Socjal i kasa to dwa różne pojęcia, które nie zawsze idą ze sobą w parze. Kasa to mieć pieniądze a social to mieć, co jest potrzebne...
I tu można zastanowić się nad znaczeniem kasy na odpowiednie warunki socjalne... bo kto ma kasę, temu "socjal" nie jest potrzebny... [1]
Myślę, że należy tak zorganizować gospodarkę, aby pracownik miał na odpowiednie dla niego warunki socjalne. Jeżeli gospodarki nie ma, to trudno i kasę a "social" to negatywnie rozumiane posiadanie... Bo na takie warunki pracuje tylko kilku, którzy utrzymują pewną równowagę w narodzie, aby ten był gotowy do pracy na zawołanie i umiał spełnić oczekiwania przedsiębiorcy. Ale nie o taki biznes mi chodzi.
Społeczny podział pracy to równowaga między podażą i popytem, to równowaga między potrzebami społeczności a ich zaspokojeniem.
Jeżeli ta równowaga została naruszona - to jedni nie mogą kupić tego, co im potrzebne a ci, którzy dzierżą środki produkcji, nie uzyskują oczekiwanych dochodów. Ich osobista pozycja nie jest zagrożona, ale trudno mówić tu o rozwoju, skoro państwo zaczyna tracić swoją pozycję.
Czas pokazał, że ponadnarodowa pozycja koncernu w każdej chwili grozi katastrofą i koniecznością przenoszenia produkcji wszędzie tam, gdzie jest tania siła robocza... nie patrząc, że maleje jej siła nabywcza...
Co robić w takiej sytuacji ?
Jedynym racjonalnym rozwiązaniem jest przywrócenie realnej wartości wynagrodzenia i zamknięcie rynku przed napływem produktów, które dane państwo może wytworzyć samodzielnie. Musi nastąpić powrót do polityki antydumpingowej - bo w takim przypadku nie ma społecznego podziału pracy. Bogaci się tylko importer, bo tylko on wie, gdzie co jest i co komu oraz kiedy jest potrzebne.
Najstarszym podziałem rynku pracy jest produkcja żywności i produkcja odzieży. W zamian można pozyskać produkty niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej innej, niż rolnicza - ale to są już usługi na rzecz społeczności.
Nie marzy mi się komuna, bo takie rozwiązanie prowadzi do sytuacji, której skutki odczuwamy teraz. Zaniżone wynagrodzenia i brak rentowności firmy to problem społeczny.
Odzyskanie rentowności musi wiązać się ze zwiększeniem kosztów - bo robocizna pracowników firmy musi pozwolić im na utrzymanie w ich miejscu pracy. Ale - aby mogli kupować wytworzony przez siebie produkt - muszą mieć wynagrodzenie na takim poziomie, aby ich pracodawca uzyskiwał rentowność produkcji.
Aby zachować rentowność produkcji w granicach państwa, należy wstrzymać napływ towarów tańszych, aniżeli wynosi ich koszt wytworzenia w państwie.
Myślenie, że tańszy produkt rozwiąże problem, jest błędem. Jest to działanie zmierzające do utraty pozycji liberała i zagraża demokracji jako najlepszemu systemowi władzy w państwie.
[1] https://www.salon24.pl/u/czansiogrodnik/964109,rzad-znajdzie-kase-na-socjal-dar-moros
