W dość luźnym nawiązaniu do jednej z poprzednich notek (fzp.salon24.pl/241304,apel) oraz kilku innych tekstów utrzymanych w spójnym - wg naszej oceny - duchu Forum Żydów Polskich chcielibyśmy przedstawić punkt widzenia judaizmu na emocjonalnie trudne dla większości ludzi zagadnienie wybaczenia.
Jak w świetle zasad judaizmu postrzegane jest to zagadnienie wyjaśnia odpowiedni tekst opublikowany na stronie Stowarzyszenia 614' Przykazania www.the614thcs.com/40.1465.0.0.1.0.phtm, jaki poniżej w całości prezentujemy.
Czy zawsze trzeba wybaczać temu, kto prosi o wybaczenie?
To zależy od paru spraw, odpowiedź na to pytanie nie jest więc jednoznaczna.
W absolutnej większości przypadków - uważa judaizm - gdy ktoś, kto nas skrzywdził, prosi o przebaczenie, stara się naprawić zło, które nam wyrządził i widzimy, że jego poczucie winy jest autentyczne, powinniśmy mu przebaczyć. Majmonides twierdzi, że ktoś, kto nie przebacza po trzykrotnym zwróceniu się do niego o przebaczenie, jest człowiekiem okrutnym.
Istnieją jednak sytuacje, w których przebaczenie jest całkowicie pozostawione decyzji skrzywdzonego, ponieważ nie istnieje żadna możliwość naprawienia wyrządzonej krzywdy. Przykładem może być tu obmowa, plotka, która spowodowała nieodwracalne szkody naszej reputacji. W Bawa Kama 8:7 znajdujemy stwierdzenie: "Ten, kto niszczy dobre imię bliźniego, nie może otrzymać wybaczenia".
Istnieją wreszcie grzechy, których wybaczać po prostu nie wolno. Są to grzechy dokonane nie wobec nas, ale wobec innych. Szczególnym przypadkiem, najbardziej drastycznym, jest odebranie życia. Nie wolno wybaczać morderstwa w imieniu zamordowanych. Tylko skrzywdzony człowiek może wybaczyć temu, kto go skrzywdził, a człowiekowi zamordowanemu odebrana została przez mordercę ta szansa. Dlatego grzech morderstwa nigdy nie może zostać wybaczony. W świecie starożytnym morderca często wynagradzał rodzinie zamordowanego śmierć bliskiej osoby, płacąc odszkodowanie i uzyskując za to przebaczenie. Tora jednoznacznie zakazuje takich rozwiązań, a Majmonides stwierdza: "Dusza ofiary nie jest własnością rodziny, ale Boga" - (Miszne Tora, Prawa dotyczące morderstwa i ochrony życia 1:4).
"Świętość Jom Kipur (dnia, gdy Bóg zamyka Księgę Życia i pieczętuje w niej los człowieka na następny rok)jest tak wielka, iż jeśli tylko człowiek żałuje swoich złych uczynków, wówczas może odpokutować w dzień ten za wszystkie swoje grzechy", ale "W Jom Kipur nie można odpokutować grzechów, które popełniło się przeciw innemu człowiekowi, chyba że nam przebaczył" - czytamy w "Bramach halachy".
Inne tematy w dziale Kultura
