gągor ukończył studia w Akademii Obrony NATO w Rzymie, a rok później, z wyróżnieniem, Podyplomowe Studia Strategiczno-Operacyjne na Uniwersytecie Obrony w Waszyngtonie (USA).
W latach 1973-1978 zajmował stanowiska dowódcze i sztabowe w 2 Pułku Czołgów 10 Dywizji Pancernej w Opolu. W międzyczasie był oficerem operacyjnym w misjach UNEF i UNDOF. W latach 1978-1988 służył jako starszy wykładowca w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu, odpowiedzialny m. in. za szkolenie polskich kontyngentów, wyznaczonych do operacji pokojowych. W tym okresie brał również czynny udział w misji ONZ UNDOF (1980/1981, 1985/1986). W latach 1988-1990 gen. Gagor pełnił obowiązki zastępcy szefa Logistyki w Kwaterze Głównej w misji UNDOF. W roku 1988 rozpoczął służbę w Głównym Zarządzie Szkolenia Bojowego, a następnie w Zarządzie Wojskowych Spraw Zagranicznych SG WP. Jako szef Oddziału Operacji Pokojowych był bezpośrednio odpowiedzialny za przygotowanie, nadzór i koordynację działań polskich jednostek wypełniających zadania poza granicami kraju. W 1991 r. był zastępcą dowódcy PKW w operacji "Pustynna Burza”, a w latach 1991-1992 - zastępcą dowódcy sektora misji UNIKOM. W roku 1994 gen. Gągor został dyrektorem Biura Kontroli Zbrojeń i Misji Międzynarodowych. W latach 1996-1999 pełnił obowiązki dyrektora Departamentu Wojskowych Spraw Zagranicznych MON. W tym czasie gen. Gągor reprezentował resort obrony RP w międzynarodowych rokowaniach dotyczących kontroli zbrojeń, rozbrojenia i środków budowy zaufania, oraz był odpowiedzialny za przygotowanie i koordynację działań SZ RP w Programie "Partnerstwo dla Pokoju" oraz PARP. Jednocześnie był jednym z głównych przedstawicieli zespołu przygotowującego polską akcesję do Sojuszu Północnoatlantyckiego, odpowiedzialnym m. in. za udział Polski w procesie planowania obronnego NATO. W 1997 roku został awansowany do stopnia gen. brygady, a w 1999 r. objął obowiązki szefa Generalnego Zarządu Operacyjnego SG WP, które sprawował do roku 2003. W tym okresie był odpowiedzialny za przygotowanie doktryn w zakresie szkolenia SZ, planowanie operacyjne oraz gotowość bojową SZ RP, udział jednostek WP w operacjach pokojowych oraz proces planowania obronnego w SZ RP.
W latach 2003-2006 gen. Gągor poszerzał swoje doświadczenie międzynarodowe, zajmując najwyższe stanowiska dowódcze w operacjach pokojowych ONZ oraz instytucjach NATO i UE. Był m.in.:
• dowódcą misji UNIKOM w Iraku/asystentem Sekretarza Generalnego ONZ -2003 r.;
• dowódcą misji UNDOF na Wzgórzach Golan/asystentem Sekretarza Generalnego ONZ – 2003-2004r.;
• Polskim Przedstawicielem Wojskowym przy Komitetach Wojskowych NATO i UE w Brukseli - 2004-2006 r.
27 lutego 2006 roku został awansowany przez Prezydenta RP do stopnia generała broni i powołany na stanowisko szefa Sztabu Generalnego WP. 3 maja 2006 roku został awansowany przez Prezydenta RP do stopnia generała. Trzy lata później Prezydent RP ponownie wyznaczył go na najwyższe stanowisko w Wojsku Polskim.
Za wzorową służbę uhonorowany został m.in. Krzyżami Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Krzyżem Zasługi, odznaczeniami resortowymi i wieloma odznaczeniami innych państw, m.in.: amerykańską Legią Zasługi czy francuska Legią Honorową.
DOWÓDCA OPERACYJNY SIŁ ZBROJNYCH RP
Generał broni Bronisław KWIATKOWSKI
Gen. Broni Bronisław KWIATKOWSKI urodził się 5 maja 1950 r. w Mazurach na Rzeszowszczyźnie. Służbę w Wojsku Polskim rozpoczął 1969 roku w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. Po ukończeniu Szkoły został promowany na stopień podporucznika. Pierwsze stanowisko służbowe - dowódcy plutonu - objął w 29 Pułku Czołgów w Żaganiu. Przez następne lata dowodził kompanią piechoty w tej jednostce, zdobywając tytuł „Wzorowego Dowódcy”. W 1976 roku został mianowany na stopień porucznika.
