Nieopatrznie wdepnąłem w krowi placek

 Siedziałem sobie na pełnym luzie i klikałem w klawiaturę zupełnie bezmyślnie. I wtedy zdarzyło się coś, za co będę musiał przeprosić wnuczka, gdyż zawsze zwalczałem opcję: samo mi się zrobiło! Właśnie wczoraj, zupełnie bez mego przyzwolenia otworzyła mi się stronka- gazeta.pl i przed oczami zakwitł mi ogromny tytuł:

Rożenek i Palikot wypisują się z Kościoła...

Żaden to dla mnie news, ale sążnistość artykułu (pewnie za kilka tysięcy złociaków) sugerowało więcej- myślałem, że gdzieś w głębi znajduje się prawdziwe clou i dzielny dziennikarz doszedł do wiadomości iż sam Kardynał Dziwisz pragnie dokonać apostazji. Gdy próbowałem wgryźć się nieco w poszukiwaniu rzeczywistej przyczyny zaciekawiania czytelników, niespodziewanie z kuchni doleciał głosik mej Lepszej Połóweczki- pospiesz się stary i kartofli chociaż naskrob!

Zostawiłem więc artykuł niedoczytany nawet w połowie, bowiem nie mam rozsądnych uzasadnień do dyskusji z domową władzą.

Po wypełnieniu obowiązku zabrakło mi odwagi do ponownego, na dodatek świadomego wdeptywania w świeżutki, prawie ciepły jeszcze placuszek o nazwie gazeta.pl .

Zresztą, któż to taki ten Rożenek? Czy warto się nim ekscytować?

No bo Palikot, to wiem, zasłużony biznesmen dla katolskiej części społeczności tym swoim nieco już zakurzonym Ozonem, a dla innej, mniej wybrednej smacznym, zaflaszkowanym Czarem pegeeru. Pomimo doniosłych zasług Pan Januszek nie przypadł mi specjalnie do gustu, więc dałem sobie spokój z szybkim powrotem do frapujących wiadomości.  

Wysublimowany spokój nie był mi sądzony, gdyż dzisiejszej nocy przez wiele godzin przeżywałem artykuł w te i we wte- muszę się przyznać, że na starość niekiedy miewam takie dalekosiężne i konstrukcyjne sny.

Jak trybiki w zegarku, wszystkie wątki notatki zaczęły do siebie pasować i tworzyć kolejne odsłony. Jednym słowem zobaczyłem całe spektrum przygotowywane z pietyzmem, a noszące nazwę Apostazja.

Inauguracja takowej instytucji posiadła wielu ojców- dobroczyńców. Niby tych dwóch pierwszych odważnych zrzuca krępujące kajdany zabobonu, jednak w kolejce stoją zasłużeni następcy: i Profesor Stefanek, i Profesorka Madzia, i Dochtórka Maryśka. Dla zachęty zasłużony Nadredaktor ogłosił konkurs dla pierwszej piątki. Oczywiście konkurs z nagrodami- pierwsza trójeczka otrzyma darmowe spopielenie, śliczne, modernistyczne urny i prawo posadzenia upamiętniającego drzewka w powstającym za przyczyną znanego publicysty zespołu świątynnego wokół ekskluzywnego kolumbarium. Zaraz na początku wybuchł problem z gatunkiem drzewa- czy to ma być solidny dąbczak, czy znana polska lipa. Niektórzy pragmatycy nawołują o wierzbie, bowiem i gruszki wyhodować można, a w najgorszym wypadku fujarki strugać.

Następna dwójka odbierze tylko talony na bezbolesne i szybkie  spopielanie.

Uroczystości związane z apostazją mają zagwarantowaną przepyszną oprawę, jej przygotowania podjął się wybitny reżyser, któremu jakoś nie wyszło z zabawą w wielką politykę. Według przecieków spektakl opierał się będzie na sprawdzonej już wersji- światła i dźwięku, nowością zaś ma być wprowadzenie również smrodu. Stroje uczestników zbliżone będą do tych już poznanych z imprez Ku Klux Klanu z drobnymi modernizacjami- kaptury zaopatrzone mają być w rożenki, tfu... prawdziwe rogi wzbogacające przeżycia.

Wybitny publicysta zgromadził już odpowiednie środki na wykup miejscowości o nazwie Piekło, jednak ta, która podoba się donatorowi, nie ma akceptacji mieszkańców. Zaś kilka innych Piekieł toczy bój na widły o palmę pierwszeństwa, bowiem turystyka wynikła z powstania Sanktuarium Apostazji może zaowocować niezłą kasiorą.

Fakt wypisania się z kościoła dwojga polityków z wierchuszki elity narodu zadał prawdziwy szach- mat niespodziewającemu się niczego przywództwu tegoż kościoła. Ponoć sam Papież w szatach pontyfikalnych udał się na kolanach do Podziemi Watykańskich na modły.

Niedosłyszałem czy mają to być liturgie ekspiacyjne, czy jednak  dziękczynne...