Jak wychować sobie piłkarza?

Jak stworzyć drużynę, która nie przyniesie nam wstydu na poważnej imprezie?

Jak wychować piłkarza by był profesjonalistą w każdym calu?

Takie pytania można by sobie zadawać po wczorajszym meczu, który był właściwie pożegnaniem naszej kadry z marzeniami o dobrym występie na mundialu, a być może też wstępem do rychłego pożegnania trenera z kadrą.

Biorąc na poważnie teorie na temat roli kar w procesie wychowawczym głoszone przez niektórych blogerów i komentatorów S24 można by zasugerować obecnemu i/lub przyszłemu selekcjonerowi naszej kadry piłkarskiej by zastosował ponoć niezawodną metodę. A mianowicie aby każdemu z niesfornych graczy wypłacił odpowiednią liczbę klapsów tam gdzie się je zwyczajowo wypłaca.

Jeżeli metoda ta jest rzeczywiście tak skuteczna jak to niektórzy o niej piszą to... Już przy okazji najbliższego meczu o pietruszkę powinniśmy ujrzeć kadrę cudownie odmienioną.

Następnie pozostanie już tylko regularne stosowanie tej metody w celu przypomnienia kadrowiczom o ich podstawowych obowiązkach.

Prosto. Tanio. I ponoć skutecznie...

***

Mniej licznym tzw "bezstresowym" wychowawcom pozostaje wiara w cierpliwą pracę u podstaw i nadzieja, że za ileś tam lat uda się wreszcie wychować nowe pokolenie piłkarzy. A w międzyczasie wychowawca będzie musiał cierpliwie znosić porażki, po ojcowsku kochać swych niesfornych wychowanków i nagradzać ich za każdy drobny postęp.

Tylko kto powiedział, że ta metoda jest "bezstresowa".