Wiele mówi się o braku aktywności zawodowej młodzieży. Może to i prawda. Ale warto zastanowić się - kiedy młodzież ruszy do pracy. Jeżeli jest to młodzian na utrzymaniu ambitnych rodziców, to może spokojnie uczyć się, może studiować - i tak zejdzie gdzieś do trzydziestki.
Osoby młodsze, z edukacją zakończoną co najwyżej maturą mają szansę na zatrudnienie tylko w firmach, gdzie brakuje pracowników fizycznych lub referentów. Ale tu pierwszeństwo należy się dzieciom rodziców zatrudnionych w takiej firmie. Chociażby poparcie rodzica, którego szef zna, jest tutaj znaczącą rekomendacją.
Szansą na zatrudnienie "z marszu", jest zastępstwo. Tyle, że powrót osoby z dłuższego urlopu kończy współpracę...
Pozostaje albo "samozatrudnienie" - czyli fikcja pracy albo prowadzenie własnej pozarolniczej działalności gospodarczej. Tu jednak jest problem, bo ZUS domaga się wpłaty od średniego przychodu, a przy braku zleceń czy zwłoki w terminie otrzymania należności za wykonaną usługę komornik błyskawicznie zajmuje rachunek w banku... No i jeszcze pozyskanie zleceń w takiej ilości, aby uzyskać płynność finansową firmy.
Na zakończenie chciałbym zwrócić uwagę na jeden drobiazg - jednoosobowa firma jest poronionym pomysłem. Jeżeli pracownik pracuje na rzecz klienta osiem godzin dziennie, to taka sama osoba, która jest jedynym pracownikiem firmy "prywatnej" - ma wydajność zaledwie 50% w stosunku do wydajności pracownika wykonującego pracę na rzecz pracodawcy przez 8 godzin dziennie. Więc o konkurencyjności można tu tylko pomarzyć...
https://praca.interia.pl/news-rosnie-liczba-biernych-zawodowo-polakow,nId,3140311
