Sobota w Nowym Przymierzu: Czy nadal powinniśmy odpoczywać siódmego dnia?

„Wielkie rzeczy są proste, a wszystkie proste rzeczy są wielkie.”

 Wśród zgiełku współczesnego życia, gdzie czas pędzi nieubłaganie, a obowiązki zdają się nie mieć końca, pytanie o sens i znaczenie odpoczynku staje się coraz bardziej palące. Dla wielu chrześcijan, dzień Pański to niedziela, czas poświęcony na refleksję i wspólnotę. Ale co, jeśli biblijny przekaz o świętości soboty jest wciąż żywy i aktualny? Czy dzisiejsze pokolenia lekceważą pierwotne Boże wskazówki, ignorując zapomnianą prawdę o siódmym dniu?

Tajemnica zapomnianego dnia: Czy chrześcijanie naprawdę porzucili biblijną sobotę?

 W centrum tej debaty leży biblijne świadectwo, które dla niektórych jest tak jasne i niezmienne, jak sama instytucja małżeństwa. Pismo Święte wielokrotnie podkreślało znaczenie soboty, począwszy od aktu stworzenia. „Szabat jest ustanowiony dla człowieka” – te słowa Jezusa z Ewangelii Marka 2, 27 są często przywoływane jako dowód na powszechność tego przykazania. Zwolennicy tezy o aktualności soboty wskazują, że Bóg dał Adamowi i Ewie osobisty przykład odpoczynku, zanim jeszcze grzech pojawił się na świecie. Czy zatem zasady te mogłyby ulec zmianie po upadku człowieka, skoro sam Syn Boży potwierdził ich ważność? Dla wielu odpoczywanie w sobotę jest nie tylko posłuszeństwem, ale też wyrazem głębokiej miłości do Stwórcy i wdzięczności za dar zbawienia.

 Jednym z kluczowych punktów spornych jest decyzja apostołów, którzy zebrani w Jerozolimie, wysłali list do nawróconych pogan. W Dziejach Apostolskich 15, 28-29 czytamy o wytycznych dotyczących wstrzymywania się od mięsa ofiarowanego bożkom, od krwi, od tego, co zadławione, i od nierządu. Co jednak zaskakujące dla wielu, w tym katalogu nie ma ani słowa o konieczności wstrzymywania się od odpoczywania w sobotę. Czy to milczenie jest wymowne? Zwolennicy tezy o trwaniu soboty argumentują, że gdyby apostołowie chcieli unieważnić to przykazanie, z pewnością by o tym wspomnieli. Wręcz przeciwnie, interpretują to jako potwierdzenie, że starotestamentowy dzień odpoczynku nadal obowiązuje chrześcijan, niezależnie od ich pochodzenia.

 Apostoł Paweł, jedna z najważniejszych postaci wczesnego chrześcijaństwa, również staje się obiektem analizy w kontekście soboty. W Koryncie Paweł spotkał Żyda Akwilę i jego żonę Pryscyllę, a Biblia wyraźnie wskazuje, że „w każdy szabat rozprawiał w synagodze i starał się przekonać zarówno Żydów, jak i Greków” (Dz Ap 18, 3-4). Dla wielu jest to dowód na to, że Paweł, choć pracował przez sześć dni, odpoczywał w Bożą sobotę i tego dnia głosił Ewangelię. Zamiast korzystać z wolnego dnia pogan – niedzieli – na głoszenie, poświęcał ten czas na pracę, aby w sobotę głosić Słowo Boże zarówno Żydom, jak i Grekom. Interpretacja ta sugeruje, że Paweł swoim życiem świadczył o ważności święcenia soboty, zachęcając wiernych do naśladowania jego przykładu, zgodnie z listem do Filipian 4, 9.

 Ostatecznym argumentem, często przywoływanym przez obrońców soboty, jest fragment Listu do Hebrajczyków 4, 9 który mówi, że w Nowym Przymierzu „pozostaje jeszcze ODPOCZYNEK SOBOTNI dla ludu Bożego”. Oryginalne greckie słowo „sabbatizmos” jest tu kluczowe, a jego dosłowne znaczenie to „odpoczynek sobotni”. Dla wielu to ostateczne potwierdzenie, że Bóg pragnie, aby Jego lud nadal doświadczał tego radosnego przywileju. Czy zatem, w świetle tych biblijnych przesłanek, odpoczywanie w sobotę jest jedynie starotestamentową regułą, czy też wciąż obowiązującym wyrazem naszej wiary i posłuszeństwa Bogu? To pytanie, które każdy chrześcijanin powinien zadać sobie w poszukiwaniu prawdy.

Debata o sobocie w chrześcijaństwie jest złożona i dotyka głębokich teologicznych kwestii. Choć dla wielu kościołów niedziela jest dniem Pańskim, coraz częściej pojawiają się głosy wzywające do ponownej refleksji nad pierwotnym biblijnym znaczeniem siódmego dnia. Zrozumienie różnych perspektyw i kontekstu historycznego jest kluczowe dla każdego, kto pragnie pogłębić swoją wiarę i zrozumieć biblijne fundamenty odpoczynku. Czy jest to zapomniane przykazanie, czy tylko symboliczne odniesienie? Odpowiedź na to pytanie zależy od indywidualnej interpretacji Pisma Świętego i osobistego przekonania.

_{Oprac. redaktor Gniadek}

^{Źródło: Artur Mi}