http://grupamiejska.blogspot.com/2017/03/boisko-na-sielcach.html
Napisałem esa do Bońka – czy mógłby przekazać dwa bilety dla domu dziecka, mogą być najgorsze, bo ja nie kupię – filantropia już mnie zrujnowała…
I Zbyszek odpisał w dwie minuty – masz sześć biletów. I nie na najgorsze miejsca, tylko na najlepsze.
I jeszcze za chwilę zadzwonił:
– A ty idziesz na mecz?
– No nie, przecież nie będę nadawał relacji, to po co mam blokować miejsce na dziennikarskiej, zwłaszcza że tych nudziarzy w krótkich spodenkach nawet nie znam…
– No to jeszcze bilet dla Ciebie.
Ha, nie śmiejcie się, że jestem jak Błaszczykowski i załatwiam bilety – bo tylko my dwaj wiemy co to nędza, mordy i syf. Ale że można się odbić, z dna najmocniej, tylko trzeba pomagać.
Uff, ale wielu spośród nas jest poranionych przez życie, a przecież się nie poddaliśmy nigdy.I teraz do rzeczy (przetrzymuję was, ale nie moja wina, że na wsi padł internet, zresztą niedługo padnie wszędzie). Otóż jak byłem dzieckiem, to kiedyś, tak jak ten Boniek małego Kwiatkowskiego teraz, ktoś zabrał na mecz. Miałem 10 lat. Stadion ten sam. I też Polska – Niemcy. Eliminacje mistrzostw Europy też. I pełny. I pieszo przez Most Poniatowskiego.Wziął mnie, gnojka i nędzarza, za jedną rękę, za drugą swego syna, i poszliśmy kibicować.Nawet przez parę minut czułem coś w rodzaju ekstazy – Gadocha strzelił na 1:0.Potem włożyli nam trzy, ale nikt z nas nie miał odczucia, że to dzień stracony, a ja pamiętam to od 43 lat. I że ten pan nazywał się Rudowski. Dlatego jak możecie coś zrobić dla dzieci, czyichkolwiek, zróbcie. Jak Zibi. Dziękuję. Oczyściłeś moje serce.
Jakby co, to my tu gramy na placyku, pamiętaj.
Paaaaaa...weł grasz ?
Pawłowi Zarzecznemu
Chłopaki z Sielc
