Śledztwo w sprawie katastrofy smoleńskiej się jeszcze nie skończyło. Poznaliśmy jakąś część prawdy i to nie z samego źródła. Nie ma niczego dziwnego w tym, że emocje podpowiadają nam w tym zakresie najróżniejsze, choćby i najbardziej fantastyczne scenariusze. Może okazać się, że to wina pilotów, może okazać się że to wina obsługi lotniska, może okazać się, że (co moim zdaniem najbardziej prawdopodobne) katastrofa została spowodowana kombinacją niefrasobliwości pilotów z niekompetenecją obsługi zapyziałego lotniska na końcu świata. A być może Rosjanie strącili samolot prezydencki za pomocą promieni śmierci. Jednak wnioski do jakich powinnismy przede wszytskim dojść po katastrofie powinny dotyczyć nas samych. Po tym co przeszliśmy nasz sprzęt, nasze procedury oraz mentalność ludzi za to odpowiedzialnych powinny zapewniać wzorcowe bezpieczeństwo najważniejszym osobom w państwie. Bądźmy w tym bardziej upierdliwi od Amerykanów i Izraelczyków razem wziętych, bądźmy w tym najlepsi, bądźmy wzorem dla innych. Nie bądźmy głupcami.
Skala oraz uparcie narzucająca się symbolika katastrofy w zrozumiały sposób organizuje nam dziś życie polityczne i publiczne. Konieczność maksymalnie czytelnego wyjaśnienia przyczyn katastrofy stanowi nasz obowiązek wobec ofiar. Być może w tym świetle postulat powołania jakiegoś międzynarodowego ciała prowadzącego niezależne od rosyjskiego śledztwo ma sens. A jednak nie powinniśmy pozwolić na to, żeby ta katastrofa, emocje i działania z nią związane stanowiły na lata podstawowy azymut naszego marszu. Sytuacja nakłada na nas powinność wyciagnięcia właściwych wniosków z katastrofy (i to nie takich jak z powtarzajacych się co kilka lat powodzi stulecia), powinność poszukwiania prawdy w imieniu ofiar. Ale przede wszytskim mamy obowiązki i powinności wobec żywych. Warto o tym pamiętać.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Inne tematy w dziale Polityka
