Murale wracają na ulicę Warszawy

Mural to termin pochodzący z języka hiszpańskiego, oznaczający malowidło ścienne. Bardzo często ma ono gigantyczne gabaryty w związku z czym nazywane jest też malarstwem monumentalnym. Do niedawana jedyną formą murali w Polsce były ogromne reklamy rodem z PRL które zdobiły i bardzo często szpeciły całe ściany różnego rodzaju budynków. Reklamowały się tak wiodące przedsiębiorstwa gospodarki socjalistycznej takie jak LOTTO, PKO czy PZU. Ich styl to geometryczne prymitywne kształty w duchu socrealizmu.

Od pewnego czasu murale stały się formą ekspresji artystycznej młodych artystów, że choćby Sasnala wspomnieć. Murale mogą mieć charakter całkowicie spontaniczny, jak te pod Trasą Łazienkowską . Z reguły jednak ogrom pracy i czasu jakie potrzeba włożyć w ich powstanie determinuje u ich twórców uzyskanie zgody władz miejskich. Te ostatnie mogą przez swoje decyzje aktywnie wpływać na upiększanie miasta. Umiejętności artystów prezentowane są w różnego rodzaju miejscach, jak ściany galerii. W 2008 roku Muzeum Powstania Warszawskiego zorganizowało słynny Mur Sztuki.

W tym roku murale wdarły się we wszechobecny rok Chopinowski. Kilka dni temu, kilkunastu artystów stworzyło gigantyczne murale o powierzchni trzystu metrów kwadratowych. Można go oglądać przy ulicy Konopczyńskiego. Pokazuje Chopina takiego jak wyobraża go sobie większość z nas, czyli biegnącego przez Warszawę. W tle widać miejsca kojarzone z największym polskim muzykiem czyli kościół św. Krzyża w Warszawie gdzie przechowywane jest jego serce. Całkowicie popieramy zapałanie ulic Warszawy Muralami, zarówno tymi legalnymi jak i tymi nie do końca oficjalnym. Te ostanie mówią nam wszak co w piszczy w duchowej trawie młodych artystów. A niedoceniony artysta może być niebezpieczny, patrz na przykład wąsatego malarza z Wiednia.