W 1977 roku został skierowany na studia w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Po ukończeniu uczelni i awansie do stopnia kapitana, w roku 1980 został skierowany do 6 Dywizji Powietrzno-Desantowej w Krakowie, gdzie pełnił służbę na stanowiskach dowódczych i sztabowych. Od 1985 roku major, od 1988 podpułkownik.
W 1992 roku, jako pierwszy polski oficer, ukończył studnia podyplomowe w Akademii Dowodzenia Bundeswehry w Hamburgu, w Niemczech. Po powrocie do kraju skierowany do pracy w Oddziale Planowania Operacyjnego Zarządu Operacyjnego w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego. W 1993 roku objął stanowisko w Dowództwie Krakowskiego Okręgu Wojskowego jako szef Oddziału Rozpoznania i Walki Radio-Elektronicznej.
We wrześniu 1995 roku rozpoczął roczną służbę w Polskim Kontyngencie Wojskowym w Siłach Stabilizacyjnych na Bliskim Wschodzie w Syrii (UNDOF) jako dowódca kontyngentu. W 1996 roku powrócił do 6 Brygady Desantowo-Szturmowej jako jej dowódca. Jednostka dowodzona przez generała Kwiatkowskiego jako pierwsza uczestniczyła w realizacji programu „Partnerstwo dla Pokoju”. Podległe mu oddziały brały udział w operacjach pokojowych na Bałkanach, w Bośni i Hercegowinie oraz w Kosowie. Dowodząc Brygadą, przygotował ją do działania zgodnie ze standardami NATO. Za wysokie wyniki szkoleniowe Brygada w tym okresie zdobyła dwukrotnie „Znak Honorowy Sił Zbrojnych” od Prezydenta RP. Wykonał 325 skoków ze spadochronem.
W 1998 roku został mianowany na stopień generała brygady. Liniowe doświadczenie wykorzystywał w pracy sztabowej, m.in. w dowództwie Krakowskiego Okręgu Wojskowego na stanowisku szefa Rozpoznania, a następnie, w latach 2000-2003, na stanowisku szefa sztabu Korpusu Powietrzno-Zmechanizowanego. W tym okresie otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
W lipcu 2003 roku, jako jeden z najbardziej doświadczonych oficerów, objął stanowisko zastępcy dowódcy Wielonarodowej Dywizji Centralno-Południowej w Iraku. Po powrocie do kraju, w uznaniu zasług i profesjonalizmu w służbie, na wniosek dowódcy Wojsk Lądowych został wyróżniony nagrodą miesięcznika „Raport – Wojsko – Technika – Obronność” jako najlepszy dowódca w Siłach Zbrojnych oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
W maju 2004 r., decyzją Ministra Obrony Narodowej, generał Kwiatkowski został wyznaczony na stanowisko zastępcy dyrektora Centrum Szkolenia Sił Połączonych NATO w Bydgoszczy. W lutym 2005 został ponownie skierowany, tym razem już przez Dowództwo Traktatu Północnoatlantyckiego, do Iraku, na stanowisko szefa szkolenia Armii Irackiej w Bagdadzie.
W sierpniu 2005, po powrocie z Iraku, został awansowany do stopnia generała dywizji i wyznaczony na zastępcę dowódcy 2 Korpusu Zmechanizowanego w Krakowie. W lipcu 2006 po raz trzeci wyjechał do Iraku, tym razem jako dowódca VII Zmiany Wielonarodowej Dywizji Centrum Południe. W sierpniu tegoż roku, decyzją MON, został uhonorowany wpisem do Księgi Honorowej Ministra Obrony Narodowej za udział w misjach pokojowych i stabilizacyjnych oraz zaangażowanie w proces szkolenia w ramach Sojuszu Północnoatlantyckiego.
W uznaniu zasług oraz wykazanego bohaterstwa, 11 listopada 2006 roku został odznaczony najwyższym współczesnym odznaczeniem – Krzyżem Komandorskim Orderu Wojskowego – z numerem 001. W dniu 20 kwietnia 2007 roku został wyznaczony na Dowódcę Operacyjnego Sił Zbrojnych, a 3 maja 2007 roku - mianowany na stopień generał broni. W maju 2009 roku został mianowany przez Prezydenta RP Kanclerzem Kapituły Orderu Krzyża Wojskowego na pięcioletnią kadencję.
