Warszawa – Łódź – Wrocław.
Nie chodzi w tytule o dwa etapy wyścigu kolarskiego ale o połączenie kolejowe na tej trasie i „vice wersja”.
Co jakiś czas odrabiam lekcje z rysunków i geografii.
Nauczycieli od tego drugiego przedmiotu miałem wymagających, więc dziś przychodzi mi to dość łatwo.
Ostatnio kolejnictwo posługuje się hasłem „proteza” i czytamy i słyszymy a to o protezie koniecpolskiej a to o protezie jaktorowskie.
Na tę ostatnią wymyśliłem dowcip taki oto:
„Jak torów kolej nie ma to protezy wstawia.”
A wracając do (że zacytuję Borewicza) trasy linii kolejowej Wrocław – Warszawa (koniecznie) przez Łódź, bo to najkrótsza trasa) to ja na ww. mapkach moją wizję tego połączenia przedstawiam. W województwie łódzkim linia ta przebiegałaby przez Wieruszów, Wieluń, Pajęczno, Zduńską Wolę. Wiąże się z tym konieczność wybudowania „protezy wieluńsko-pajęczańskiej”, która łączyła by linię Wrocław – Wieluń z „łódzkim” odcinkiem tzw. magistrali węglowej, wybudowanej w latach dwudziestych dla przewozu węgla do Gdyni, a teraz kolej nie wie co z nią z robić. Otóż, spory fragment tej magistrali może służyć jako odcinek linii Wrocław – Łódź. Można oczywiście zastanawiać się, czy „proteza” powinna dochodzić do stacji Chorzew-Siemkowice, czy nieco na północ ale powstać powinna. Od Łodzi do Warszawy możliwe są dwie trasy: albo przez Łowicz, albo przez Koluszki.
Ile trwała by podróż z Warszawy do Wrocławia? Myślę, że nie więcej niż 4 godziny, co spełniłoby oczekiwania i potrzeby pasażerów.
