Drodzy księża, odpier... się od polityki

Głos starej ciotki

 "Stare ciotki, (…) są tak mądre, bo niezaangażowane", ocenia krytyków kościoła w Polsce... ekspert od wiary, etyki i kościoła, Szymon Hołownia w swoim tekście zamieszczonym tutaj.

  Hołownia stary jeszcze nie jest (rocznik 1976), na ciotkę (póki co) również nie wygląda. Może i dlatego z taką łatwością pohukuje publicznie i niezbyt po chrześcijańsku. Ale ekspertom od religia.tv wypominać cokolwiek trudno. W końcu wiedzieć muszą, co i jak.

  Wyważaniem przysłowiowych otwartych drzwi i jednocześnie stratą czasu jest rozpoczynanie w tym miejscu dyskusji na temat tego, iż (akurat) kościół w Polsce nie jest monolitem. Monolit jest bowiem pojęciem bardzo umownym. I jako taki występuje, być może i czasami w... geologii.

  Książęta kościoła katolickiego w Polsce, których los, przyznaję, jest mi całkowicie obojętny (bo przecież ciotką, na dodatek starą, jestem), nie od dzisiaj obrastają w bogactwo materialne, bodajże wprost proporcjonalne do ubóstwa w dziedzinie własnej wiedzy, na temat informacji, w jakich to żyją czasach i w jakich warunkach żyje wielu, jeśli nie większość "ich" wiernych.

  Im więcej swym owieczkom zaproponują totalitarnych, bezdyskusyjnych rozwiązań, tym mniejsze będzie, a maleje nie od dzisiaj, ilościowe poparcie ze strony tychże owieczek. Wskakiwanie na (kolejną) ambonęi atakowanie z niej tego lub innego polityka po nazwisku, wzywając jednocześnie do udzielania poparcia politykom, ich zdaniem, poprawnych i właściwych, skutkować będzie (bo musi) coraz mniejszą popularnością instytucji, którą panowie księża (nieważne w jakiej randze) reprezentują.

  A "umiarkowani" zwolennicy tej akurat wiary wyskoczą następnie z tematem "starych ciotek". I na dodatek zjawisko bogacenia się kleru uznają za... marginalne. Bo przecież prawdziwa wiara nie gaśnie nigdy.

  Pecunia non olet. Zwłaszcza wtedy, gdy jest nasza.

Za etyczne dyskusje na łamach religia.tv też przecież płacą, o "Newsweek"-u (przez przyzwoitość) nie wspominając.

  Każdy ma prawo (także i u nas) kompromitować się na własny rachunek.

I za darmo. Za to już nie płacą.