DOWÓDCA WOJSK LĄDOWYCH
Generał dywizji Tadeusz BUK
Generał dywizji Tadeusz Buk urodził się 15 grudnia 1960 roku. W 1984 roku ukończył Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Pancernych w Poznaniu i rozpoczął służbę w 29 pułku czołgów średnich. Obejmował kolejno stanowiska: dowódcy plutonu, dowódcy kompanii, szefa sztabu batalionu czołgów. W 1987 roku ukończył Wyższy Kursu Doskonalenia Oficerów (WKDO) i został dowódcą batalionu czołgów. W roku 1993, po ukończniu Akademii Obrony Narodowej, objął stanowisko zastępcy dowódcy 10 batalionu 6 Brygady Desantowo-Szturmowej. Następnie został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu - zastępcy dowódcy w 18 batalionie desantowo-szturmowym. W 1994 roku przybył do Dowództwa 6 Brygady Desantowo-Szturmowej na stanowisko szefa Wydziału Operacyjnego. W 1995 roku ukończył kurs dla dowódców pułków w Akademii Obrony Narodowej, a następnie został dowódcą 2 pułku kawalerii powietrznej 25 Dywizji Kawalerii Powietrznej. Ukończył podyplomowe studia dowódczo-sztabowe w Leavenworth w USA, po ukończniu których, w roku 1999, objął stanowisko zastępcy dowódcy 25 Brygady Kawalerii Powietrznej. W latach 2000-2001 szkolił się w Joint Forces Staff College, National Defense University w Norfolk (USA), a w 2002 roku ukończył studia operacyjno-strategiczne w Akademii Obrony Narodowej i został dowódcą 34 Brygady Kawalerii Pancernej. W sierpniu 2004 roku został mianowany na stopień generała brygady, a następnie wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy IV zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku. Po powrocie z misji w 2005 roku został skierowany do pełnienia obowiązków zastępcy dyrektora Centrum Szkolenia Sił Połączonych NATO. W styczniu 2007 roku rozpoczął wykonywanie zadań w Polskim Kontyngencie Wojskowym w Afganistanie, na stanowisku zastępcy dowódcy Dowództwa Koalicyjnego. 15 czerwca 2007 roku objął dowodzenie 1 Warszawską Dywizją Zmechanizowaną. W lipcu 2007 roku został awansowany do stopnia generała dywizji i wyznaczony na stanowisko dowódcy IX zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku.15 września 2009 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Lech Kaczyński wyznaczył generała dywizji Tadeusza Buka na stanowisko dowódcy Wojsk Lądowych.
DOWÓDCA SIŁ POWIETRZNYCH
gen. broni pil. Andrzej BŁASIK
Urodził się 11 października 1962 r. w Poddębicach. W 1981 r. ukończył Liceum Lotnicze, a następnie rozpoczął studia w Wyższej Oficerskiej Szkole Lotniczej w Dęblinie. W 1985 r. ukończył WOSL, został promowany na stopień podporucznika i otrzymał tytuł pilota.
Po promocji został przydzielony do 8 Pułku Lotnictwa Myśliwsko - Bombowego w Mirosławcu na stanowisko pilota; służył tam do 1986 r. W tym czasie wykonywał loty na samolotach Lim-6. W roku następnym został skierowany do 40 Pułku Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego (plmb) w Świdwinie, gdzie zdobywał doświadczenie lotnicze, wykonując loty na samolotach Su-22 i TS-11. W 40 plmb pełnił obowiązki na stanowiskach od st. pilota poprzez dowódcę klucza lotniczego, nawigatora eskadry, zastępcę dowódcy eskadry, do dowódcy eskadry włącznie.
W 1989 r. uzyskał 1. klasę pilota wojskowego w lotnictwie myśliwsko-bombowym, a w 1991 r. został wyróżniony tytułem "Pilota Roku" 40 plmb. W latach 1993-1995 studiował w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie. Po jej ukończeniu został skierowany do Szefostwa Lotnictwa w Dowództwie Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej, gdzie w latach 1995-2000 zajmował stanowiska: st. inspektora Oddziału Nawigacji, st. inspektora Oddziału Szkolenia, a następnie st. specjalisty Oddziału Operacyjnego Szefostwa Wojsk Lotniczych. W tym czasie, (1998) ukończył również międzynarodowy kurs (International Staff Officers Orientation Course- ISOOC) w holenderskiej Akademii Obrony w Hadze.
W styczniu 2001 r. został wyznaczony na stanowisko szefa szkolenia 2 Brygady Lotnictwa Taktycznego w Poznaniu, a następnie, w listopadzie 2002 r., na stanowisko dowódcy 31 Bazy Lotniczej w Krzesinach. W dowód uznania za perfekcyjne zabezpieczenie ćwiczenia pk. "NATO Air Meet - 2003" oraz wzorowe wykonanie zadań szkoleniowych w 2003 r., Minister Obrony Narodowej nadał dowodzonej przez płk. Andrzeja BŁASIKA 31 Bazie Lotniczej tytuł "Znak Honorowy Sił Zbrojnych RP".
