Wydźwięk tytułu ma wzbudzić zaciekawienie czytelnika i szukać w tekście śladów emocji innej natury niż obywatelskie zaangażowanie i polityczne zasługi kobiecych postaci, przedmiotu mojego uznania i podziwu wobec odważnych Polek.
A dotyczą one pań wymienionych w „wysokich obcasach” nr 51 z 29 grudnia 2018 r. pod tytułem „50 śmiałych 2018 – kobiety, które zmieniają świat na lepsze”.
Owe 50 śmiałych Polek, kobiet które swoją obywatelską odwagą zademonstrowały sprzeciw wobec naszej skołtunionej w jakiejś części Polski, ciągle nie mogącej się wyzwolić z narodowych fobii cywilizacyjnego zaścianka współczesnego świata.
Tłem owych fobii są tradycje kształtujące nasz narodowy charakter na tle skomplikowanej historycznej rzeczywistości Polski, znaczonej permanentnym zagrożeniem własnej państwowości i koniecznością przeciwstawiania się temu zagrożeniu. Jedyną wtedy siłą zdolną do skutecznego przeciwstawienia się owym zagrożeniom była konsolidacja narodu wokół wartości i symboli utrwalających patriotyzm jako tworzywo zwartej siły narodowej. Fundamentem owej zwartości była religia rzymskokatolicka – nazywana polskim katolicyzmem – i plemienność narodowa(„tylko pod tym znakiem /krzyż/ Polska jest Polską, a Polak Polakiem), wzmocniona zmitologizowanym, nadzwyczajnym polskim heroizmem w obronie narodowych wartości.
Jest faktem, że przez długie wieki tak rozumiany patriotyzm Polaków dzielnie przeciwstawiał się wrogom Polski szczęśliwie wprowadzając ją w XXI wiek. Polska weszła do Europejskiej rodziny scalona z nią traktatami kultury politycznej Zachodu(normy ustrojowe), do której wzdychaliśmy całe dziesięciolecia.
Osiągnięty obecnie poziom cywilizacyjny i gospodarczy Polski zawdzięczamy solidaryzmowi z nami państw Unii Europejskiej z budżetu której stworzyliśmy nowoczesną infrastrukturę gospodarczą, komunalną, komunikacyjną i społeczną. Wzrost stopy życiowej ludności zbliża się do poziomu zachodnioeuropejskiego. Wynikające z tego nasze, obecne bezpieczeństwo i dobrobyt kwalifikuje ten okres polskiej historii jako najpomyślniejszy dla narodu w czasie ostatnich 300 lat.
Taki stan rzeczy mocno zaniepokoił środowiska kościelno-narodowe w Polsce liderujące społecznym pokładom owego zaściankowego kołtuństwa obecnego jeszcze w parafialno-gminnych warstwach społecznych, łatwo ulegających propagandowym wpływom owych zachowawczych ośrodków im liderujących.
One to (te ośrodki) ze strachu przed utratą wpływowych pozycji liderów rozbudziły społeczne sentymenty zapamiętane pod postacią wzniosllych haseł narodowo–katolickiego patriotyzmu wielce zasłużonego dla Polski w wytrwałym kultywowaniu polskości na przestrzeni wieków /przypomnianych w 100-tną rocznicę niepodległości i powstania wielkopolskiego/, a opierając na tym kampanię wyborczą w 2015 r. wygrali wybory.
Ten demokratyczny wynik wyborczy zastał jednak źle odczytany przez zwycięski obóz narodowo-katolicki, który uznał, że trwałość zdobytej władzy należy zapewnić przywróceniem w państwie rządów nacjonalistyczno-klerykalnych przymusową wobec nich lojalnością wszystkich bez wyjątku struktur w tym państwowych określonych konstytucyjnie „trójpodziałem władzy”.
Tak rozumiejący swoją misję obóz rządzący nie bacząc na delikt konstytucyjny zaczął w sojuszu z KK „błyskawicznie” modyfikować ustrój państwa z demokratycznego na sterowane autorytarnie przez rządzącą opcję polityczną, wrogą światopoglądowemu pluralizmowi demokratycznego państwa prawnego.
