Jeśli chodzi o tytuł tej notki to tytułem wyjaśnienia wyjaśniam, że jest on reminiscencją tytułowego pytanie notki Marcina Kacprzaka - Czy J.Kaczyński był opozycjonistą?
Jeśliby rozpatrzyć Marcina notkę à la lettre, czyli wprost, to wypada najpierw spytać o definicję opozycjonisty. I tutaj mam nadzieję, że nawet Wywczas, chory Alex i Lubicz, który do nich ostatnio doszlusował, zgodzą się ze mną, że "to zależy jak leży". Chyba więc wszyscy się zgodzimy, że termin opozycjonista, prawdę mówiąc i pisząc jest dość pojemny, chociaż ma - jak czytam - tendencję skurczną.
W czasach PRL opozycjonistą był taki dla przykładu Świtoń, czy Niesiołowski, ale również Michnik, Kuroń czy Modzelewski Karol. Nikt temu nie zaprzeczy, ale jak tylko zgłębimy temat to bardzo szybko zrozumiemy na czym polegała zasadnicza różnica między weźmy na to Świtoniem a Michnikiem, czy Modzelewskim.
Tutaj muszę wyznać całkiem szczerze, że moje pierwsze spotkanie z esbecją miało właśnie związek z Modzelewskim, a to z powodu rozrzucania ulotek ręcznie pisanych "Uwolnić więźniów politycznych". Wiele lat minęło od tego czasu i dopiero w roku 1998 zobaczyłem corpus delicti na własne oczy, czyli Modzelewskiego Karola w Instytucie Polskim w Paryżu z okazji 30 rocznicy marca'68 w towarzystwie historyka Jerzego Eislera i dobrze nam tutaj znanego Kazimierza Wóycickiego (sic!)
I wszystko potoczyłoby się zgodnie z panującym wówczas zwyczajem, czyli z ogólnie przyjętymi zasadami konferencji na cześć i ku chwale, gdyby nie jeden szpakowaty pan z widowni, który w ramach zadawania wolnych pytań, zapytał Karola Modzelewskiego jak on się teraz czuje z tym "sanacyjnym odznaczeniem Orła Białego", które mu nadał prezydent komunista Aleksander Kwaśniewski. W tym momencie moderator konferencji, szef Instytutu Polskiego, jak się okazało dobry znajomy Joli Kwaśniewskiej, wpadł w panikę i zakrzyknął po niewczasie - Odbieram Panu głos! - ale natychmiast z kłopotliwej sytuacji starał się go wyratować nie kto inny jak Kazimierz Wóycicki ici présent, znaczy w s24. Po wysłuchaniu tyrady pana Wóycikiego o chamach, antysemitach i oszołomach, coś we mnie zabulgotało, rzuciłem półgłosem "kurwa" i wyszedłem.
Takie mam, nawiasem pisząc, reminiscencje jeśli chodzi o dość powszechnie używany termin "opozycjonista". Ostatnio użył go Marcin Kacprzak i to w tytule swojej notki: Czy J.Kaczyński był opozycjonistą?
Dla mnie był i nadal jest, co najmniej w takim samym stopniu jak mój ś.p. Ojciec, że o dziadku już nie wspomnę. Mój Ojciec był szanowanym kierownikiem pracowni architektonicznej, cenionym zawodowo i wenerowanym jako człowiek, szef i pracownik. Do dzisiaj spotykam ludzi, którzy wyrażają się o nim z najwyższym szacunkiem. Ja z kolei pamiętam, rzadkie zwierzenia mojego Ojca czynione w konwencji humorystycznej, gdy opowiadał jak to zakładowy aktyw partyjny przy okazji jakichś zakładowych nasiadówek, próbował namówić go do przystąpienia do partii. Na takie zaczepki i zagajenia mój Ojciec skutecznie stosował taką oto argumentację:
- ale ja nie mogę zapisać się do waszej partii
- dlaczego? -pytał skonfudowany pierwszy sekretarz POP, a nawet sam dyrektor
- bo ja jestem komunista -odpowiadał na to mój Ojciec
z kolei na takie dictum pierwszy sekretarz POP rozochocony argumentował - no to świetnie się składa, bo my też jesteśmy komunisty, więc nie widzę problemu
- a jakie tam z was komunisty - w bezwzględny sposób konstatował mój Ojciec i na tym rozmowa się kończyła, miał spokój przez następne kilka lat ;-)
Powracając do sprowokowanego przez Marcina tytułu notki, to muszę Wam wyznać, że jeśli o mnie chodzi to ja większego opozycjonisty niż mój ś.p. Ojciec w moim, już dość długim życiu nie spotkałem. Nawet Kaczor przy nim to jest "cienki Bolek", chociaż się stara ;-)
I to będzie na tyle jeśli chodzi o opozycjonistów,
czyli wracając do realu - odpie...... się od Jarka, zrozumiano?
Inne tematy w dziale Polityka