W marcu 2004 r. objął stanowisko szefa Oddziału Zastosowania Bojowego w Szefostwie Wojsk Lotniczych SP., następnie, w maju 2004 roku, został skierowany na studia w Szkole Wojennej Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych (Air War Collage). Po ich ukończeniu, decyzją Ministra Obrony Narodowej z dnia 15 lipca 2005 r., został wyznaczony na stanowisko dowódcy 2 Brygady Lotnictwa Taktycznego w Poznaniu. Miesiąc później, 15 sierpnia, Prezydent RP wręczył mu nominację na stopień generała brygady.
15 stycznia 2007 roku, decyzją Ministra Obrony Narodowej, gen. BŁASIK został wyznaczony na stanowisko komendanta-rektora Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych.
W dniu 19 kwietnia 2007 roku został awansowany do stopnia generała dywizji, a Prezydent RP - Zwierzchnik Sił Zbrojnych Lech Kaczyński wręczył mu nominację na stanowisko dowódcy Sił Powietrznych. 15 sierpnia 2007 roku został awansowany do stopnia generała broni.
Generał Andrzej BŁASIK był pilotem klasy Mistrzowskiej z 1500 godzinami nalotu ogólnego, w tym 560 godzinami na samolocie Su-22. Na tym typie samolotu oraz na samolocie TS-11 ISKRA posiadał uprawnienia instruktorskie do szkolenia we wszystkich warunkach atmosferycznych. Był czynnym pilotem, wykonywał loty głównie na samolotach Jak-40, a w swojej karierze zasiadał również za sterami samolotów Zlin-42M, PZL-101, Lim-2, Lim-5, Lim-6M oraz uczestniczył w lotach zapoznawczych na wielu typach samolotów eksploatowanych w SP innych państw: Hawk MK-51, Mirrage-2000, T-38C Talon, Tornado IDS, F-16 Fighting Falcon, F-18 Hornet, T-50. Za wzorową służbę w lotnictwie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, a w szczególności za duży wkład w jego rozwój, umacnianie gotowości bojowej i szkolenie kadr lotniczych, został wyróżniony przez Ministra Obrony Narodowej odznaką tytułu honorowego "Zasłużony Pilot Wojskowy".
Za zasługi i osiągnięcia w służbie odznaczony:
•Srebrnym Medalem "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
•Złotym Medalem "Za Zasługi Dla Obronności Kraju"
•Srebrnym Krzyżem Zasługi
•Legią Zasługi (Legion of Merit) – przyznawaną przez Prezydenta USA
DOWÓDCA MARYNARKI WOJENNEJ RP
Wiceadmirał Andrzej KARWETA
Wiceadmirał Andrzej KARWETA urodził się 11 czerwca 1958 roku w Jaworznie, w województwie śląskim. W 1977 roku, po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Chrzanowie, rozpoczął studia w Wyższej Szkole Marynarki Wojennej w Gdyni, na Wydziale Dowódczym. Po ukończeniu studiów i uzyskaniu tytułu magistra nawigacji, został skierowany do służby na trałowcach w 13 Dywizjonie Trałowców 9 Flotylli Obrony Wybrzeża w Helu. W 1986 roku objął dowodzenie swoim pierwszym okrętem ORP „Czapla”, z którym w 1987 i 1988 zdobył miano "Najlepszego Okrętu 9 FOW". W latach 1989-1992 dowodził grupą taktyczną i okrętem ORP „Mewa”. W 1992 roku ukończył podyplomowe studia operacyjno-taktyczne o kierunku dowódczo-sztabowym w Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni, a następnie rozpoczął służbę w 13 Dywizjonie Trałowców na stanowisku szefa sztabu.
W latach 1996-2002 dowodził 13 Dywizjonem Trałowców i jako pierwszy wprowadził polski okręt (niszczyciel min ORP „Mewa”) do składu stałego Zespołu NATO Sił Trałowo-Minowych Morza Północnego i Bałtyku (MCMFORNORTH). Dowodząc zespołem polskich sił trałowych, aktywnie uczestniczył w pierwszej poważnej modernizacji tych sił oraz w powstaniu pierwszego polskiego niszczyciela min. W 2000 roku, w czasie ćwiczenia „Baltops 2000”, dowodził międzynarodowym zespołem sił trałowych. W roku 2002 został skierowany do pracy w dowództwie Sił Morskich NATO SACLANT w Norfolk (Virginia, USA), gdzie łączył obowiązki Polskiego Narodowego Przedstawiciela Wojskowego przy HQ SACLANT oraz zastępcy szefa Oddziału Broni Podwodnej. W 2003 roku, po rozwiązaniu SACLANT, został wyznaczony na stanowisko Narodowego Przedstawiciela Łącznikowego przy nowo powstałym Dowództwie Transformacji ACT w Norfolk. Po zakończeniu trzyletniej służby w dowództwach NATO objął obowiązki zastępcy dowódcy 8 Flotylli Obrony Wybrzeża w Świnoujściu. W 2006 został skierowany na studia z zakresu polityki obronnej w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie, a rok później - na studia w prestiżowej Royal College of Defense Studies w Londynie. 11 listopada, 2007 roku Prezydent RP wyznaczył go na stanowisko dowódcy Marynarki Wojennej.
