Polityka to nie jest dziedzina sprzyjająca postaciom charakterystycznym. Pamiętacie jeszcze generała Lebiedzia? Wielki chłop, spadochroniarz, głos jak charkot niedźwiedzia i gęba dziobata. Wielka nadzieja Rosji. Poparł Jelcyna w czasie puczu, a potem kandydował na prezydenta. Jakoś u opornie szła ta kariera i zrobili go w końcu gubernatorem gdzieś na krańcu świata. Nie podobało mu się tam i głośno wyrażał swoje opinie o tych co rządzą Rosją. Nie bał się nikogo chyba, za to jego bało się wielu. No i pewnego dnia wsiadł sobie nasz generał do wielkiego helikoptera. Wzbił się w powietrze wraz ze swoją świtą, ale wylądować już nie zdołał. Zginął tragicznie, a dziś już nikt o nim nie pamięta. Kiedy go zabrakło, na scenie pojawił się facet odmiennej zgoła konstrukcji. Mały, blady, wypłukany z emocji, mówiący cicho i bez emocji. Nazywał się Putin.
Z Lepperem było podobnie. Głośno krzyczał, domagał się sprawiedliwości dla biednych, prowokował, raz czy dwa złoił komuś tyłek i pokazali to w telewizji, zrobił polityczną karierę i został wicepremierem. Wydawało się, że jeszcze ma przed sobą jakąś przyszłość. I nagle stop. Nie musiał nigdzie wsiadać, nie leciał, nie jechał nawet miejskim autobusem. Wszedł pewnego wieczora do siedziby swojej partii i już z niej nie wyszedł.
Polityka to nie jest dobre zajęcie dla postaci charakterystycznych, wnoszę więc że na miejscu Leppera pojawi się ktoś podobnej konsystencji co Putin. Polityka to fach, w którym odnajdują się najlepiej ludzie o wodnistych oczach i bladej cerze, która czerwienieje na słońcu. Tacy jak Grzegorz Schetyna na przykład.
Ludzie tacy jak Lebiedź i Lepper to dekoracja lub tło. Kiedy przestają być potrzebni wystawia się ich za drzwi, w otchłań. Pisze się o nich książki, reżyseruje filmy i sztuki. Pamiętacie dramat, czy też może film według książki Kadena-Bandrowskiego? Nazywało się to „Bigda idzie”. Podpisał się pod dziełem Wajda i mówił w telewizji o tym, że chciał nas ostrzec przed współczesnym Bigdą. Miał na myśli Leppera. To tani chwyt. Wajda doskonale zdawał sobie sprawę, że Lepper to nie żaden Bigda, to nie Witos, który był politykiem samodzielnym na tyle, że Kaden musiał go wyszydzić w swojej książce. Lepper był kimś zupełnie innym i to było wiadomo od samego początku.
Lepper pozostałby papierowym diabłem do straszenia dzieci, gdyby nie PiS i konieczność wciągnięcia go do koalicji. To była dla „Samoobrony” wielka szansa. Nikt chyba jednak łącznie z samym Lepperem nie zrozumiał jak wielka. W niestabilnej sytuacji, wobec rosnących zagrożeń, partia chłopów w krawatach chciała odgrywać rolę języczka u wagi. Do tego jeszcze afera gruntowa i inne głupstwa popełniane przez przewodniczącego oraz jego świtę. Słaba odporność na prowokacje i dziennikarskie podpuchy dobiła „Samoobronę” i pogrążyła jej lidera.
Jego śmierć była niejakim zaskoczeniem i punktem wyjścia dla wielu spekulacji. Przypieczętowała także ostateczny upadek „Samoobrony”. Być może śmierć Leppera to także koniec uporczywego straszenia nas populizmem. To znaczy straszyć się nas będzie nadal, ale aktorzy drugiego planu przestali mieć znaczenie, jednymi populistą będzie od tej chwili Jarosław Kaczyński i to na nim skupi się cała uwaga mediów oraz tak zwanych „ludzi kultury”. To wszystko było już wcześniej, ale wcześniej był także Lepper, o którym zawsze można było powiedzieć, że jest jeszcze gorszy. Teraz już nie można. Teraz jesteśmy w ostatnim kręgu piekła. Jeśli PiS przegra wybory, wyciągną z kapelusza jakiegoś nowego „populistę”, jeśli zaś Pis coś zdobędzie, jakąś sensowną liczbę głosów wtedy zobaczymy coś czego nie wymyśliliby Palikot, Wojewódzki i Majewski razem wzięci. No, ale poczekajmy.
Zauważyłem, że ktoś dziś znowu denerwował się się tym, że reklamuję książki pod swoimi tekstami. Jakiś notas, kotas, czy jakoś podobnie. To dobrze. Zapraszam wszystkich na stronę www.coryllus.pl i zachęcam do kupowania tych książek, są naprawdę bardzo dobre.
Inne tematy w dziale Polityka
