Konserwatyści (w uproszczeniu prawicowcy) w rzeczywistości społecznej praktykują to, co mają na sztandarach. M.in. praktykują tolerancję wobec innych i wprowadzają w życie zasadę let the best win. Odstępstwa od tych zasad oczywiście im się zdarzają, ale nie są powszechne.
Liberałowie (w uproszczeniu lewicowcy) w rzeczywistości nie praktykują części z tego, co przedstawiają jako swoje zasady. Noszą np. na sztandarach hasło tolerancji, ale w rzeczywistości tolerują tylko sobie podobnych a innych zwalczają, czasem wręcz totalitarnymi metodami. Organizują konkursy i plebiscyty na najlepszego ale popierają w nich tylko swoich, tylko swoim ustawiają wygrane w tych konkursach, tylko swoich zatrudniają. Wyjątki służą ukryciu tej ich obowiązującej codziennej praktyki lub stanowią collateral damage.
W ten sposób w czasach zwyczajnych liberałowie przejmują, jedno po drugim, ważne i mniej ważne miejsca w różnych strukturach, opanowują parlamenty, przejmują urzędy i rządy, media, budżety, uniwersytety.
Wydaje się, że świat skręca w lewo.
Wcześniej czy później jednak w czasach zwyczajnych liberałowie robią tyle szkód, że konserwatyści budzą się ze snu wiary w powszechną uczciwość oraz dobrą wolę wszystkich ludzi i robią korektę kursu. Czasem następują wydarzenia specjalne, np. wojny i świat szybciej się budzi. Nastaje wówczas, zazwyczaj na krótko, czas niezwyczajny. Konserwatyści robią porządki po liberałach. Świat skręca w prawo ale szybko stabilizuje kurs zgodnie z wyznawanymi i praktykowanymi przez konserwatystów zasadami tolerancji i równowagi. A potem liberałowie znów zaczynają powoli cisnąć na ster w lewo i... da capo al fine.
Czy by nie było lepiej dla świata, gdyby przynajmniej konserwatyści u władzy zdjęli różowe okulary, przez które patrzą na swych ideowych oponentów?
Komentarze