Droga naprawy Rzeczpospolitej, dobrej zmiany, czasem ze względu na okoliczności jest kręta, ale proszę o zaufanie - ufajcie, że idziemy drogą w tym samym kierunku, że ten kierunek nie ulegnie najmniejszej zmianie, że dojdziemy do celu. / JK na miesięcznicy w styczniu.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Droga faktycznie jest dość kręta, a powiedziałabym nawet pokręcona, skoro zmiana rządu tyle trwała i była robiona w tak nietypowy (sic!) sposób. Kierunek też wyznaczony, podobnie jak cel – tyle że w ramach tych zakrętów Okręt ciężko manewrował, zanim powypadali wszyscy, którzy nie pasowali kapitanowi do jego nowej koncepcji.
Nowa koncepcja jest taka, że teraz będziemy „grzeczni i bezpieczni”, a przez to bardziej skuteczni. Czyli robimy „wilczka” na całej linii, co widać i słychać z każdej strony. Wybitny mąż stanu, Premier MM, przekonał kapitana co do taktyki rozgrywania konfliktów, skutki zobaczymy za chwilę.
Jedyna dobra strona tej zmiany to odejście Macierewicza, któremu już zupełnie zaczynało odpalać w kierunku Wielkiego Hetmana, i Radziwiłła, czego uzasadniać, jak sądzę, nie trzeba. Poza tym smuteczek. W UE z pozycji fightera znowu wleźliśmy na pozycję młodszego rodzeństwa, Orban to wprost powiedział Morawieckiemu.
Ale zaraz, zaraz - co tam słychać w Ministerstwie Rozwoju, podległym wszak przez poprzednie lata naszemu PMM?
Ano też idzie nowe > http://jagiellonski24.pl/2017/11/29/chaos-przestrzenny-kosztuje-nas-kilkadziesiat-miliardow-rocznie-rozmowa/
Jest to rozmowa z wybitnym profesorem, Przemysławem Śleszyńskim, geografem gospodarczym, ekspertem Polskiej Akademii Nauk, autorem ekspertyz do Strategii Odpowiedzialnego Rozwoju dla Morawieckiego. Otóż informuje on, że Komitet Przestrzennego Zagospodarowania Kraju PAN pracuje właśnie nad oszacowaniem kosztów chaosu przestrzennego w Polsce. I po kolei wymienia wszystkie wady dotychczasowych planów.
Jestem zachwycona, bo mówi dokładnie to, co ja powtarzam od pięciu lat, czyli o uzależnieniu od Berlina, o złym systemie dróg, o niedobrym podziale administracyjnym kraju itp. – wszystko pięknie, tyle że jak ja o tym wrzeszczałam w 2013 roku, to akurat zaczęła obowiązywać strategia Polska 2030, czyli KPZK stworzona przez Bieńkowską (i obowiązuje do dziś) – a kto był ekspertem współpracującym z panią Bieńkowską? Ano pan Przemysław Śleszyński, wówczas jeszcze prosty doktor, który opracował temat "Ocena powiązań gospodarczych i kapitałowych między miastami – rekomendacje dla KPZK/ Polska 2030".
Teraz, już jako dr hab., przyznaje w wywiadzie, że.... zmienił zdanie. No proszę, tylko krowa nie zmienia poglądów, jak mówi przysłowie:
Po roku 1990 w polityce rozwoju realizowanej przez kolejne rządy postawiono na wielkie metropolie [to akurat wierutne kłamstwo]. Zamiast porządku, w którym wszystkie składniki systemu osadniczego – wielkie, średnie i małe miasta – są ułożone hierarchicznie i połączone relacjami pomiędzy każdym z tych szczebli, przyjęto model polaryzacyjno-dyfuzyjny, którego zresztą sam byłem kiedyś zwolennikiem, gdyż teoretycznie jest on najbardziej efektywny. W tej koncepcji stawiamy wprawdzie na wielkie miasta, ale zapewniając jednocześnie, że bodźce rozwojowe rozlewają się w ich otoczeniu i spływają w dół hierarchii ośrodków osadniczych.
W rzeczywistości niestety okazało się, że ten przepływ ma mocno ograniczony zasięg i zakres, a model polaryzacyjno-dyfuzyjny jest w istocie po prostu polaryzacyjnym. Itd., itp.
-------------------------------------------------------------------------------------------
Hosanna! A nie mówiłam! Zaraz, zaraz – kiedy ja to mówiłam, to pan Śleszyński robił ekspertyzę dla Bieńkowskiej, dokładnie odwrotną. Teraz zaś „zmienił zdanie”, ale nie zmienił jednego, nadal się pasie na tym samym pastwisku Ministerstwa Rozwoju, pogratulować elastyczności!
Cóż, jak mówi Prezes, idziemy krętą drogą do celu, ale - jak widać - ciągle w tym samym, właściwym towarzystwie....
