Jak dobrze, że jest ktoś, do kogo możesz zwrócić się o pomoc. Jak dobrze, że ty jesteś, by komuś przyjść z pomocą, po prostu przy nim być, gdy tego potrzebuje. Tyle wokół nas jest do zrobienia.
Jak dobrze - że jestes - Rotmistrzu - dzieki tobie chłopcy poczuli się tacy dumni - że są Polakami!
„Imponuje nam odwaga rotmistrza i to, że pomagał ludziom, chcemy poznawać go lepiej na nim się wzorować” – mówi Mateusz Wiśniewski z lubińskiego hufca.
Przyjrzyjmy sie więc - Rotmistrzowi!
Przygoda i zauroczenie wojskiem rozpoczęło się w 1918 r., gdy walczył w obronie Wilna. Brał udział w wojnie z bolszewikami, po niej zdemobilizowany, zdał maturę, założył rodzinę i gospodarował w majątku Sukurcze. Nowa Polska wymagała wiele pracy, którą podjęli państwo Pileccy. Witold założył mleczarnię, kółko rolnicze i straż ogniową, pomagał sąsiadom. Wychowywał dzieci, malował, dwa jego obrazy (św. Antoniego i Matki Bożej Nieustającej Pomocy) wiszą w kościele w Krupie, pisał wiersze. Na rozpoczęcie Mszy św.13 maja 2011r. w 110 urodziny Witolda Pileckiego - ks. Franciszek Steblecki mówił o Pileckim jako o człowieku wielkiej wiary, któremu bardzo leżało na sercu dobro ojczyzny, której służył całym życiem.
„Bądź odważny, gdy rozum zawodzi, bądź odważny w ostatecznym rachunku jedynie to się liczy”
W czasie homilii bp Marek Mendyk powiedział m. in.: „Pilecki to najodważniejszy żołnierz II wojny, wzór patriotyzmu, cichy bohater, nie zabiegał o poklask, ale całe życie walczył o Polskę”. Już w pierwszych dniach II wojny Pilecki włączył się do walki. Uczestniczył w kampanii wrześniowej, przedostał się do Warszawy, był aktywnym działaczem wojskowej organizacji Tajna Armia Polska i zabiegał o jej przyłączenie do Związku Walki Zbrojnej. Kiedy Niemcy zaczęli zakładać w Polsce obozy koncentracyjne, nie były znane ani warunki, jakie tam panowały, ani to, co naprawdę działo się z jeńcami. Wtedy Pilecki podjął decyzję o dobrowolnym zgłoszeniu się do Auschwitz. Chciał z jednej strony zdobyć informacje o życiu obozowym, a z drugiej strony zorganizować tam ruch oporu przeciw Niemcom.
„Trzeba wykazać się odwagą, by na ochotnika iść do obozu. Dziś nie musimy takich rzeczy robić i zapominamy, jak wiele ludzie musieli poświęcić, aby nasz kraj był wolny. Postać rotmistrza może być wzorem dla młodych ludzi, jak walczyć i pracować dla ojczyzny, dlatego jest to osoba godna zapamiętania – Katarzyna i Agnieszka, uczennice jednej z lubińskich szkół, uczestniczki marszu.
W obozie przebywał ok. 3 lat. Przez ten czas sporządzał meldunki o niemieckich zbrodniach dla swoich władz wojskowych, przekazywane przez więźniów, pomagając im w ucieczce. Zorganizował też prężnie działającą siatkę konspiracyjną na wypadek, gdyby władze polskie zdecydowały o ataku na obóz w celu uwolnienia więźniów. Uciekł z obozu, kiedy zaistniało zagrożenie, że zostanie zdekonspirowany. Przedostał się do Warszawy, gdzie działał w konspiracji. Pozostawał w kontakcie z więźniami, a ich rodzinom na miarę swoich możliwości pomagał materialnie i duchowo. Sam rozłączony z rodziną, rozumiał tych, którzy byli tak daleko od bliskich i nie wiadomo było, czy jeszcze kiedyś się zobaczą. Walczył w powstaniu warszawskim, po upadku którego trafił do niewoli w stalagu. Po zakończeniu wojny przebywał jeszcze we Włoszech, gdzie przygotował pełny raport o obozie w Auschwitz, był jedną z pierwszych osób mówiącą o Holokauście.
