Miyatsuko Maro rzekł wówczas:
„Ponad dwadzieścia lat Kaguya-hime znajdowała się pod naszą opieką. Czy można powiedzieć, że był to krótki czas? A poza tym, niewykluczone, że chodzi o jakąś inną Kaguya-hime? Musicie wiedzieć, że ta, która mieszka u nas, jest tak ciężko chora, że nawet na chwilę nie będzie mogła tu przyjść.”
Nie odpowiadając na słowa drwala księżycowy król skierował swój latający powóz w kierunku powały i krzyknął :
„Kaguya-hime! Dlaczego się ociągasz i przedłużasz swój pobyt w tym prostym domostwie?”
Wówczas otworzyły się drzwi do pokoju, w którym chowano dziewczynę i Kaguya-hime wyszła na korytarz. Po jej zachowaniu było widać, że nie pozwoliłaby, aby ją powstrzymać. Podeszła do miejsca, gdzie leżał zrozpaczony drwal i rzekła:
„ Wiedz, że wbrew mojej woli opuszczam was. A teraz chodźcie, aby popatrzeć jak będę unosić się w chmury.„
Drwal, półprzytomny z rozpaczy zaszlochał:
„Sprawiłoby mi zbyt dużo bólu widzieć cię w takim momencie. Co się stanie ze mną kiedy mnie opuścisz? Pozwól bym ci towarzyszył.”
Wówczas Kaguya-hime odparła:
„Zanim odjadę napiszę kilka słów. Czytajcie je zawsze, kiedy będziecie za mną tęsknić.”
I płacząc napisała:
„Gdybym należała do tego świata nigdy nie zadałabym wam takiego bólu. Ogarnia mnie przepastna rozpacz, gdy pomyślę, że za chwilę musimy się rozstać. Zostawię wam moją suknię jako pamiątkę. Wyjmujcie ją, gdy będzie pełnia księżyca i patrzcie na nią, a będzie się mogło wam wówczas wydawać, że powróciłam z nieba i znów jestem wraz z wami.”
Przybysze z księżyca mieli ze sobą skrzynie. W jednej z nich znajdował się ubiór z piór, w drugiej napój zapewniający nieśmiertelność. Kiedy je otworzyli, powiedzieli do Kaguya-hime:
„Wypij ten płyn ponieważ jadłaś potrawy przyrządzone w tym nieczystym domu i mogły ci zaszkodzić. „
Kaguya-hime wypiła kilka kropli z podanej butelki a resztę usiłowała schować, lecz powstrzymali ją żołnierze wyjmujący suknię z piór, w którą zamierzali ją przyodziać.
„Poczekajcie chwilę” - powiedziała - „ponieważ w tym ubraniu przemianie ulega dusza a nim do tego dojdzie, jeszcze jedną rzecz chcę zrobić.” I rozpoczęła pisać list.
Ludzie z księżyca byli niecierpliwi i zaczęli narzekać, że jest już późno. Kaguya-hime poprosiła ich, aby wysłuchali jej prośby. A kiedy się zgodzili szybko dokończyła pismo i oddała je jednemu z żołnierzy cesarza. Treść listu była następująca:
„Wasza Wysokość wysłał wielu żołnierzy, aby mnie tu zatrzymać. Z księżyca przysłano wszakże po mnie, więc nie uniknę losu. Wyjeżdżam stąd z sercem pełnym żalu i bólu, gdyż nie wstąpiłam na służbę Waszej Wysokości i wiem, że stałam się powodem cesarskiej irytacji. Moje zachowanie mogło wydawać się niezrozumiałe. Myśl ta napawa mnie smutkiem, ponieważ nie chciałam zachować się tak, by pomyślano, że nie okazuję Waszej Wysokości należnego respektu.”
List kończył się następującymi słowami:
„Ku memu Księciu i Panu
myśli moje idą smutne,
gdyż kiedy to przeczyta
ja w ubiór z piór
będę się stroić.”
Cdn.
Inne tematy w dziale Kultura
