Prawdą jest, iż coraz mniej mężczyzn odczuwa powołanie kapłańskie. Prawdą jest również, iż coraz więcej Księży decyduje się zrzucić sutannę. Z czego to wynika? Kościół właśnie z tych powodów poprzez media bije na alarm z troską, że któregoś dnia może zabraknąć duchownych przewodników.
Ksiądz też człowiek. Ksiądz = hipokryta? Zawsze zadziwiało mnie jak osoby kościelne (księża i siostry zakonne) pięknie i czysto opowiadają o życiu w rodzinie, o tym jak należy wychowywać dzieci. Płodzą śliskie elaboraty dla przyszłych małżeństw i jakże srogo potępiają rozwodników. Skąd u nich taka wiedza? Gdzie oni tego wszystkiego doświadczyli? Przeczytali w książkach? Też czytałem, i wiem że teoria z praktyką ma niewiele wspólnych punktów. Jakim więc prawem „kościelni” mogą pouczać i radzić „świeckim”. Powiedzieć można wiele…a czy ci ludzie zdają sobie sprawę z tego co mówią i czy wezmą na siebie odpowiedzialność za swoje słowa? Nie rozumiem również ludzi, którzy przychodzą do Księży ze swoimi problemami małżeńskimi! Czego można się po takim człowieku spodziewać? Dobrej rady? Żałosne ..
Wstrzemięźliwość przedmałżeńska? Według Kościoła .. obowiązek. Jestem ciekaw ilu katolików się do tego stosuje..1%? A co z wstrzemięźliwością po kapłańskich święceniach? Człowiek niestety nie oszuka fizjologii i Ksiądz jest tylko mężczyzną. I razem ze święceniami nie znika pociąg sexualny, niestety. Przymyka się oczy na „skoki w bok” Księży. Udaje się, że nie ma tematu bo na pewno zaszkodziłoby to wizerunkowi Kościoła (osobiście znam syna swojego proboszcza…). M.in. chęć życia z kobietą powoduje porzucenie sutanny. Ci, którzy odchodzą przyznają delikatnie, że brakuje im kobiety (czytaj: brakuje im sexu). Chwała więc tym, którzy odchodzą!(i szczere współczucie dla kobiet, które zostaną ich żonami!) Ale co z tymi, którzy chodzą w koloratce jednocześnie korzystając z życia „świeckiego”. Wiadomym jest (niestety), iż Księża są gośćmi domów publicznych, część z nich ma nawet stałe partnerki. Gorzej jeśli nasz ukochany Ksiądz okazuje się bezwzględnym pedofilem. W takich sytuacjach w mediach 2 dni jest dość głośno po czym cała afera zostaje zażegnana. I nikt już nie pamięta, że człowiek który powinien świecić przykładem (pod każdym względem) oddaje się najgorszym czynom! Z ambony poucza swoich wiernych jak mają żyć, po czym za murami Kościoła (lub w ich murach) krzywdzi niewinne dzieci. Dlaczego Kościół nie widzi problemu? Albo widzi tylko chwilowo? Rodzi się pytanie.. dlaczego tacy ludzie zostają duchownymi? Obrzydliwe.
Powracając do Księży i kobiet .. dlaczego więc nie można znieść celibatu? Odpowiedź jest bardzo prosta.. Jeśli nie wiadomo o co chodzi to chodzi o pieniądze. Gdyby duchowny miał żonę i dzieci musiałby przecież na nich wydawać Kościelne pieniądze, przez co Kościół byłby stratny. Wniosek jest więc taki, iż jest to nieopłacalne. Druga sprawa jest taka, że Ksiądz ma mieć klapki na oczach i widzieć tylko Kościół i wiernych, nie ma więc czasu i miejsca na miłość do żony i dzieci.
Nie przepadam za mężczyznami w koloratkach, budzą we mnie uczucia niepewności. Boje się wiedzieć jakie myśli kryją ich głowy. Nie mogę słuchać ich teorii na życie. Żyją jakby w mydlanej bańce. Zamknięci na argumenty z zewnątrz. W głowie się kręci od bajek opowiadanych na kazaniach. Ale przez lata Kościół znalazł wielu ludzi, którzy lubią żyć w takim świecie. Gdzie wszystko można sobie jakoś wytłumaczyć (wszystko co dzieje się w naszym życiu można wytłumaczyć wolą Bożą), Ksiądz powie coś ciepłego i wszystkie problemy znikają. Jakie to słodkie i cudowne.
I myślę, że skoro sami Księża odchodzą od kapłaństwa, to jest to też jakiś znak. Za nimi odchodzą ludzie. Za parę lat Kościoły będą świecić pustkami. Starsi, mocno wierzący ludzie odejdą z tego świata, a młodzi ludzie coraz rzadziej wierzą w bajki głoszone z ambony.
Smutna prawda. I co wtedy zrobi Kościół? Strach się bać!
