"Reklamy na Niebie" Recenzja płyty Leniwca

No cóż, z racji mojej po części fascynacji punk rokiem, a po części nudą i próbom oderwania się od, co tu dużo mówić codzienności, odświeżyłem sobie niedawno moją płytotekę. Obok zespołów, dla których jeszcze stosunkowo nie dawno mogłem zrobić wiele, znajdują się i takie, które specjalnie mnie nigdy nie zachwyciły. Do takich zespołów należy również tytułowy Leniwiec, z którym zetknąłem się przy okazji płyty "Z tarczą czy na tarczy". Do moich łapek trafiła mi ich ostatnie nagranie "Reklamy na Niebie". Należy zadać sobie pytanie, czy to nagranie jest "na tarczy" czy "z tarczą"?

W muzyce cenię sobie 2 podstawowe rzeczy: treść i szeroko rozumiany power. Ideałem jest więc doskonałe połączenie obu tych płaszczyzn, a wychodzą rzeczy które z dumą prezentują się w płytotekach lub w Ipodach. Niestety, często zauważane jest zjawisko, w którym jedna z tych stron kuleje w stopniu znacznym. Dostajemy albo dopicowane partię muzyczne, a wokal i tekściarz leżą równo, jak i sytuacja odwrotna, gdzie treść nie potrafi przebić się przez kiepską stronę instrumentalną. W przypadku naszego "Leniwca" można zaobserwować tą pierwszą chorobę- fajny punk i ska, ale kolega Mucha niestety musi zmienić tekściarza (albo poglądy).

"Reklamy na niebie" należy porównać z tym wielkim debiutem z roku 2001. Co najbardziej rozśmieszyło mnie, ale nie powiem, również rozzłościło to idiotyczne, co więcej, nieprawdziwe teksty. Trzeba powiedzieć sobie wyraźnie, komunizm był faktem, szalał przez blisko 100 lat i nie przyniósł nic dobrego. Przyniósł głód, śmierć i zniszczenie. Liczba ofiar tego totalitaryzmu sięga, UWAGA 200 milionów ludzi. 200 milionów. Nie można tego sobie wyobrazić. A co śpiewa wesoła grupa z Jeleniej Góry: "Być komunistą to znaczy, być dobrym człowiekiem". Trzeba było to powiedzieć tym ludziom którzy umierali z głodu na Ukrainie, pod Stalingradem, albo katowani na posterunkach milicji. Powiedzmy szczerze: hańbą jest wychwalanie totalitaryzmów. A co dostajemy w zamian? "Deportacja 68". Zapadła Cisza. O ile znam historię, to nie kto inny jak komunistyczna władza zrobiła tą nagonkę. Nie "doły" lecz sam szczyt: "W marcu 1968 studencka demonstracja w Warszawie dała pretekst rządowi Gomułki do rozpoczęcia antysemickiej nagonki. Szef służb bezpieczeństwa, Mieczysław Moczar oficjalnie używał retoryki antysyjonistycznej, jednakże w powszechnym odczuciu działania miały dotyczyć wszystkich Żydów. Sponsorowana przez państwo kampania "antysyjonistyczna" zaowocowała usunięciem ich z PZPR, ze stanowisk kierowniczych w zakładach pracy oraz posad w szkołach i uniwersytetach" (Wiki). Więc to nie prawicowe bojówki a komunistyczni mesjasze wyganiali żydów.

A co do płyty nowej: pod względem tekstowym to jeszcze bardziej poszło w bagno i kabaret. Musicie wiedzieć, że sam Leniwiec, pod względem muzycznym jest całkiem sympatyczny, posiada wspomniany "Power" dobrze się go słucha, ciekawe instrumenty, lecz co z tego jak dostajemy do słuchania takie tekstowe porażki jak "Piosenka o miłości". Padają tam słowa, że miłość nie przystoi prawdziwym rebeliantom. Coś wam powiem o tych rebeliantach, Włochaty w jednej ze swoich genialnych piosenek (Z płyty bodajże "Dzień Buntu" śpiewał że teraz to co mamy to pseudo punk, który "raz w tygodniu w glanach na scenie krzyczą bunt", a "Owsiak jak szynkwas,..., kosi Woodstock z forsy na dzieciaki". Ile w tym prawdy. Leniwiec to komercyjni pop punkowcy godni tras "PRL". Nie są tym, za kogo najwyraźniej się podają. "Rebelia"? Kolejna piosenka: "Goodbye Romek". Nigdy nie myślałem że kiedykolwiek będę bronił LPR i samego Giertycha, ale nie podoba mi się, i śmieszy mnie to co wyprawiają lewackie "elity" które nie znają się kompletnie na tym co mówią.

W piosence tej "artyści" ubolewają że komory gazowe Hitlera przestały działać, bo jeszcze tyle tych idiotów chodzi po manifestacjach. Zdębiałem. Ktoś kto mówi takie rzeczy jest co najmniej idiotą. Przypomina mi się słowa głównej bohaterki z "Across The universe" która popatrzyła na swoich kompanów antywojennych gdy konstruowali bombę, powiedziała tylko jedno zdanie: "Myślałam że to druga strona zrzuca bomby". Dodajmy, że w refrenie padają słowa że jest dużo wieżowców w Wawie, więc mogła by być fajna "kryształowa noc". Nie wiem tylko, czy to Oni, Ci rebelianci mieliby uczynić tego czynu, co byłoby do nich podobne, jakoż zrzucanie bomb w imię pokoju jest bardzo popularne, czy też miały by to zrobić brunatne koszule "Romka". Porównywanie kogokolwiek do nazistów w moim odczuciu jest daleko, za daleko, tym bardziej porównywanie skrajnego prawicowca, do socjaldemokratycznego Hitlera. To tak jak byś porównywał Sierakowskiego do Stalina, bo to też podobno Lewacy. NIE, stanowczo muszę do podkreślić, że narodowcy polscy, nijak mają się do faszystów, ale pseudoelity określane mianem "Lewicowego oświecenia" uparcie twierdzą że to prostalinia. Co do kwestii antysemickich, już w "Lalce" jest pokazana niechęć do tej narodowości, a nie było jeszcze Giertycha. Po prostu, zawsze jest pewna nieżyczliwość przechodząca chwilami w agresję dla innej nacji i kultury która żyje wokół innej nacji i kultury. Szczególnie gdy wiedzie się tym "obcym" lepiej niż miejscowym. W Angli nas nie lubią, w Berlinie nie lubą Turków, w Warszawie Ukraińców. Taka jest prawda, panie Mucha, łyso troszkę gdy przysłuchamy się "L".

Czy więc polecam? Na jakąś imprezę, gdzie nikt nie będzie słyszał (albo pojmował) o czym śpiewają artyści to tak. Skoczny, przyjazny punk- ska, zawsze jest dobry. Tyle, że najlepiej tak wyregulować głośniki lub odtwarzać, aby wypuklało muzykę, zerując słowa bo te, przynajmniej u mnie wzbudzają ciarki ze śmiechu, jak można być takim ignorantem, uważając się za naprawdę mądrych ludzi. Pozdrawiam WP!