Piotr Dylawerski - W stronę skansenu?

Kierunek rozwoju polskiej gospodarki

W rankingu gospodarczej innowacyjności Unii Europejskiej polska gospodarka spadła na pozycję przedostatnią. Wyprzedzamy już tylko Bułgarię. Obecnie znacznie wyprzedza nas m.in. Rumunia. W tej sytuacji zapewne nie dziwi już, że na niedawno ogłoszonej liście 1500 firm z całego świata, inwestujących najwięcej w badania i rozwój, nie ma ani jednej firmy z Polski.

^{XIX-wieczna „Mitteleuropa”.}

Największym partnerem gospodarczym naszego kraju nadal są Niemcy, co oczywiście pod wieloma względami jest korzystne. Trudno jednak oprzeć się wrażeniu, że nasz kraj pada ofiarą realizacji politycznej idei ukształtowanej w wieku XIX i wyrażającej się pojęciem „Mitteleuropa”. Celem tego zamysłu jest skupienie najważniejszych, wiodących gałęzi przemysłu w Niemczech i dążenie do tego, by żadna z nich nie rozwinęła się w innych krajach środkowej Europy – głównie w Polsce.

Według zasad „Mitteleuropy” w naszym kraju funkcjonować powinna jedynie tzw. gospodarka komplementarna – całkowicie pozbawiona zaawansowanych technologii, służąca gospodarce niemieckiej dostarczaniem surowców i prostych półproduktów. Ideolodzy „Mitteleuropy” w XIX w. dopuszczali istnienie w Polsce zakładów, takich jak tartaki. Później gotowi byli zgodzić się nawet na montownie samochodów, w skład których nie miałoby jednak prawa wchodzić wytwarzanie bardziej złożonych podzespołów.

Konsekwentna realizacja takiego ładu skazywałaby Polskę na ciągłą podrzędność i całkowite podporządkowanie interesom niemieckim – nie tylko ekonomicznym, ale i politycznym.

^{Proniemiecka polityka}

Oczywiście, Berlin nie jest wszechmocny, a obecny zakres suwerenności III RP jednak pozwala na realizację wielu własnych ambitnych projektów technologicznych i przemysłowych. Od kiedy jednak funkcję premiera i prezydenta pełnią osoby chełpiące się zdolnością utrzymywania wyjątkowo bliskich relacji z władzami RFN – względna innowacyjność polskiej gospodarki jednoznacznie spada. Ściśle w myśl założeń planu „Mitteleuropy”. Na ile więc technologiczne upośledzanie polskich firm jest wynikiem jedynie nieudolnej polityki, a na ile zwycięstwem obcych interesów?

Piotr Dylawerski