Obejrzałem dziś 10 odcinek legendarnego "Czterdziestolatka", tylko 20 lat później - z 1993 r. Inżynier Stefan Karwowski kupił akcje w jednej z katowickich firm. A że coś tam mu się nie podobało (wiadomo, perypetie głównych bohaterów, które nadają dramaturgii, a zarazem - w pewnym stopniu - groteski), pod pretekstem spotkania z klientem udał się do Katowic... pociągiem. Odniosłem nieomylne wrażenie, że ów pociąg sfilmowany w '93, podobnie jak legendarny inżynier Karwowski, jest legendarny.
Bo przecież takie same jeżdżą po dzisiejszych torach. Również legendarnych. Kolej też ta sama. Tylko maszyniści się zmieniają. A może nie? No i Dworzec Centralny w Warszawie trochę się remontuje. Ale i tak gierkowszczyzny (lub jak kto woli - ducha Boba Budowniczego) nie możemy się pozbyć, i długo nie pozbędziemy. I te perypetie jakieś takie podobne do tych naszych, dzisiejszych. Bo zobaczmy, a to Kaczyński mówi o tezach z raportu Jerzego Millera, i Tusk. Tylko biedny Klich nic już nie mówi. Ale spokojnie, przerzucą go na inny front, jeśli Platforma wybory wygra. Premier przecież tak ciepło wypowiadał się o swoim ministrze.
Innych perypetii naszych polityków, którzy tak dzielnie walczą o swoje, jest setki, a nawet i tysiące. Wymieniać ich nie ma sensu, bowiem salonowicze bardzo dobrze je znają. Ba, nawet krytycznym okiem oceniają.
Swoją drogą, przecież nieważne kto wygra wybory. Wszak Tusk bez Kaczyńskiego żyć nie może. I odwrotnie.
P.S. Wkurzyło mnie tylko jedno. Wczorajsze serwisy informacyjne pokazywały jak politycy różnych opcji oglądali w swoich biurach, na wielgachnych płaskich telewizorach konferencję ws. raportu Millera. Nie wiem, być może nie ma innych, równie istotnych dla kraju spraw. Ale, na litość, tak to się ogląda mecze piłki nożnej! Tylko popcorn w dłoń, i coca-cola. I kino na 100 procent. A może i cyrk...
