Władza

Czy jeżeli małe dziecko chce włożyć rękę do kontaktu i na nie wrzaśniemy, to dobrze (moralnie), czy nie? Oczywiście, że tak.

Czy jak dorosły człowiek chce popełnić samobójstwo i my mu w tym przeszkodzimy, to dobrze, czy źle? Sam nie wiem.

Czy jak grupa wędrowców chce iść w lewo, a my jesteśmy pewni, że tam są dzikie lwy, to czy dobrze jest wymusić siłą pójście w prawo? Oczywiście, że tak.

Ale czy jak pracownicy chcą mieć mniej pieniędzy, ale wolną sobotę, to czy możemy wymuszać wtedy pracę? Sądzę, że nie. 

Problem naszego świata polega na tym, że są wśród nas ludzie (ale takich jest bardzo mało), którzy wiedzą więcej, mają silniejsze osobowości, nadają się dużo bardziej do rządzenia, niż bycia rządzonymi. Niestety, mało kto z nas potrafi się przyznać przed samym sobą i innymi, że jest się mało lotnym i wykształconym, i że jest lepiej, jak ktoś za nas decyzje podejmuje.

A nawet jest jeszcze gorzej- jest cała wielka grupa osób, która w swoim zadufaniu i bezczelności stwierdzają, że to oni powinni rządzić (i zbierać wszelkie związane z tym profity), pomimo iż ich wiedza o świecie jest znacznie poniżej średniej.

Na każdym szczeblu organizacji ludzi, począwszy od małżeństw, poprzez kluby sportowe, fabryki, ministerstwa, organizacje międzynarodowe, bez przerwy trwa konflikt pomiędzy tymi, którzy chcą rządzić, a tymi, którzy nie chcą być rządzeni.

Kiedyś, nasz praprzodek wpadł na genialny pomysł, że rządzić jest dużo łatwiej, jak się przedstawi siebie jako boskiego pomazańca. Nie trzeba wtedy ludziom tłumaczyć, po co mają budować piramidy, albo wielkie katedry- taka jest wola Nieba, z nią się zawsze zgadzać trzeba. A jeszcze jak rządzący gangster ma nie tylko wielkiego Manitou za sobą, ale i oddział uzbrojonych komandosów, to rządzenie staje się „bułką z mleczkiem”.

Ale mamy wiek XXI, coraz więcej organizacji ludzi potrafi działać bez brutalnego i oszukańczego narzucania swojej woli. Czy znam takowe? Tak!!! Kilka małżeństw (w tym moje!!!), kilka grup ludzi zorganizowanych w swoich zakładach pracy. Ale to jest jakiś minimalny promil wobec setek przykładów, gdzie szef wrzeszczy, a poddany, sponiewierany psychicznie, się podporządkowuje.

Zastanówmy się nad sobą, czy nie mamy takich szefów, a może sami takowymi jesteśmy...