DOWÓDCA WOJSK SPECJALNYCH
Generał dywizji Włodzimierz POTASIŃSKI
Generał Potasiński urodził się 31 lipca 1956 roku w Czeladzi. Był absolwentem Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych (1980) i Akademii Sztabu Generalnego WP (1988). Ukończył również: kurs oficerów operacyjno-sztabowych i kurs dowodzenia i kierowania NATO w Szkole NATO w Oberammergau oraz kurs zarządzania zasobami obrony w Podyplomowej Szkole Marynarki Wojennej w Monterey. Zawodową służbę wojskową rozpoczął w 1980 roku na stanowisku dowódcy plutonu w 6 batalionie powietrzno- desantowym. Po ukończeniu Akademii Sztabu Generalnego WP zajmował kolejno stanowiska służbowe w strukturach: 16 batalionu powietrzno-desantowego, Dowództwie 3 Brygady Zmechanizowanej, Dowództwie Wojsk Lądowych, 2 Brygadzie Zmechanizowanej, 25 Brygadzie Kawalerii Powietrznej oraz 2 Korpusie Zmechanizowanym.
W latach 1993-1994 pełnił służbę na stanowisku zastępcy dowódcy, a następnie dowódcy Polskiego Kontyngentu Wojskowego Sił Pokojowych ONZ w Syrii. W roku 2004 dowodził brygadą w składzie Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Składzie Międzynarodowych Sił Stabilizacyjnych w Republice Iraku, a na przełomie 2005 i 2006 roku pełnił służbę na stanowisku zastępcy dowódcy tegoż kontyngentu. Od 15 sierpnia 2007 roku został dowódcą Wojsk Specjalnych.
DOWÓDCA GARNIZONU WARSZAWA
Generał brygady Kazimierz GILARSKI
Urodził się 7 maja 1955 r. w Rudołowicach (woj. podkarpackie). Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych im. T. Kościuszki we Wrocławiu. Zawodową służbę wojskową rozpoczął w 1978 r. w Komendzie Garnizonu m. st. Warszawy, pełniąc kolejno funkcje - dowódcy plutonu i zastępcy dowódcy kompanii wart honorowych. W latach 1982- 1991 kontynuował służbę na stanowiskach: pomocnika szefa Wydziału ds. Uroczystości i Imprez Wojskowych, starszego oficera Wydziału Operacyjnego oraz szefa tego wydziału. W 1989 r. ukończył studia magisterskie w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie, a następnie Podyplomowe Studium Pedagogiki w Akademii Obrony Narodowej. W 1993 r. został mianowany zastępcą komendanta garnizonu i awansowany do stopnia pułkownika. Jesienią 2005 roku objął stanowisko komendanta Garnizonu Warszawa. W dniu 11 listopada 2006 roku otrzymał nominację na stopień generała brygady oraz wyznaczony został na stanowisko dowódcy Garnizonu Warszawa. Uhonorowany m.in. Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi i odznaczeniami resortowymi. Był współautorem nowej wersji "Ceremoniału Wojskowego".
BISKUP POLOWY WOJSKA POLSKIEGO
Generał dywizji prof. dr hab. Tadeusz PŁOSKI
Urodził się 9 marca 1956 roku w Lidzbarku Warmińskim jako syn Henryka i Kazimiery. W 1976 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego „Hosianum” w Olsztynie, gdzie odbył studia filozoficzno-teologiczne. 6 czerwca 1982 r., w katedrze olsztyńskiej, przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa Jana Obłąka, biskupa warmińskiego. Przez rok pracował jako wikariusz w parafii pw. św. Józefa w Morągu.
W latach 1983-1986 studiował prawo kanoniczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w Lublinie. W 1986 roku podjął pracę w Kurii Biskupiej, a także w Sądzie Biskupim Diecezji Warmińskiej, gdzie pełnił funkcję sędziego diecezjalnego tegoż Sądu.
W latach 1986-1992 był redaktorem naczelnym „Warmińskich Wiadomości Diecezjalnych” i duszpasterzem akademickim Wyższej Szkoły Pedagogicznej i Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie.
W 1992 roku został oddelegowany do Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego i 1 czerwca 1992 roku objął urząd notariusza, następnie, w 1994 roku - szefa Wydziału Duszpasterskiego Kurii Polowej w Warszawie.
