Zwycięstwo terroryzmu w jakiejkolwiek części planety jest zwycięstwem zła. Dlatego wygodniej jest uważać terrorystów, którzy zwyciężyli, nie za terrorystów, ale za bojowników o wolność.
Cztery tygodnie temu Ukraina utraciła monopol na brutalną wojnę, a świat podzielił się na sympatyków i nielicznych krytyków państwa izraelskiego.
Z oczywistych powodów w społeczeństwie tak polskim jak i ukraińskim dominuje poparcie dla Izraela, który stał się ofiarą zdradzieckiego ataku terrorystycznego. Konfrontacja Izraelczyków z Hamasem jest często postrzegana jako bitwa pomiędzy cywilizacją a barbarzyństwem. A brutalne morderstwa izraelskich dzieci 7 października są zbrodnią, której nie można usprawiedliwić ani wybaczyć.Klasycznym przykładem państwa stworzonego i rzadzonego przez bezwzględnych terrorystów może być Rosja czy Iran
Czym jest Hamas i skąd się wziął
Hamas powstał w 1987 roku jako następstwo Bractwa Muzułmańskiego, islamistycznej grupy politycznej założonej w Egipcie pod koniec lat dwudziestych XX wieku. Hamas, akronim od Harakat al-Muqawama al-Islamiya (po angielsku Islamski Ruch Oporu), został zaprojektowany, aby zapewnić islamską alternatywę dla grup nacjonalistycznych i lewicowych, które wówczas dominowały na scenie palestyńskiej w oporze wobec Izraela
Zyskało na znaczeniu podczas pierwszej intifady, powstania palestyńskiego przeciwko izraelskiej okupacji Zachodniego Brzegu, Gazy i Wschodniej Jerozolimy. Powstanie to formalnie zakończyło się w 1993 r. wraz z podpisaniem Porozumień z Oslo, porozumienia między Izraelem a Palestyną mającego na celu położenie podwalin pod utworzenie państwa palestyńskiego obok Izraela, choć nigdy nie zostało to zrealizowane.
W 1997 r. Stany Zjednoczone i 122 inne kraje uznały Hamas za organizację terrorystyczną po jego atakach, w tym samobójczych zamachach bombowych, na cele izraelskie. Inne kraje poszły w ich ślady, chociaż niektóre, jak Nowa Zelandia, stworzyły rozróżnienie między politycznym skrzydłem Hamasu a Brygadami Izz ad-Din al-Kassam, jej oddziałem wojskowym, postrzegając tę pierwszą jako legalną, a drugą jako grupę terrorystyczną. Ponieważ Stany Zjednoczone postrzegają całą tę grupę jako terrorystów, nie mogą utrzymywać bezpośrednich stosunków dyplomatycznych z Hamasem, co oznacza, że wszelkie negocjacje, w tym wszelkie negocjacje pokojowe, jakie Stany Zjednoczone mogłyby chcieć przeprowadzić, muszą być prowadzone za pośrednictwem strony trzeciej.
Zwycięstwo terroryzmu w jakiejkolwiek części planety jest zwycięstwem zła. Dlatego wygodniej jest uważać terrorystów, którzy zwyciężyli, nie za terrorystów, ale za bojowników o wolność. Dużo łatwiej jest więc zachować wiarę w sprawiedliwy świat i sprawiedliwe prawa historii.
Co to oznacza dla Izraela? Tyle tylko, że Izraelczycy nie mają innego wyjścia, jak tylko wygrać.
Zwycięstwo jest jedyną gwarancją, że Hamas pozostanie zły w historii świata. Że zabójcy izraelskich dzieci pozostaną bezlitosnymi barbarzyńcami, a nie bojownikami w słusznej sprawie. Że same zabite izraelskie dzieci będą uważane za niewinne ofiary terrorystów, a nie za uzasadnione wydatki walki wyzwoleńczej. I że żałosny film o wyczynach Hamasu nigdy nie będzie nominowany do Oscara.
W marcu 2022 roku dzieci Łesi Łytwynowej , wolontariuszki i współzałożycielki fundacji charytatywnej „Swoi”, znalazły się w okupacji pod Kijowem. W tych rzadkich momentach, gdy zrywało się połączenie komórkowe, wspierała ich, jak mogła, prosiła, aby nie wychodzili z domu, przekonywała, że wszystko wkrótce się skończy.
„Przez resztę czasu przepełniało mnie przerażenie i wściekłość ” – wspomina . „A także przemożna żądza zemsty. Tak silna, że organizm nie był w stanie poradzić sobie z atakami chęci zabójstwa. Właśnie teraz. W większości okropne sposoby, jakie można sobie wyobrazić. Powoli, delektując się bólem i strachem tych, którzy przyszli zabić moje dzieci...
W rzadkich chwilach, gdy udało mi się zasnąć, miałem sny, w których gołymi rękami rozrywałem na kawałki tych, którzy stali na progu mojego domu. Obudziłem się głęboko usatysfakcjonowany. Pięć minut po zaśnięciu poczułam, że mogę żyć. A potem wszystko zaczęło się od nowa.”
Nienawiść, wściekłość, chęć zemsty na okupantach – stan, w jakim żyją dziś miliony Ukraińców. Naturalną reakcja psychiki na morderstwa, gwałty, ruiny sprowadzone na Ukrainę przez „rosyjski pokój”. Sposób na przetrwanie w świecie, w którym kara dla przestępców może być odroczona o lata lub dziesięciolecia.
Jeśli jednak dla większości chęć zemsty jest ostrym stanem emocjonalnym, są osoby, które powinny podawać to danie na zimno.
„Wyższą ligą” w tej kwestii jest izraelska agencja wywiadowcza „Mossad”. Pamiętamy trzy historię, kiedy dzięki swoim specjalnym operacjom przestępcy zostali ukarani kilkadziesiąt lat po popełnieniu przestępstwa.
O tym w kolejnych wpisach
