Boski Ojciec czy odległy Bóg? Nowa perspektywa wiary w sercu Śląska Cieszyńskiego

Modlitwa: Most do Ojca czy rytuał?

„Nie to, co masz, ale to, kim jesteś, decyduje o twojej wartości w oczach Boga.”

 Współczesny świat, pełen zgiełku i pośpiechu, często spycha duchowość na margines. W ferworze codziennych obowiązków, nawet dla osób wierzących, modlitwa może stać się rutyną, zbiorem słów wypowiadanych mechanicznie, pozbawionych głębszego sensu. Ale czy zawsze tak było? I co tak naprawdę oznacza modlitwa, która przekracza ramy rytuału, stając się intymną rozmową z Ojcem?

Przemienić wiarę w relację: Dlaczego „Bóg jest moim Ojcem” to rewolucja duchowa?

 Jan Guńka z Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan w Ruptawie, w swoim niedawnym wystąpieniu zatytułowanym „Bóg jest moim Ojcem”, rzuca nowe światło na te odwieczne pytania, konfrontując starotestamentowe i nowotestamentowe podejście do modlitwy. Opierając się na osobistym świadectwie i dogłębnej analizie Pisma Świętego, Guńka podkreśla rewolucyjny charakter modlitwy Pańskiej – „Ojcze nasz” – w kontekście praktyk modlitewnych czasów Jezusa.

Od rytuału do relacji

 Jak zauważa Jan Guńka, w czasach Jezusa modlitwa żydowska, a zwłaszcza recytowanie „Szema Esre” (tzw. Osiemnastu Błogosławieństw), była obszernym i ściśle ustrukturyzowanym rytuałem, wypowiadanym trzykrotnie w ciągu dnia. Modlitwa ta, zawierająca 970 słów i 27-krotne wymienienie imienia „Jahwe”, koncentrowała się na majestacie Boga oraz Jego wszechmocy. W kontekście tego, zapytanie uczniów „Panie, naucz nas modlić się” nabierało szczególnego znaczenia. Wszak byli oni od dziecka uczeni modlitw, ale pragnęli czegoś więcej – pragnęli bliskości, którą obserwowali w relacji Jezusa z Bogiem.

 Guńka podkreśla, że odpowiedź Jezusa – „Gdy się modlicie, mówcie Ojcze nasz” – była fundamentalnym zwrotem w rozumieniu modlitwy. Przemieniła ona modlitwę z formalnego rytuału w intymną rozmowę z „Ojcem”. W przeciwieństwie do Starego Testamentu, gdzie Bóg jako Ojciec jest wspominany zaledwie 11 razy, Nowy Testament ukazuje Go w tej roli aż 155 razy. To świadczy o rewolucyjnej zmianie w postrzeganiu relacji między Bogiem a człowiekiem – z relacji pan-sługa do relacji ojciec-dziecko.

Dlaczego to takie ważne?

 Kluczowym elementem przesłania Jana Guńki jest odróżnienie modlitwy opartej na wysiłku ludzkim od modlitwy wynikającej z nowonarodzenia. Zgodnie z nauką Jezusa, tylko ten, kto „narodził się na nowo” i przyjął Jezusa Chrystusa jako swojego Zbawiciela, może z pełnym przekonaniem oraz pewnością zwrócić się do Boga jako swojego Ojca. To przekonanie, wspierane przez Ducha Świętego, daje pewność zbawienia i wolny dostęp do obecności Boga, symbolizowany przez rozerwanie zasłony w świątyni jerozolimskiej w momencie śmierci Jezusa.

 Ta zmiana perspektywy ma fundamentalne znaczenie. W społeczeństwie, w którym wielu ludzi doświadcza poczucia osamotnienia i zagubienia, świadomość, że Bóg jest kochającym Ojcem, może być źródłem głębokiego ukojenia oraz nadziei. To nie tylko kwestia wiary religijnej, ale także głębokiej potrzeby ludzkiego serca, by być kochanym i akceptowanym. Guńka podkreśla, że to właśnie ta intymna relacja, a nie ilość wypowiadanych słów czy przestrzeganie rytuałów, jest sednem autentycznej modlitwy i drogi do pełnego życia.

W świecie opanowanym przez pośpiech i powierzchowność, przypomnienie o istocie modlitwy jako intymnej rozmowy z Ojcem staje się niezwykle cenne. Przesłanie Jana Guńki, zakorzenione w tradycji ewangelicznej, nie tylko informuje, ale przede wszystkim inspiruje do pogłębienia osobistej relacji z Bogiem. Pokazuje, że autentyczna wiara to nie tylko przestrzeganie zasad, ale przede wszystkim żywe doświadczenie ojcowskiej miłości, dostępne dla każdego, kto otworzy swoje serce. W kontekście współczesnych wyzwań duchowych, to przesłanie o swobodnym dostępie do Ojca, dzięki ofierze Chrystusa, pozostaje niezmiennie aktualne i transformujące.

---