Sądowa (nie)sprawiedliwość

W grudniu ubiegłego roku sąd umorzył sprawę celebrytki Barbary Kurdej-Szatan. Wiem, że było to dawno, ale temat jest niezwykle ważny.
"Dziś piękny poranek w sądzie w Pruszkowie. Sąd umorzył sprawę Barbary Kurdej-Szatan, której prokuratura zarzucała, że znieważyła Straż Graniczną. Sąd uznał, że nikogo nie znieważyła. Miłego dnia" – napisał wówczas mec. Jacek Dubois, adwokat celebrytki.
Chciałoby się napisać „ręce opadają”, ale przecież to nie jest pierwszy wyrok, który wciska w fotel jak pilota F-16. Jeżeli gdzieś mamy szukać przyczyn choroby, która toczy organizm Rzeczpospolitej, to powinniśmy wzrok skierować w stronę sądownictwa (oczywiście nie piszę tu o wszystkich sędziach).
Kasta – ze smutkiem należy skonstatować - stała się aktywnym harcownikiem swobodnie grasującym na scenie politycznej, przyjęła na siebie rolę minera, wytrwale kopiącego tunele pod fundamenty państwa, by wysadzić jego mury. Dla każdego państwa policja, wojsko i straż graniczna stanowią filary, na których się opiera. Wszyscy, którzy chronią granicę muszą wiedzieć, że za plecami mają przyjaciół, a nie wrogów. Jak widać z tej wspólnoty możemy wyłączyć (na całe szczęście) nieliczne blondynki oraz niektórych sędziów, którym – jak rozumiem – teraz możemy nawtykać do woli, co ślina na język przyniesie, w najbardziej nawet ordynarny sposób. Należy to uczynić, ze świadomością, by nikogo przypadkiem nie obrazić. Wiem, że ta „logika” jest nonsensowna i – za przeproszeniem – kupy się nie trzyma, ale w jakiejś pokręconej  „logice” prawniczej ma to widać pewien sens.

Wszystkim żołnierzom, policjantom i strażnikom granicznym jesteśmy dłużni naszą wdzięczność.
Czołem Panie i Panowie‼️‼️‼️