Po to żeby tytuł niniejszego tekstu miał jakikolwiek sens trzeba na początek założyć, że lewicowy gospodarczo PiS i lewicowa obyczajowo Platforma są partiami prawicowymi a ustawa o zakazie wychowania dzieci, ustawa parytetowa czy podnoszenie podatków są objawami ich prawicowości. Z jednej strony to założenie dość karkołomne, z drugiej dość powszechnie uznane więc i my je przyjmijmy.
Od kilku już lat mojej na salonie24 obecności mówię o tym, że jeśli prawica nie porzuci tradycji kładzenia największego nacisku na walkę sma ze sobą, jeśli nie zrezygnuje z pewnego poczucia elitarności i wyższości nad niewystarczająco radykalnymi straci po raz kolejny przewagę na rzecz, swego czasu zdawałoby się sztywnego trupa, lewicy (tu też należy przyjąć niełatwe założenie, że pozostałości po nieboszczce PZPR będące często emanacją komuszych dynastii aparatczyków nastawione do życia i świata jak najbardziej liberalnie, a lewicowe szaty przywdziewające dla niepoznaki, są jakąś lewicą). I oto na naszych oczach ten niedobry scenariusz zaczyna się spełniać.
I nie dzieje się tak bynajmniej ze względu na jakąś nadzwyczajną charyzmę Napieralskiego ponieważ taka nie istnieje. Miller, Oleksy i Czarzasty mają szansę wrócić na salony władzy dzięki dewiacyjnemu duopolowi nienawiści jaki zbudowali Tusk z Kaczyńskim. To miało być perpetuum mobile, które wynosiłoby ich bez końca na zmianę do władzy a okaże się gilotyną, która zetnie im polityczne głowy.
Być może nie stanie się to jeszcze podczas zbliżających się wyborów. Wydaje mi się, że najbardziej prawdopodobnym jest ich patowy wynik. PO, PiS i SLD uzyskają zbliżone wyniki. Do Sejmu dostaną się jeszcze PSL i PJN. Ale się stanie. Np. podczas następnych wyborów. I wtedy wszyscy spotkamy się na demonstracji w obronie tyleż kompromisowej co niedoskonałej ustawy antyaborcyjnej, której zniesienie zapowie minister Magdalena Środa. I wspomnimy dobre czasy kiedy to była szansa na budowę państwa o solidnych, konserwatywnych fundamentach.
Inne tematy w dziale Polityka