W 1993 roku uzyskał na Wydziale Prawa Kanonicznego Akademii Teologii Katolickiej stopień naukowy doktora prawa kanonicznego.
W 1994 roku - jako pierwszy z kapelanów wojskowych - ukończył Podyplomowe Studium Operacyjno-Strategiczne w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie-Rembertowie.
W 1995 roku został mianowany dziekanem Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, a po ich rozwiązaniu – w 2000 roku objął funkcję kapelanem Biura Ochrony Rządu i w 2001 roku - dziekanem Biura Ochrony Rządu.
Od 1995 do 2001 roku pełnił funkcję redaktora naczelnego pisma Ordynariatu Polowego „Nasza Służba”. 16 maja 2001 roku objął urząd Kanclerza Kurii Polowej.
W latach 1996-2004 był referentem i opiekunem alumnów Wyższego Seminarium Duchownego Ordynariatu Polowego. Od 1998 roku był wykładowcą prawa wyznaniowego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie.
Z ramienia Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego pełnił funkcję korespondenta Radia Watykańskiego i Katolickiej Agencji Informacyjnej.
Nominowany na stopnie wojskowe kolejno: 1992 – kapitana; 1995 – majora; 1998 – podpułkownika; 2000 – pułkownika; 2004 - generała brygady; 2006 – generała dywizji.
10 marca 1999 roku otrzymał godność Prałata Jego Świątobliwości.
16 października 2004 roku został mianowany przez Ojca Świętego Jana Pawła II Biskupem Polowym Wojska Polskiego. 30 października 2004 roku przyjął święcenia biskupie i odbył uroczysty Ingres z ceremoniałem wojskowym do Katedry Polowej Wojska Polskiego w Warszawie.
Na mocy Uchwały nr 330 Zebrania Plenarnego KEP w Częstochowie, w dniu 26 listopada 2004 roku został mianowany Krajowym Duszpasterzem Kombatantów. W dniu 9 marca 2005, decyzją Konferencji Episkopatu Polski, został delegatem KEP ds. Duszpasterstwa Harcerzy.
23 czerwca 2005 roku Prezes Rady Ministrów RP powołał biskupa Płoskiego w skład Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa; był także członkiem Rady Powierniczej Muzeum Powstania Warszawskiego.
Biskup Polowy otrzymał 8 maja 2006 roku Order św. Stanisława.
Odznaczony wieloma odznaczeniami państwowymi, m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”, portugalskim odznaczeniem "Bem Merecer", Złotym Krzyżem Zasługi oraz odznakami wielu instytucji wojskowych, kombatanckich i zagranicznych, m. in.: Złotą Odznaką „Za wybitne zasługi dla Ligi Obrony Kraju”, Złotym Medalem "Za Zasługi dla Policji", Honorową Odznaką Dowództwa Garnizonu Warszawa, Honorową Odznaką Batalionu Reprezentacyjnego, Odznaką „Za zasługi dla Ogólnopolskiego Związku Żołnierzy Batalionów Chłopskich”, Honorową Odznaką Batalionu Rozpoznawczego Strzelców Konnych im Michała Gutowskiego z Żagania, Odznaką Klubu Kawalerów Orderu Wojennego Virtuti Militari, Honorową Odznaką Organizacyjną „Za Zasługi dla Związku Piłsudczyków Rzeczypospolitej Polskiej"
3 grudnia 2008 roku został uhonorowany godnością Generalnego Honorowego Dyrektora Górniczego, zaś 8 grudnia 2009 roku otrzymał Nagrodę im. Brata Alberta - Adama Chmielowskiego.
21 lutego 2010 roku został odznaczony Srebrym Medalem Senatu RP "w uznaniu zasług dla Rzeczypospolitej Polskiej i dla budowy autentycznego ruchu harcerskiego, w szczególności w ramach Duszpasterstwa Harcerek i Harcerzy".
PRAWOSŁAWNY ORDYNARIUSZ WOJSKA POLSKIEGO
generał brygady dr Mirosław Miron CHODAKOWSKI
Jego Ekscelencja Najprzewielebniejszy Miron (Mirosław Chodakowski) urodził się 21 października 1957 roku w Białymstoku. Tutaj też ukończył szkołę podstawową. W 1972 roku rozpoczął naukę w Prawosławnym Seminarium Duchownym w Warszawie. Od 1976 roku był uczniem Wyższego Prawosławnego Seminarium Duchownego w Jabłecznej. Po skończeniu nauki w seminarium pracował w nim jako intendent, nauczyciel i wychowawca. 26 grudnia 1978 roku metropolita Bazyli udzielił mu święceń diakońskich. 15 lutego 1979 roku przyjął z rąk metropolity Bazylego święcenia kapłańskie. Na początku listopada 1979 roku złożył śluby zakonne. W tym samym miesiącu został mianowany p.o. Namiestnika Klasztoru w Jabłecznej, proboszcza miejscowej parafii i prorektora Wyższego Prawosławnego Seminarium Duchownego.
