Nazwa Makau pochodzi od boginni A-Ma nazywaną również Tin-Hau. W południowo-zachodniej części półwyspu znajduje się jej świątynia. Pierwsi Portugalczycy, którzy tutaj zawitali w poszukiwaniu tej świątyni, zostali poinformowani przez tubylców, że znajduje się A MA GAU co oznacza w zatoce A MA.
W/g legendy biedna młoda A MA pragnęła popłynąć do Kantonu, lecz bogaci właściciele wachlarzowych dżonek odmawiali jej wejścia na pokład. Znalazł się tylko skromny rybak, który zabrał ją na swoją łódz. Po drodze rozszalała się burza, wszystkie uszkodzone dżonki zatonęły, ocalał tylko mały statek rybaka, który powrócił do rodzinnego portu. Rybak wysiadł na ląd, a A MA pobiegła na wzgórze BARRA, potem uniosła się ku górze otoczona aureolą światła. Wdzieczny rybak ku jej czci wybudował w tym miejscu świątynię.
Narodziny historyczne Makau sięgają połowy XVIw., już wtedy galeony portugalskie przybywały na te tereny w celach handlowych. Chiny z wdzięczności, że Portugalia oswobodziła je od pirackich zbrodni podarowały jej enklawę do prosperującego handlu. Szybko nastąpił dobrobyt i miasto stało się ważnym ośrodku handlu między Chinami, Europą i Japonią. Od 1887 roku Chiny oficjalnie uznały suwerenność i wieczną okupację Portugalii w Makau na mocy Traktatu o chińsko-portugalskiej przyjaźni.
W 1967 roku po buncie prokomunistycznych mieszkańców chińskich w Makau dnia 3 grudnia 1966 r., Portugalia rezygnuje ze swej wieczystej okupacji terytorium. W 1987 roku, po intensywnych negocjacjach pomiędzy Portugalią a Chinami, oba kraje uzgodniły, że Makau powróci do suwerenności Chin 20 grudnia 1999. Całe manewry odbyły się pokojowo, bez przemocy ani siły. Zachowany jest status autonomii trwający 50 lat we wszystkich domenach oprócz obrony i spraw zagranicznych.
Makau nie zawsze było miastem, które dzisiaj widzimy, nawet w jego historycznym sercu. W XVI i XVII wieku ziemia była przedzielona murem z gliny, piasku, słomy ryżowej, skał i muszli ostryg. Budowa tego wewnętrznego muru rozpoczęła się około 1569 roku i miała na celu ochronę obszaru centralnego przed obcymi atakami. Obecnie jest częścią Historycznego Centrum Makau, wpisanego na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, z racji swej historii miasta.
Portugalczykom nie pozwolono mieszkać na północy półwyspu, co zaowocowało budową obejmującą południową część regionu. Miasto zostało ufortyfikowane od Bacia Sul do Patane aż po wewnętrzny port.
Jednak ta konstrukcja nie była jednolita. Mury miały nie więcej niż pięć metrów wysokości i były wykonane z prymitywnych materiałów. Uważa się, że jest to główny powód jego krótkiej żywotności.
Odcinek murów obronnych starego miasta
Twierdza Bom Parto (która być może znajdowała się tuż pod obecną rezydencją portugalskiego konsula) była połączona ze wzgórzem Penha na wyspie Taipa tym samym murem i zapewniała ochronę.
Sekcja była wyposażona w armaty. Nadal można odwiedzić ostatni pozostały fragment tego muru, znajdujący się obok świątyni Na Tcha, w pobliżu ruin św. Pawła.
Zabytek wraz z niektórymi przedmiotami został odkryty w maju 2010 roku przez grupę chińskich archeologów, zaproszonych przez lokalne władze do zbadania stanowiska. Eksperci uważają, że szczątki pochodzą z chińskiej dynastii Ming (1368 - 1644)
Lokalizacja i konstrukcja muru były zgodne z typowym portugalskim urbanizmem w tamtych czasach. Budynki publiczne, religijne, handlowe i administracyjne znajdowały się w obrębie otoczonego murem miasta, ponieważ było ono centrum życia miejskiego.
Ten typ miejskiej organizacji i stylu życia wciąż można zobaczyć w kilku portugalskich miastach, m.in. w Lizbonie, Almeidzie i Figueira de Castelo Rodrigo. Zwykle obecne szczątki znajdują się w pobliżu zabytków takich jak zamki czy pałace. Makau go nie posiadało, ale istniały twierdze, ponieważ mur był wykorzystywany głównie do celów wojskowych. Uważa się, że trudno było przekonać Chińczyków do jej budowy, ponieważ obawiali się, że będzie to sposób na wejście Portugalczyków na kontynent.
Makau w 1626 w/g Johna Speeda. Źródło: Cronologia da História de Macao
Wtedy to narodziło się portugalskie miasto, począwszy od regionu Praia Grande i idąc do Penha.
Wraz z Twierdzą na Górze, ruinami katedry św. Pawła i innymi zabytkami w centralnej części, historia i pozostałości muru są niezbędne do zrozumienia portugalskiego dziedzictwa Makau.
Patrząc na miasto jako całość, łatwo można stwierdzić, że jego struktury mają głównie charakter religijno-militarny. To wiele mówi nie tylko o obecności Portugalii w regionie, ale także o jej intencjach. Poza tym, że misje jezuickie przybyły do Makau, aby szerzyć swoją religię, Portugalczycy założyli również Makau jako punkt handlu zagranicznego. Znajdowali się również w strategicznym miejscu, łączącym świat zewnętrzny z Chinami. Jednak istniała silna potrzeba ochrony tego, co od XV wieku stało się domem setek Portugalczyków.
