Kryszna chciał bardzo, aby passa była dobra dla niego, ale nie była.
Naiwny! Jakże naiwny. Skrzywdził – brata – odbierając mu życie. Popełnił… dysonans nie do naprawienia. Naiwny. Jeszcze chciałby, aby góra niebiańska - zbagatelizowała ten straszny fakt.
Struna jego duszy pękła. Frajer, w tej grze – wysypał się z tajemnicy. Wysypał się otóż małostkowością. To on, Kryszna został wzięty w nawias – w nawias zarazy. I nie było w tym przypadku bynajmniej – że słowo wiśnia jest bratnim podobieństwem słowa Wisznu. Wspomnienie ludzkości o Wisznu. Realną ojczyzną wiśni zdaje się być Kurdystan. Ale tym razem w przebłysku tajemnicy Wisznu i tajemnicy wiśni staje skromna rodzina rosyjska – bez pretensji ideologicznej. Rodzina – niegroźna dla nikogo. Rodzina łagodna. Rodzina, która pokochała dzisiaj wisienkę w doniczce na parapecie. A jutro? Jutro pokocha życie w tonacji pana Wisznu.
10.06.2022