W 1981 roku został mianowany Namiestnikiem Klasztoru w Jabłecznej. W czerwcu 1984 roku Święty Sobór Biskupów Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego podniósł go do godności igumena. Również w czerwcu został przyjęty w skład kleru diecezji białostocko-gdańskiej, a w październiku tegoż roku mianowany proboszczem parafii prawosławnej w Supraślu. W związku z restytucją Klasztoru Supraskiego został mianowany jego Namiestnikiem. W 1990 roku został podniesiony do godności archimandryty.
W latach 1993-1995 pełnił obowiązki opiekuna duchowego Bractwa Prawosławnego św. Cyryla i Metodego.
10 maja 1998 roku został konsekrowany na biskupa z tytułem: Biskup Hajnowski.
Od roku 2003 doktor nauk teologicznych Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie z zakresu historii Kościoła.
15 sierpnia 1998 roku Prezydent RP Aleksander Kwaśniewski mianował Go na stopień generała brygady.
10 maja 2008 roku w parafii wojskowej w Białej Podlaskiej Jego Eminencja Sawa, Metropolita Warszawski i całej Polski, podniósł ks. bp. Mirona do godności arcybiskupa.
Na pokładzie samolotu znajdowali się także:
gen. bryg. w st. spocz. Stanisław NAŁĘCZ-KOMORNICKI – kanclerz Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari;
Urodził się w Warszawie. W latach 1939-1940 uczeń tajnych kompletów. Harcerz Szarych Szeregach. Od 1940 działał w Związku Walki Zbrojnej, a następnie w Armii Krajowej. Walczył w Powstaniu Warszawskim. Jako oficer Ludowego Wojska Polskiego, brał udział m. in. w walkach o Kołobrzeg. Był represjonowany w latach powojennych. W 1993 został kanclerzem Orderu Wojennego Virtuti Militari. Generał brygady w stanie spoczynku. Odznaczony orderem Wojennym Virtutti Militari, Krzyżem Grunwaldu oraz orderem Polonia Restituta.
płk dr hab. n. med. Wojciech LUBIŃSKI - lekarz Prezydenta RP;
W 1994 roku ukończył Wojskową Akademię Medyczną. W tym samym roku odbył staż podyplomowy w Wojskowym Instytucie Medycznym. W 1995 roku pełnił służbę lekarza w jednostce wojskowej w Ostródzie. W 1996 roku objął stanowisko asystenta Wojskowego Szpitala Gruźlicy i Chorób Płuc w Otwocku. Cztery lata później, w 2000 roku, został starszym asystentem Kliniki Chorób Wewnętrznych Pneumonologii i Alergologii Centralnego Szpitala Klinicznego MON w Warszawie. Adiunkt Kliniki Chorób Wewnętrznych Pneumonologii i Alergologii CSK MON od 2005 r. W tym samym roku objął także funkcję rzecznika prasowego Wojskowego Instytutu Medycznego. W 2008 został zastępcą Komendanta Centralnego Szpitala Klinicznego MON. Płk dr hab. n. med. był specjalistą chorób wewnętrznych i chorób płuc. W 2000 roku otrzymał tytuł naukowy doktora nauk medycznych, a w 2010 doktora habilitowanego nauk medycznych.
płk rez. Zbigniew DĘBSKI – członek Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari;
ks. płk Adam PILCH – zastępca ewangelickiego biskupa wojskowego
ks. ppłk Jan OSIŃSKI – przedstawiciel Ordynariatu Polowego WP
ZAŁOGA SAMOLOTU TU-154M
mjr pil. Robert Karol GRZYWNA, ur. w 1974 roku, absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych (1997- pilot samolotu) i Akademii Obrony Narodowej (2003).
Od 1997 roku służył w 36 specjalnym pułku lotnictwa transportowego, od 2009 - jako dowódca załogi.
Odznaczony Brązowym Medalem "Za Zasługi dla Obronności Kraju".
kpt. pil. Arkadiusz PROTASIUK, ur. w 1974 roku. W 1997 roku ukończył Wyższą Szkołę Oficerską Sił Powietrznych w Dęblinie. Absolwent studiów z zakresu politologii na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych na UW (1999) oraz studiów podyplomowych w Wojskowej Akademii Technicznej w zakresie integracji europejskiej i bezpieczeństwa narodowego (2003).
Od 1997 roku służył w 36 specjalnym pułku lotnictwa transportowego jako dowódca klucza i nawigator, a od 1 lipca 2007 roku - jako oficer sekcji.
