1. Telewizja publiczna
We Francji prezydent Republiki mianuje swojego kandydata na prezesa rady telewizji publicznej, albo wywiera nacisk, aby wybrano jego kandydata. Tak czynił Sarkozy, za co był krytykowany przez Hollande'a. Niemniej, Hollande wyraźnie powiedział w 2014, że „wyznaczy telewizji publicznej cele, jakie mają jej przyświecać” i miał swojego kandydata na stanowisko przezesa.
2. Prokurator generalny
We Francji, prokuratora generalnego wybiera – spośród prokuratorów – rada ministrów, czyli rząd.
3. Francuska ''Rada Konstytucyjna'' (Conseil Constitutionnel) jest odpowiednikiem polskiego Trybunału Konstytucyjnego. Jedną trzecią jej członków wybiera prezydent, drugą trzecią wybiera prezes Izby Posłów (czyli po polsku marszałek Sejmu) a trzecią część wybiera prezes (marszałek) Senatu. Obecnie prezydent i marszałek Izby Posłów wywodzą się z tej samej partii; więc w Radzie Konstytucyjnej zasiadają, w znacznej mierze, ''sami swoi''.
Polska jest obecnie, jeśli chodzi o trzy wspomnniane wyżej kwestie, podobna do Francji, z tą tylko różnicą, że PiS postępuje bez ogródek – bez zachowania pozorów – lekceważąc trzy ważne czynniki:
. Cel jego reform jest aż zanadto widoczny; niczego nie ''owija w bawełnę''; a Francuzi od dawna umieją wiele rzeczy ''owijać w bawełnę''.
. W Unii nie przywołuje się Francji do prorządku. Poucza się zaś kraje, które uważa się za mniej obyte z zasadami demokracji.
. Uważa się w Brukselii, że PiS jest partią populistyczną – niebezpieczną.
Stąd zaniepokojenie Europy sytuacją w Polsce. Merytorycznie rzecz biorąc, zaniepokojenie jest uzasadnione. Niedobre rzeczy się dzieją. A nowy uczeń w unijnej klasie demokracji powinien się wykazywać wzorowym postępowaniem. Takie jest życie. PiS tego nie zmieni. Reformy PiS szykują Polsce trudną przyszłość.
Komentarze