„Ocalałeś nie po to, aby żyć. Masz mało czasu, trzeba dać świadectwo”
Zakończenie wojny nie przyniosło Polsce wymarzonej wolności. Komunistyczne władze stosowały terror i prześladowały byłych żołnierzy AK i ludność cywilną – wrogów ludu. Rotmistrz Pilecki (stopień ten otrzymał w 1943 r.) na osobisty rozkaz gen. Władysława Andersa wrócił do kraju, by nadal prowadzić pracę informacyjną i wywiadowczą dla rządu RP na emigracji. Zorganizował siatkę informatorów, prowadził wywiad m. in. w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego i Ministerstwie Obrony Narodowej. W trakcie swojej pracy dostał ponowny rozkaz od gen. Andersa – by wyjechał i nie narażał się na aresztowanie. Nie zgodził się – w kraju miał rodzinę, ponadto trudno byłoby znaleźć kogoś na jego miejsce.
„Nagrodzą cię za to tym, co mają pod ręką – chłostą śmiechu, zabójstwem na śmietniku”
Z homilii bp. Marka Mendyka: „Pan Bóg stawia na naszych drogach ludzi, od których uczymy się żyć, wierzyć, kochać. Na przestrzeni tysiącletniej historii wielu było takich, których poświęcenie dla ojczyzny i bliźnich i bezgraniczna odwaga były wyrazem prawdziwego człowieczeństwa. Doczekali się pomników i na trwałe wpisali w świadomość Polaków. Ale są i tacy bohaterowie, których z historii próbowano wymazać, a pamięć o nich karano więzieniem”. UB aresztowało Pileckiego w maju 1947 r. Jemu i współpracownikom postawiono zarzuty szpiegostwa, planów organizowania zamachu na organy bezpieczeństwa, nielegalnego posiadania broni. Tortury, przy których, jak sam mówił, Auschwitz to była igraszka, odebranie dobrego imienia, okrzyknięcie zdrajcą i szpiegiem. Proces i wyrok – kara śmierci, wykonana strzałem w tył głowy. Jedyną rzeczą, jaką przy nim znaleziono, była książka Tomasza a Kempis „O naśladowaniu Chrystusa”. Ciało Pileckiego porzucono na wysypisku lub w zbiorowej mogile, gdzie UB wyrzucało martwych więźniów. Komunistyczne władze zrobiły wszystko, by pamięć o nim nie ujrzała już światła dziennego, a jego zasługi w czasie wojny skutecznie zapomniano.
„O rotmistrzu dowiadywaliśmy się w naszej szkole, o tym, kim był, co zrobił. Warto uczyć się i mówić o takich ludziach – odważnych i honorowych” uważają Dawid Grodek i Władysław Słotwiński z Zespołu Szkół Zawodowych i Ogólnokształcących w Lubinie
Bądź wierny. Idź!
Dopiero w 1990 r. rotmistrz doczekał się rehabilitacji. Potem był Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski i Order Orła Białego. W 2000 r. wydano jego obozowe raporty, a w 2008 r. Fundacja Paradis Judaeorum zwróciła się do Benedykta XVI z prośbą o rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego . W lubińskim marszu rotmistrza wzięli udział uczniowie ze szkół w Lubinie i Legnicy, mieszkańcy miasta, przedstawiciele harcerzy, OSP, poczty sztandarowe. Na Wzgórzu Zamkowym został zasadzony dąb upamiętniający osobę Witolda Pileckiego, a bp Mendyk poświęcił pamiątkową tablicę ku jego czci. Zostało odczytane „Przesłanie Pana Cogito” oraz wiersz dla rotmistrza napisany przez Marka Gajowniczka. „Rotmistrz Pilecki mógłby być patronem strażaków ochotników, cechowała go odwaga i umiejętność poświęcenia się dla innych i takie też powinny być nasze działania” – Tomasz Jakubowski, OSP Ulesie, uczestnik marszu.
„Piękne urodziny wyprawiła Polska jednemu ze swych największych synów. Oby wyzwolona w nas energia zaowocowała odrodzeniem ducha. To także jesteśmy winni Rotmistrzowi” – powiedział Michał Tyrpa, prezes Fundacji Paradis Judaeorum, inicjator akcji „Przypomnijmy o Rotmistrzu”.
Jak dobrze - że jesteś Rotmistrzu! Jak dobrze - że jestes! Moje Siłaczkowe serce rośnie, gdy mogę o Tobie mówić, a potem - na to patrzeć - w Polsce w XXI roku! W przeddzień świeta Bohaterów Polskiego Państwa Podziemnego! Jest nadzieja!
PS.
Ale dzisiaj powspominajmy - jak to pieknie było Przypominać o Rotmistrzu w Lubinie w 2011 i w 2012roku :)
