Niedzielne rozmyślania

Około trzy czwarte swojego życia (mam 70 lat) nie uczestniczę czynnie w życiu Kościoła Katolickiego w moim Kraju - Polsce. Ciągle nie mogę zrozumieć, jak ludzie uważający się za głęboko wierzących w Boga, potrafią łamać tak wiele przykazań na raz. Im więcej mam lat, tym bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że godne przeżywanie swojej ziemskiej wędrówki jest o wiele bardziej cenniejsze Bogu - jeśli istnieje - niż cotygodniowe przyjmowanie Komunii św. po której nadal czynimy wiele zła wobec swoich bliźnich. Weźmy pod uwagę chociażby jeden przykład. Odsądzanie innych od czci i wiary, bez udowodnienia mu winy wyrokiem sądowym - jak w przypadku Kamila Durczoka - jest złamaniem podstawowej zasady:

"Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Bo takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą; i taką miarą, jaką wy mierzycie, wam odmierzą. Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a nie dostrzegasz belki we własnym oku?" Mt 7,1-3

Tak samo jak wydanie wyroków na dziesiątki Bogu ducha winnych oficerów byłej służby WSI, którzy raportem Macierewicza zostali pozbawieni nie tylko swojego honoru, ale i często środków do życia dla swoich rodzin. Sprawa rozwiązania służb nie podlegała dyskusji, lecz sposób jej przeprowadzenia godny jedynie tamtym czasom i tamtym obyczajom. Mówię tu o tzw IV RP. Czy chociażby te nasze tutaj, forumowe zmagania, pośród których zbyt często padają oskarżenia o przynależność resortową, nie mającą kompletnie nic wspólnego z życiem danej osoby w tamtych latach. A to naprawdę boli...

Więc wy wszyscy - pozoranci wiary i patriotyzmu - więcej umiaru w osądzaniu innych. Osądzcie najpierw sami siebie przed swoim sumieniem.