Podobno to, że potrafimy się bać tego, co istnieje tylko w naszej wyobraźni, jest jedną z tych cech, która zdecydowanie wyróżnia gatunek ludzki ze świata zwierząt. Aby bać się choroby i jej skutków wcale nie musimy doświadczyć jej osobiście... Wystarczy aby zaistniała ona w sferze naszej wyobraźni. A jeśli wizja ta opanuje dużą grupę ludzi, to lęk nią wywołany może urosnąć do rozmiarów pandemii.
Ten lęk może funkcjonować zatem zupełnie niezależnie od prawdziwych chorób. I tak mamy też w przypadku społecznego przeżywania strachu przed skutkami zakażenia koronawirusem.
Więcej testów
Skąd się bierze to usilne dopomaganie się masowych testów na obecność koronawirusa? Ano raczej nie z realnej chęci wychwycenia ewentualnych nosicieli. Raczej chodzi o to, aby ogarnięci strachem przed chorobą masowi odbiorcy przekazu medialnego mogli się uspokoić, że w tym dniu (dniu wykonania testu) jeszcze nie byli chorzy.
Bo to, że zarazić się mogli tuż po wyjściu z miejsca pobrania próbki, dla ich wyobrażonych lęków jest nieistotne. Nieistotne, bo zbyt realne.
"Wszyscy do urn"
Ludźmi, których opanował taki lęk przed chorobą, nawet jeśli jest to tylko wizja choroby, łatwo manipulować. Można ich straszyć, że np. wybory korespondencyjne będą dla nich śmiertelnym zagrożeniem.
I zupełnie nie ma tu znaczenia to, że ci sami ludzie będą dokonywać kompulsywnych zakupów w sklepach internetowych i codziennie narażać się na ryzyko odbierania przesyłek.
Cóż... Wygląda na to, że pandemia ujawnia tylko, jak bardzo jesteśmy podatni na oddziaływanie lękiem. Lękiem nawet przed tym, co istnieje tylko w masowej wyobraźni.
