W mojej ostatniej notce,poświęconej autorytaryzmowi wprowadzanemu na coraz większa skalę przez PiS w Polsce, wyraziłem przekonanie, że wkrótce także kultura i sztuka będąpropagowane tylko o tyle, o ile spełniają cele wyznaczane przez pana J. Kaczyńskiego.
Zwróciłem uwagęna gotowe szablony pytańi odpowiedzi wysyłane przez MSZ ambasadom polskim na całym świecie.
Ambasadorzy i wszyscy pracownicy tych instytucji zostali zwolnieni z samodzielnego myślenia i mają udzielaćodpowiedzi wyłącznie zgodnie z otrzymanymi schematami, których muszą nauczyćsięna pamięć.
Czy osoby te można nazwać rzetelnymi dziennikarzami? Czy też są to zwykli propagandziści? (fot. gazeta.pl)
Podobne zmiany dotknęły Instytuty Polskie, nie mogąone jużsamodzielnie pokazywaćkultury, literatury i sztuki polskiej, ale muszą zapraszaći wystawiaćto, co nakazuje im PiS.
Wiadomo już, ze główna role ma odgrywaćpostaćtragicznie zmarłego prezydenta L. Kaczyńskiego.
W zasadzie każda wystawa, dyskusja, wernisaż, publikacja maja nawiązywaćw jakiśsposób do niego.
Wydaje się, ze takie stawianie sprawy przyniesie tej postaci wiecej szkody niżzysku, zostanie ona bowiem do końca ośmieszona i skompromitowana, bo nikt o zdrowych zmysłach nie będzie chciałuczestniczyćw tego typu spektaklach i nikt nie będzie wierzyłw tam prezentowane treści.
Od kilku dni krąży lista osób, które maja(musza!) byćzapraszane na spotkania, wystawy i prezentacje zagraniczne.
Lista została podzielona na kilka działów.
Wymienięniektóre z tych 150 nazwisk, przyszłej twarzy Polski za granica.
Najliczniejsza grupęstanowiąpublicyści, dziennikarze i pisarze.
Znajdujemy tam oczywiście głównie osoby przychylne PiS-owi: Waldemar Łysiak, Andrzej Horubała, Sławomir Koper, Krzysztof Masłoń związani ze słynącego z subiektywizmu i nierzetelności czasopisma „Do Rzeczy”, na liście nie mogło tez zabraknąć jednego z najbardziej kłamliwych portali wPolityce.pl(Krystyna Grzybowska) i partyjnego Polskiego Radia( sama prezes Barbara Stanisławczyk)
Także tych gigantów zasłużonych dla kultury nie mogło tam zabraknąć: Jana Pietrzaka, Piotra Semki, Tomasza Terlikowskiego, Jana Pospieszalskiego, Krzysztofa Wyszkowskiego i Sławomira Cenckiewicza i Cezarego Gmyza.
za wyborcza.pl
Najbardziej brakuje na tej liście pisarzy polskich odnoszących sukcesy tak w Polsce, jak i zagranica, jak chociażby: Andrzej Stasiuk, Olga Tokarczuk, Marek Krajewski, Andrzej Sapkowski, Zygmunt Miłoszewski, Jacek Dehnel i Mariusz Szczygieł.
W dziale teatr jest tylko 8 osób, z tego 6 to krytycy teatralni.
Na koniec należy dodać, ze znalazło się tam także kilka osob niezwiązanych z obecna władza, jak: Marek Bieńczyk, Justyna Sobolewska, Eustachy Rylski, Filip Łobodziński, Renata Lis czy Elżbieta Cherezińska.
MSZ nie chciało udzielić odpowiedzi na pytanie, do czego potrzebna jest taka lista.
Twierdzi, ze jest nieobowiązkowa, a na dalsze pytania odpowiada, ze „szkodzą one Polsce”. Cóż, wrogów suwerena jest wszędzie pełno, wiec niektóre informacje trzeba zachować w tajemnicy.
Jak twierdzą jednak pracownicy ośrodków polskich za granicą, nikt, kto chce zachować swoja posadę, nie zaprosi kogoś spoza tej listy.
Najnowsze doniesienia mówią, że niektóre osoby z listy, jak Gmyz, Terlecki, cieszą się, że zostali na niej umieszczeni i widzą to jako międzynarodowe potwierdzenie własnej wielkości. Inni, zwłaszcza ci niezależni, wzrażają sprzeciw, że umieszcza się ich tam, tylko dla uwiarygodnienia tych manipulacji, bez ich zgody.
Niech żyje zatem wolność słowa, kultury i nauki.