Zmiany ustroju dokonywane przez obecną ekipę rządzącą w Polce w wielu miejscach wyraźnie dewastują gwarantowane przez konstytucję państwo laickie narzucaniem pluralistycznemu społeczeństwu norm religijnych jako norm prawa państwowego. Te zabiegi ustrojowe paradoksalnie stoją w sprzeczności z naukami papieża Franciszka, który oświadczył, że państwa wyznaniowe są „sprzeczne z historią”, a tylko laickie mogą gwarantować religii wolność.
/ttps://www.newsweek.pl/polska/papiez-franciszek-o-panstwie-wyznaniowym-i-laickim-wywiad-gazeta-la-croix/db4db6c/
I w tym miejscu czas nawiązać do owych 50 – ciu śmiałych polskich kobiet, które czynnym protestem sprzeciwiają się owym praktykom rządu dając przykład niemrawej opozycji parlamentarnej jak należy demokratycznie wyrażać sprzeciw rządowi wincowującemu polski ustrój polityczny z liberalnie-demokratycznego na narodowo-katolicki. To wincowanie paradoksalnie także jest sprzeczne z naukami Papieża tak wyrażonymi:„Potrzebujemy demokracji liberalnej, bo tylko liberalna demokracja daje każdemu Kościołowi i każdej religii optymalne warunki do głoszenia Ewangelii czy zasad Koranu”.
https://www.newsweek.pl/opinie/papiez-franciszek-o-swieckim-panstwie/kq6g1xv
Nie wymienię tutaj wszystkich 50-siąt kobiet, bohaterek WO pośród których są polityczki, pisarki, artystki, społeczniczki, które wyrazistością swoich odważnych postaw zostaną zapamiętane jako przykładne obywatelki, Polki potrafiące merytorycznie rzucić wyzwanie rządowi do zatrzymania owych szkodliwych reform ustrojowych sprzecznych z konstytucją po politykę zdrowotną, oświatową i kulturalną.
Pośród tych 50-ciu Polek są panie, które:
a) śmiało i otwarcie demonstrują władzy stanowczy sprzeciw wobec różnych zaniedbań państwa (protest matek z niepełnosprawnymi dziećmi), ustrojowych manipulacji (skrajnego upolitycznienia wymiaru sprawiedliwości), prób odhumanizowania prawa aborcyjnego (przymus rodzenia dzieci krańcowo upośledzonych bez świadomości egzystencji), itd. itp.
b) wybitnych społeczniczek przeciwstawiających się zjawiskom patologicznym w życiu prywatnym i publicznym od przeciwdziałania przemocy rodzinnej, seksualnej, mobbingowej po ochronę praw zwierząt,
c) twórczyń i animatorek kultury (literatek, reżyserek, aktorek, prawniczek, publicystek, itd.)
d) społeczniczek, którym bliskie są problemy ich sąsiedzkiego otoczenia, pomagając i wspierając osoby słabsze potrzebujące czyjejś pomocy, rady, wsparcia, zarówno wobec otoczenia jak i urzędów władzy publicznej.
Aż prosi się żeby te przykłady postaw wspomnianych Polek zadedykować męskim liderom opozycji parlamentarnej, na rzecz zastąpienia ich mętnej, antypisowskiej retoryki politycznymi kobiecymi akcjami wyrazistego sprzeciwu adresowanego wprost do sprawcy (rządu) szkodliwych dla narodu błędów. Błędów godząceych w stabilność funkcjonowania państwa polskiego w sferach całokształtu demokracji konstytucyjnej, bez której państwo traci na sile i wiarygodności wobec obywateli swojego państwa i państw wspólnoty europejskiej, której jesteśmy członkiem, czego obecne perturbacje w Polsce są tego jasnym dowodem.
Tak podsumował Tygodnik Powszchny ową kiepską skuteczność męskich liderów opozycji:
„Najwolniej w 2018 r. rodziły się koncepcję opozycji: mimo powoływania nowych formacji przez panów Biedronia i Petru, oraz zabiegów p. Schetyny o wchłonięciu partii Nowoczesna, wyrazicielem największej nadziei na zmianę był tygodnik „Newsweek”, zamieszczający na okładce zdjęcie Donalda Tuska na białym koniu”.
Panowie, najwyższy czas sięgnąć do rezerw kadrowych w spódnicach.