Odznaczony Brązowym Medalem "Za Zasługi dla Obronności Kraju".
por. Artur Karol ZIĘTEK, ur. w 1978 roku, w 2001 roku ukończył Wyższą Szkołę Oficerską Sił Powietrznych (inżynier dowódca). Od 2007 roku służył w 36 specjalnym pułku lotnictwa transportowego jako starszy pilot.
chor. Andrzej MICHALAK, ur. w 1973 roku. W 1996 roku ukończył Szkołę Chorążych Personelu Technicznego Lotnictwa. Absolwent Wyższej Szkoły Handlu i Finansów Międzynarodowych (2000). Od 1996 służył w 36 specjalnym pułku lotnictwa. Ostatnie zajmowane stanowisko: starszy technik obsługi pokładowej. Odznaczony Brązowym Medalem "Za Zasługi dla Obronności Kraju".
Natalia Maria JANUSZKO, ur. w 1987 roku. Studentka Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Pracownik cywilny 36 specjalnego pułku lotnictwa transportowego.
Justyna MONIUSZKO, ur. w 1985 roku. Studentka Wydziału Mechaniki, Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej na kierunku lotnictwo. Pracownik cywilny 36 specjalnego pułku lotnictwa transportowego.
Barbara M. MACIEJCZYK, ur. w 1981 roku. Absolwentka Studium Zarządzania Zasobami Ludzkimi. Pracownik cywilny 36 specjalnego pułku lotnictwa transportowego.
W KATASTROFIE ŚMIERĆ PONIEŚLI BYLI MINISTROWIE OBRONY NARODOWEJ:
Jerzy SZMAJDZIŃSKI
Minister obrony narodowej od 19 października 2001 r. do 19 października 2005 r. Absolwent Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Rocznik 1952. Żona Małgorzata, córka Agnieszka, syn Andrzej. Tenisista i koszykarz. Poseł ziemi jeleniogórskiej i legnickiej. Autor wielu publikacji z dziedziny obronności i bezpieczeństwa państwa. W latach 1973-1990 był członkiem PZPR, a w okresie 1984-1989 - przewodniczącym Zarządu Głównego Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej. Od 1999 działał w Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Sprawował mandat poselski na Sejm PRL IX kadencji, ponownie był wybierany w 1991, 1993, 1997, 2001 i 2005. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz siódmy został posłem, otrzymując ponad 42 tys. głosów. W Sejmie był m.in. przewodniczącym Komisji Obrony Narodowej. Od 2007 wicemarszałek Sejmu VI kadencji. W grudniu 2009 został kandydatem SLD w wyborach prezydenckich w 2010.Mawiał: Zawsze będę pamiętał, że miałem honor być Ministrem Obrony Narodowej Rzeczpospolitej Polskiej.
Aleksander SZCZYGŁO
Minister obrony narodowej od 19 września 2007 r. do 16 listopada 2007 r. Prawnik, wykształcony w Polsce i Stanach Zjednoczonych, znany polityk, doświadczony urzędnik państwowy. Specjalizował się w tematyce bezpieczeństwa oraz integracji europejskiej. Urodził się w 1963 r. w Jezioranach, w woj. warmińsko-mazurskim. W 1990 ukończył Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego. W 1996 przebywał na stypendium rządu amerykańskiego, z zakresu prawa i administracji publicznej, na University of Visconsin (USA), odbywał praktykę w Kongresie Stanów Zjednoczonych. W latach 1990-1991 był asystentem senatora Lecha Kaczyńskiego oraz specjalistą w Biurze Prawnym Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, następnie specjalistą ds. legislacyjnych w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego. W latach 1992-1995 był dyrektorem gabinetu prezesa Najwyższej Izby Kontroli, a w latach 1997-2000 – dyrektorem Departamentu Informacji i Kształcenia Europejskiego w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej. W latach 2001-2005 był posłem na Sejm RP z ramienia Prawa i Sprawiedliwości. W 2005 objął stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej. W 2006 został szefem Kancelarii Prezydenta RP, a od listpada 2007 r. pełnił funkcję ministra obrony narodowej. Następnie został posłem na Sejm RP. 15 stycznia 2009 objął stanowisko szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego. Podkreślał: Odpowiedzialność za polskich żołnierzy jest dla mnie ogromnym zaszczytem i najważniejszym zadaniem w życiu.
PEŁNA LISTA OFIAR KATASTROFY
>>>
http://albatros.salon24.pl/388060,emergency-lokator-transmiter-polozenia-samolotu-tu154m-plf101,19
Zakorzeniony w historii Polski i Kresów Wschodnich. Przyjaciel ludzi, zwierząt i przyrody. Wiara i miłość do Boga i Człowieka. Autorytet Jan Paweł II
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
