Wimy już, że nierówność Bella, lub gry Bella mogą być rozpatrywane niezależnie od jakiegoś konkretnego powiązania z zjawiskami fizycznymi. Jednakże powstanie zagadnienia wiąże się z konkretnymi przykładami z świata fizyki - z zjawiskami kwantowymi:
Podczas gdy nielokalność Bella jest zdefiniowana i sformalizowana bez odniesienia do teorii kwantowej, to właśnie ta teoria dokładnie opisuje znane niesygnalizowalne zasoby nielokalne. ...
W podrozdziale 1.2.3 zwróciliśmy uwagę na to, że nielokalność Bella jest intrygująca, ponieważ może być zademonstrowana za pomocą pewnych zasobów niesygnalizujących - lub bardziej precyzyjnie, zasobów, które są
dokładnie opisane przez formalizm, który zakłada brak sygnalizacji: teorię kwantową
V. Sccarani Nielokalnośc Bella (rozdział 2 )
Zatem, to właśnie mechanika kwantowa stała się lontem zapalającym dla rozwoju zagadnienia nielokalności.
Wkrótce po pojawieniu się pracy EPR, E. Schrödinger opublikował artykuł pt.„Współczesny stan mechaniki kwantowej”
( tłumaczenie angielskie Schrödinger, E. (1935a), Proc. Am. Phil. Soc. 124, 323 (1980) )
w którym sformułował ogólnie pojęcie stanu splątanego:
"Kiedy dwa systemy, których stany znamy dzięki ich odpowiednim reprezentantom, wchodzą w tymczasową interakcję fizyczną z powodu znanych sił pomiędzy nimi, i kiedy po pewnym czasie wzajemnego oddziaływania systemy te ponownie się rozdzielają, wtedy nie mogą już być opisywane w ten sam sposób jak poprzednio, czyli poprzez nadanie każdemu z nich jego własnego reprezentanta.Nie nazwałbym tego jedną, ale raczej charakterystyczną cechą mechaniki kwantowej, tą, która wymusza całe jej odejście od klasycznych kierunków myślenia.
Przez interakcję te dwie reprezentacje [stanów kwantowych lub psi- funkcje ] stały się splątane"
Wkrótce stan splątany został wykorzystany przez mm.in. D. Bohma, który wszedł w głęboka polemikę z zwolennikami interpretacji kopenhaskiej MQ, a w szczególności z dowodem von Neumanna.
Nowa era kwantowa. Od twierdzenia Bella do obliczeń kwantowych i teleportacji - Andrew Whitaker Oxford University Press 2012
A dalej wykorzystał to pojęcie J. Bell, budując własną "wersje" ataku na problem zmiennych ukrytych.
Obecnie stany splątane stanowią jeden z ważniejszych tematów MQ, a już w szczególności, główny wątek teorii informacji kwantowej.
Czym jest (w ogólności, na razie bez detali matematycznych ) stan splątany?
Co to są stan Bella?
Jak generuje się stany splątane fotonów i do czego mogą one być pomocne (poza oczywiście testem nierówności Bella )?
(parametryczna konwersja w dół PDC I, II, nierozróżnialność fotonów - eksperyment Hong-Ou-Mandel'a: Dip HOM )
www.fizyka-teoretyczna.pl/fizyka/Nielokalnosc_Splatanie_czIIIa.pdf
UWAGA. Jeszcze raz należy wyraźnie podkreślić, że splątanie nie ogranicza się (a nawet nie jest tym ) do korelacji typu "skarpetek Bertlmanna" - mierząc np. polaryzację dwóch rozdzielonych przestrzennie fotonów, splątanych polaryzacyjnie w rożnych bazach otrzymujemy korelacje wyników pomiarów i ten wynik należny odnieść do zasady nieokreśloności wyniku pomiaru - przed pomiarem kwantowym układ kwantowy nie ma ściśle zdanej wartości obserwabli (w stanie mieszanym ).
