Jak nisko trzeba spać, by zrozumieć, że to już dno? Ile trzeba pić, by powiedzieć: „dość”? Kiedy następuje zrozumienie, że uzależnienie to prosta droga do tego, by przegrać swoje życie? Kwestie te porusza autor książki pt. „Jak zrobiłem z piekła raj”, w której przedstawia swoją historię wychodzenia z nałogu, powrotu co codziennego życia, odzyskiwania własnej tożsamości. Aquarius – bohater książki – swoją „przygodę” z alkoholem rozpoczął już w wieku 16 lat. Pił przez 10, zatracając siebie, zaniedbując rodzinę i najbliższych. Impreza bez alkoholu nie była imprezą, na którą warto było pójść. Dzień bez picia w pracy, był dniem straconym. Cały świat kręcił się wokół butelki, która zaczęła go staczać na dno. Dopiero świadomość zatracania się, konieczność walki o rodzinę, zadbania o córkę, spowodowały zwrot w życiu Aquariusa. W książce „Jak zrobiłem z piekła raj” znajdziesz wiele praktycznych rad, które pomogą ci w przemyśleniach, jak wyjść z nałogu, jak uporządkować swoje życie i trzymać się podjętych decyzji. Zrozumiesz, dlaczego nałóg jest zgubny i odbiera kontrolę na twoim życiem. Dostaniesz również pozytywną dawkę nadziei na to, że możesz coś zmienić. W końcu „uzależnieni (…) nie mają monopolu na przechlapane życie”.
Książka ta, to historia wędrówki po górach, która w pewnym momencie również zatrzymała się na końcu liny. Potoczyła się ona jednak dalej. Z ufnością odciąłem linę, na której wisiałem, nie mając pojęcia, co nastąpi. Trudność z jaką to nastąpiło, była ogromna, każde uzależnienie, bez względu na substancję lub czynnik, zawsze zatrzymuje się w podobny sposób. Upadłem, przeżyłem, poznałem nowe szlaki, wchodzę na kolejne. Udało mi się wyjść z wewnętrznego piekła i po przebudzeniu odnaleźć mapę do raju. Postanowiłem podzielić się tą mapą. Tą, którą mam już teraz, kolejne odkrywam każdego dnia.
Sugestie zawarte w tej lekturze, zwłaszcza w ostatnim dziale, kieruję do wszystkich ludzi. Uzależnieni bowiem nie mają monopolu na przechlapane życie. Jeden szczęśliwy człowiek, to wielu wesołych ludzi. Jest to reakcja łańcuchowa. Stoję na środku stawu, rzucając do niego kamienie. Fale rozchodzą się wokół, odbijają się od brzegu i wracają do mnie. Jeżeli jestem szczęśliwy, ludzie wokół podzielają moje samopoczucie i tak dalej, tworzę swój własny raj. Jeżeli "zatruwam" otoczenie, to inni zaczynają atakować mnie i pozostałych wokół, tworzę w ten sposób piekło. Zawsze wszystko zaczyna się od środka, od świata wewnętrznego, który jest równie wielki, co ten zewnętrzny.
CO DAJĘ, TO OTRZYMUJĘ! Taka już jest zasada.
Oto opowieść na bazie doświadczeń i przemyśleń - "Jak z piekła zrobiłem raj”.
Inne tematy w dziale Kultura
