W ubiegłą sobotę (14 X 2017 r.) w jarocińskim Spichlerzu Polskiego Rocka odbyła się druga edycja Black Waves Fest. Wystąpiły polskie składy: Kontagion, Mentor, Moanaa, In Twilight's Embrace, Neolith.
Słowo o Spichlerzu Polskiego Rocka - to nowocześnie zaaranżowane i dobrze ulokowane (tuż przy jarocińskim rynku) muzeum, które opowiada sporą część historii polskich rockowych brzmień. Sięgając zresztą do popkulturowej prehistorii Jarocina, bo część stałej ekspozycji poświęcona jest Wielkopolskim Rytmom Młodych. Gdyby ktoś, choćby wiedziony sentymentem do młodych lat, miał ochotę wybrać się do Jarocina, to Spichlerz zapewni mu wiele wzruszeń. Kilka spichlerzowych wątków znajdziecie w solidnym filmie dokumentalnym "Jarocin. Po co wolność?" autorstwa Leszka Gnoińskiego.
W sobotni wieczór Jarocin należał jednak do wnuków dość poczciwych punk-rockowo-metalowo-alternatywnych dźwięków z dawnych lat. Dwa wyrzuty w kosmos, później niepokojący chill out z Moanaą, a następnie kolejny solidny kopniak w ciemną noc, czyli In Twilight's Embrace i Neolith.
Czekałem szczególnie na Mentora i In Twilight's Embrace, zgodnie z zasadą starych lumpów, że najbardziej lubią te rzeczy, które już widzieli na żywo. Mentor dał świetny koncert w marcu na reaktywowanej po latach Metalmanii, na tzw. scenie z przeszkodami, znaczy za schodami, eufemistycznie zwanej małą sceną. Bardzo zresztą polecam ich album "Guts, Graves and Blasphemy". Okładka znakomicie komponuje się z zadziorną muzyką, sytuowaną w okolicach black/thrash metal/hardcore punk. Gdy grają nieledwie wzrusza mnie ich wokalista, który z inteligencika w okularkach przeobraża się w sceniczną bestię.
A skoro o scenicznych bestiach mowa - In Twilight's Embrace w Jarocinie zmiótł spod sceny nawet czterech dość już wtedy pijanych zaganiaczy, którzy przejęli w pewnym momencie balety (pozdro dla kumatych). Poznańska drużyna na czele z Cyprianem Łakomym potrzebuje już tylko większych scen, lepszych świateł i pełnego nagłośnienia. Widziałem ich zresztą niedawno w Krakowie w towarzystwie Immolation, Melechesh, Azarath i rumuńskiego Sincarnate (polecam tego demonowicza) i zaprawdę, powiadam wam, konkurencja jest duża, ale bardzo warto. Jeszcze ciepła jak świeży trupek płyta "Vanitas" In Twilight's Embrace to też rzecz godna polecenia. Także ze względu na frapującą okładkę, której historii nie chce mi się tutaj przytaczać - jeśli nie jesteście nygusami to sobie wygooglacie.
Co do pozostałych - Kontagion zaczął naprawdę dziarsko i z sercem, za co szacun, bo wiadomym jest, że gra na rozgrzewkę niektórych deprymuje, szczególnie gdy publika sprawdza wtedy poślizg na smartfonach. Moanaa dała głęboko transowy koncert, o wiele bardziej skłaniający do refleksji niż niejedna ^&^$&&$^&*()@R! mowa motywacyjna szarlatanów zwanych coachami. A Neolith, który znałem wcześniej tylko z płyt "Igne Natura Renovabitur Integra" oraz najnowszej "IZI.IM.KURNU-K" zagrał mocną, równą sztukę splecioną z black, death i thrash metalu. Gdybym był kamienną figurą świętego w pobliskim kościele, nie zmrużyłbym tej nocy oka.
Od 18.00 do popółnocy bawiliśmy się w Jarocinie naprawdę srogo. Nie jestem specjalistą od nagłośnienia, ale w Spichlerzu dobrze się słucha mocnej muzyki. Jeśli oczywiście nie jesteś zboczonym audiofilem, ale przeciętnym czarcim uchem. Trochę wkurzała dominacja czerwieni w ramach naświetlania i toaleta nadająca się bardziej do Związku Niesikających Filatelistów, ale poza tym było cudnie. No i nie brakowało świeżego powietrza, które na tego typu sabatach często jest towarem deficytowym.
Jeśli w przyszłym roku usłyszycie, że zapowiada się Black Waves Fest III, idźcie na molo w Sopocie albo na Planty zbierać na bilet. Tak trzeba żyć.
Grafika na blogu za zgodą organizatorów
