3 stycznia 1661 r. w Krakowie wydano pierwszy numer czasopisma pod tytułem „Merkuriusz Polski Ordynaryjny”. Jest to najstarsza polska periodyczna gazeta, wydawana do 22 lipca tego samego roku.
Wydawcą czasopisma był osiadły w Polsce Włoch Hieronim Pinocci, drukowano je zaś w drukarni Jana Aleksandra Gorczyna. Inicjatywa dla powstania gazety wyszła jednak z kręgów dworskich, prawdopodobnie od samej królowej Ludwiki Marii Gonzagi. „Merkuriusz Polski” miał stanowić trybunę obozu dworskiego, który postulował wzmocnienie władzy królewskiej i wprowadzenie elekcji vivente rege (za życia króla).
Pierwsza strona pierwszego numeru „Merkuriusza Polskiego” (źródło: e-Kolekcja Czasopism Polskich).
Gazeta wychodziła 1-2 w tygodniu w nakładzie ok. 100-200 egzemplarzy. Średnio liczyła sobie 8-12 stron. Od 28 numeru wydawana była w Warszawie. Zawierała głównie informacje ze stolic europejskich oraz dużych miast Rzeczpospolitej. Łącznie ukazało się 41 numerów czasopisma. Koniec wydawania „Merkuriusza” wiązał się z upadkiem koncepcji wzmocnienia władzy królewskiej przez Jana II Kazimierza.
Warto dodać, że pierwsze polskie czasopismo czerpało z wzorców zachodnich, głównie francuskich (widać tu m.in. wpływ królowej). Od 1631 r. w Paryżu wychodziła „La Gazette” (później „Gazette de France”) – najstarszy periodyk francuski, wydawany co tydzień we czwartek. Podobnie jak w Rzeczpospolitej, „La Gazette” była silnie związana z dworem królewskim.
Wszystkie numery pisma w formie elektronicznej czytać można na stronie Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego.
Zobacz też:
Przedruk ze stron portalu historycznego histmag.org/ dokonano za zgodą redakcji. Więcej ciekawych artykułów znajdziecie na stronie głównej portalu: histmag.org Zapraszamy do wsparcia naszej inicjatywy: histmag.org/
